Φίλες και φίλοι, Αγαπητοί αναγνώστες, ΚΑΛΗΜΕΡΑ, χρόνια πολλά και καλή εβδομάδα! Η πρώτη του 2021. Χρόνια πολλά και καλά στους εορτάζοντας των Θεοφανίων και στους Γιάννηδες και Γιαννούλες. Πάει έφυγε το 2020.Άντε μήπως αναπνεύσουμε κι εμείς… καλωσορίζουμε το 2021 με ελπίδα και αισιοδοξία! Και ναι, μπήκε ο καινούργιος χρόνος στην ζωή μας! Τώρα να δούμε πότε θα μπει και η ζωή μας στον καινούργιο χρόνο…

ΝΑ ΛΟΙΠΟΝ που ξαναμπήκαμε πάλι σε ένα ιδιότυπο λοκντάουν, με στόχο, λέει, να ανοίξουν τα σχολεία στις 11 του μήνα. Δεν μας τα λένε και τόσο καλά, αλλά ας είναι.

ΜΗΠΩΣ όμως μας τα λένε καλά με το πρόγραμμα μαζικού εμβολιασμού που θα ξεκινούσε χθες τη Δευτέρα για τους υγειονομικούς;

ΚΟΜΜΑΤΑΚΙ δύσκολο το βλέπω, καθώς και το 2021 με τα κεφάλια μέσα θα είμαστε…

ΣΤΟ ΝΕΡΟ, στον κουβά, στο σπίτι; Θα δείξει.

ΚΑΛΟΡΙΖΙΚΟΙ και οι νέοι της κυβερνήσεως. Για να δούμε, θα δείξει.

ΛΙΓΟ… ξεφτίλα αυτή η ιστορία με τα εμβόλια που θα γίνονταν σήμερα και…δεν θα γίνουν! Θέμα διαχείρισης ή κακοδιαχείρισης;  Γιατί όσα έχουμε ακούσει μόνο πειστικά που δεν είναι!

ΠΕΙΤΕ μου τώρα από τους εκατόν τόσους της VIP λίστας της ΝΔ για εμβολιασμό κατά προτεραιότητα, υπήρξε έστω ένας που να είπε “όχι ρε παιδιά”, παραείναι ξεφτίλα αυτό το πράγμα, δεν το κάνω πριν τους υγειονομικούς και τις ευπαθείς ομάδες”; Μάλλον όχι…

ΑΥΤΟ τώρα ποιος το σκέφτηκε; Κλείνεις το click away μέσα σε 24 ώρες ενώ η μισή Ελλάδα έχει παραγγελίες που τρέχουν; Και γιατί το άφησες τότε;

ΠΕΣΑΝΕ να τον φάνε και τον Τσιτσιπά για το ότι ήταν στο Ντουμπάι σε πάρτι! Κι όμως ο διεθνούς φήμης αθλητής δεν ταξίδεψε στο Ντουμπάι για να παρευρεθεί σε μάζωξη  κατά την παραμονή της πρωτοχρονιάς. Ο ίδιος, προπονείται στο Ντουμπάι ήδη από τις 17 Δεκεμβρίου ενόψει ετήσιου τουρνουά που διεξάγεται στην Αυστραλία.

ΔΕΝ θέλω να σας απογοητεύσω, αλλά τι καλός χρόνος νομίζετε ότι θα είναι το 2021, όταν: – ο 15Αύγουστος πέφτει Κυριακή, – τα Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά πέφτουν Σάββατο;

ΕΔΩ που τα λέμε όπως λέει και ο… διπλανός μου δεν πρέπει να του έχουμε μεγάλα παράπονα του 2020 που φεύγει. Μια χρονιά με πολλά “συν” και “μείον” ήταν.

ΑΣΕ δε που το 2020 έφερε και τα εμβόλια. Λίγο είναι; Είμαστε στην αρχή του τέλους.

ΠΩΣ το είπε ο άλλος; Ένα μικρό τσίμπημα για τον άνθρωπο ένα μεγάλο βήμα για την ανθρωπότητα!

Ε ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΑ στιγμή μέσα στο έτος αναμένεται να εμβολιαστούμε, για να προστεθούμε κι εμείς στην αγέλη της ανοσίας.

ΑΓΕΛΗ, ρεμπέτ ασκέρι… ξέρω κι εγώ; Αλλά μην απογοητευόμαστε, μία χώρα με σηκωμένα τα μανίκια, όλο και κάτι καλό μπορεί να καταφέρει.

ΝΑ ΓΙΑ παράδειγμα  μανίκια σήκωσαν υπουργοί και υφυπουργοί που κάθισαν στην… εμβολιαστική καρέκλα.

ΤΑ ΕΜΒΟΛΙΑ λίγα, η ζήτηση μεγάλη, αλλά δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Μέχρι τέλη Ιανουαρίου, λέει, θα έχουμε παραλάβει 3,5 εκατομμύρια εμβόλια.

ΔΕΝ ΤΑ ΛΕΣ και λίγα και μακάρι να κυλήσει ομαλά η «Ελευθερία» να φτάσουν για όλους και μέχρι το τέλος του 2021 να έχουμε καλύψει το στόχο.

ΤΟ ΣΤΟΧΟ των εμβολιασμένων και όχι των ψεκασμένων για να μην παρεξηγηθούμε…

ΟΙ ΤΙΜΕΣ των ακινήτων αυξήθηκαν, κατά την πανδημία. Αυτή και αν είναι παρενέργεια… Να εμβολιαστούν άμεσα αυτοί που βγάζουν τιμές και να αποπαρασιτωθούν…

ΣΤΑ ΙΔΙΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΙΔΙΑ Ένας χρόνος και μισός θητείας της Δημοτικής Αρχής έκλεισε ήδη και -αισίως- προχωράμε στον δεύτερο. Με αυτό που έχουμε συνηθίσει να χαρακτηρίζουμε ως “καθημερινότητα” να μην έχει αλλάξει προς το καλύτερο (π.χ. λακκούβες, κυκλοφοριακό κα πολλά άλλα). Με εκ νέου συζητήσεις επί συζητήσεων σε χρονίζοντα ζητήματα υποδομών και άλλων, πρωτευόντων και δευτερευόντων θεμάτων, προς βελτίωση της ποιότητας ζωής κατοίκων και επισκεπτών. Με πολλές ενέργειες χωρίς προγραμματισμό και με αρκετά από τα νέα (ζητήματα) που προκύπτουν να εγείρουν αντιδράσεις στους χειρισμούς των δημοτικών αρχόντων. Ένα χρόνο τώρα, “γυρνάμε” στα ίδια και στα ίδια. Και ο χρόνος “τρέχει”, όπως και τα λογής – λογής προβλήματα.

ΜΗΔΕΝ μηδέν = μηδέν Νομίζω ότι απλά παρατηρούν οι τοπικές αρχές του νησιού τις μέρες να περνούν. Όχι ότι είχαν καμία πρόθεση να παρέμβουν, αλλά εξοικειώθηκαν ψυχολογικά με τον “βάλτο με τα κουνούπια” που τους τριγυρίζει. Όσες φορές κι αν χρειαστεί να παρέμβουμε για να εφιστήσουμε τον κίνδυνο της απραξίας, τόσες φορές θα λάβουμε ως απάντηση, ένα αδιάφορο, πικρό, ειρωνικό χαμόγελο. Τίποτα μα τίποτα δεν κινείται, τίποτα μα τίποτα δεν γίνεται, όμηροι οι “άρχοντες” της αρχικής τους διάψευσης ότι… αυτή η εκδρομή δεν έχει τέλος. Ολα ξεκίνησαν από την αρχή που πίστεψαν ότι θα ανακατέψουν τον χυλό, αλλά η φωτιά έκανε το καπάκι του τσικαλιού να εκσφενδονιστεί. Στ’ αλήθεια τι λείπει για να αλλάξει το νησί; Αυτό ως θεωρητικό πλαίσιο – ως πολιτική αρχής- το έχουν συνειδητοποιήσει; Ή νομίζουν ότι χρέος τους είναι μόνο να (σκουπίζουν) τους δρόμους και να φωταγωγούν δυόμισι μήνες νωρίτερα από τα Χριστούγεννα για να μας κλείσουν τα μάτια; Όλο το νησί και αν γυρίσετε δεν θα διαπιστώσετε τίποτα δυστυχώς.

ΜΕ ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ ΘΑ ΤΑ ΠΩ

Τώρα π’ ασπρίσαν τα μαλλιά, τα λιγοστά που έχω
σκέψεις στο νου μου έρχονται και στα παλιά ξετρέχω.
Συχνά αναλογίζομαι τα παιδικά τα χρόνια
που στου χωριού γυρίζαμε τα πλάγια και τ’ αλώνια.
Το μεσημέρι που ποτέ ο ύπνος δεν εκόλλα
χωρίς παπούτσια τρέχαμε δεν λιώναμε και… σόλα.
Τα καλοκαίρια ειδικά που ‘κλεινε το σχολείο
και πεταμένο είχαμε στην άκρη το βιβλίο.
Τα ζώα να προσέχουμε μας είχαν αναθέσει
και ‘μεις τα βασκαρίζαμε στη μια και άλλη θέση.
Μαζί με τ’ άλλα τα παιδιά, τσι κλέφτες κι αστυνόμους
επαίζαμε στα λιόφυτα με τσι δικούς μας νόμους.
Όπως και πετροπόλεμο με τα παιδιά του άλλου
του διπλανού μας του χωριού εν γνώσει του δασκάλου.
Που μια φορά ευρέθηκε στη μέση κι από τύχη
γλίτωσε απ’ αδέσποτη πέτρα να τον πετύχει.
Γυρεύαμε την αφορμή και ψάχναμ’ ευκαιρία
συχνά εξετρυπούσαμε μέχρι τη… γαλαρία.

Μανίτες εγυρεύαμε μετά τα πρωτοβρόχια
στα δάση και στσι καστανιές και μέσα σε αυλόχια.
Και τσι χοχλιούς σε βροχερές μαζεύαμε ημέρες
ως τα διπλανά χωριά φτάναμε όταν δεν είχ’ αγέρες.
Όσα θυμούμαι απ’ τα παλιά σ’ αυτή τη ρίμα γράφω
γιατί με περονιάζουνε τσίτες των… ασπαλάθω.
Μικρά παιδιά πως ζούσαμε εις το δικό μας τόπο
να μάθει κι η επόμενη η γενεά ανθρώπων.
Τα μικροχωριουδάκια μας πριν σβήσουν απ’ το χάρτη
κάτι ν’ αφήσουνε γραφτό και για δική μας πάρτη.

ΑΝΕΚΔΟΤΟ

Συζητάνε δυο φίλοι και ρωτάει ο ένας το άλλο.
- Εσύ κάνεις την προσευχή σου πριν το φαγητό;
- Όχι, δεν υπάρχει λόγος. Η μαμά μου είναι πολύ καλή μαγείρισσα!

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!