Σε ένα σκηνικό με το πράσινο των δένδρων να κυριαρχεί, ξεχωρίζει το  περίγραμμα των Εκκλησιαστικών τρούλων.

Ο γλυκός ήχος της καμπάνας που βγαίνει από το αγέρωχο και πανύψηλο καμπαναριό, είναι το γιορτινό  κάλεσμα για τον Εκκλησιασμό των πιστών, που  ανηφορίζουν  μέχρι την γυναικεία, Ιερά Μονή του Αγίου Νεκταρίου. Η Μοναστηριακή γαλήνια ατμόσφαιρα, διάχυτη παντού και οι   μοναχές, να βιώνουν μαζί με τους ευλαβείς προσκυνητές,  στιγμές ψυχικού μεγαλείου, ενώ η ροή του χρόνου, είναι αναλλοίωτη  και αργή. 

Ο ήρεμος τρόπος ζωής του Μοναχισμού, κυλάει με αργούς γαλήνιους ρυθμούς και οι Βυζαντινές μελωδίες, από τις καθημερινές Θείες Λειτουργίες, τους  Εσπερινούς, τις  Παρακλήσεις και τα Απόδειπνα, σκορπούν μελωδικά σε όλο τον περίγυρο του Μοναστηριού. Κάθε  μου επίσκεψη,   ξυπνάει αβίαστα συναισθήματα δέους  και πλούσιες  αναμνήσεις, από τις συχνές επισκέψεις μου,  σε αυτό το  Μοναστήρι. 

Ξεχωριστή είναι  η στεντόρεια φωνή του Ιερέως, που την συνοδεύουν οι ψαλμοί των μοναχών, σε ένα αρμονικό χορό υμνωδών. Μερικές αδελφές της Ιεράς γυναικείας Μονής  του Αγίου Νεκταρίου,   τις γνώρισα από τις πρώτες ημέρες που εγκαταστάθηκαν στο γυναίκειο ησυχαστήριο. Αξέχαστες  εικόνες, που έχουν καταγραφεί στη μνήμη μου, ιδιαίτερα  όταν κοιτάζω μια παλιά ασπρόμαυρη φωτογραφία.  Ο ιδρυτής του νεόδμητου  Μοναστηριακού συγκροτήματος,  μακαριστός  Μητροπολίτης Ναθαναήλ Α’  ο Δίκαιος, μαζί με τον τότε Αρχιμανδρίτη και νυν Μητροπολίτη,  Καρπάθου -Κάσου  Αμβρόσιο, περιστοιχισμένοι από πλήθος Ιερέων, να φυτεύουν τα πρώτα δένδρα στον περίβολο της νέο ανεγερθείσας  Ιεράς Μονής  το 1968. Τότε ως   μαθήτρια Γυμνασίου, παρακολουθούσα το γυναικείο ησυχαστήριο  να κτίζεται, πέτρα, την πέτρα και φυσικά τον αείμνηστο, μακαριστό και άξιο Μητροπολίτη Ναθαναήλ Α,’ Δίκαιο, να την εγκαινιάζει με σύσσωμο τον κλήρο και πλήθος κόσμου. Θυμάμαι, τα πρώτα θυρανοίξια της   Εκκλησίας του Αγίου Νεκταρίου, το 1971 και αργότερα την ολοκλήρωση της Αγιογράφησης  όλου του Ιερού Ναού.  Ακολούθησαν τα θυρανοίξια των άλλων τριών μικρότερων  Εκκλησιών το 1982 της Αγίας Ειρήνης της Χρυσοβαλάντου και το 1993 της Εκκλησίας, της Αναστάσεως του Χριστού  και των νεοφανών Αγίων, Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης. Το γυναικείο   ησυχαστήριο αποτελεί   ένα διδακτήριο Χριστιανικής πίστης, αγάπης, αλληλεγγύης, αλτρουισμού,  περισυλλογής, προσευχής,  νηστείας,  αγρυπνίας, υπακοής, ταπείνωσης και συγχώρησης. Όλες  αυτές οι αρετές  είναι  συγκεντρωμένες, γύρω από τα λευκά κελιά των μοναχών, που  μοιάζουν σαν κάτασπρες πινελιές,  μέσα στον πυκνοφυτεμένο καταπράσινο  κήπο. Μοναδική συντροφιά, τα δεκάδες γλυκόλαλα πουλιά, που φωλιάζουν στα δασύφυλλα δένδρα. 

Την  πλούσια διακονία τους οι  ακούραστες μοναχές, την προσφέρουν για πάνω από πενήντα  χρόνια, στην Χριστιανική κοινότητα του νησιού μας.  Η Ιερά Μονή,  αποτελεί φωτεινό φάρο πίστης και Χριστιανικής αγάπης, για τον τόπο μας όπου κάθε χρόνο  γιορτάζει    την χάριν του θαυματουργού Αγίου Νεκταρίου. Την παραμονή τελείται μέγας Αρχιερατικός Εσπερινός, που με κατάνυξη παρακολουθούν οι μοναχές και οι πιστοί που ευλαβικά προσέρχονται στον φερώνυμο Ιερό Ναό. 

Την επομένη, τελείται η Αρχιερατική Θεία Λειτουργία και έπεται η λιτάνευσης των σεπτών λαψάνων του Άγιου Νεκταρίου. Ακλουθεί  φιλόξενο κέρασμα από της αφοσιωμένες μοναχές της Ιεράς Μονής.  Ιερά Μονή Αγίου Νεκταρίου αποτελεί  πολύτιμο κόσμημα και οδηγό της χριστιανικής πίστης και αγάπης για το νησί μας. 

‘Κύριε εκέκραξα προς σε εισάκουσαν μου Κύριε’, ακούγεται η παρακλητική φωνή του ιερέως, με το θυμίαμα να σκορπίζει ελπίδα. Είθε  οι παρακλήσεις όλων, να εισακουστούν και η ευλογία του θαυματουργού Αγίου Νεκταρίου, να βοηθήσει και να μεσιτέψει προς Κύριο, ώστε να εξαλειφθεί αυτή η φονική, πανδημική κατάρα του αιώνα, που βασανίζει όλο τον κόσμο.