Ο Μακαριστός Χριστόδουλος έκλεισε την αυλαία των τελευταίων ηγετών, πού λειτουργούσαν αυτόνομα, δεν είχαν υπογεγραμμένα χρεόβουλα και δεν είχαν υπεσχημένες οφειλές. Χρωστούσε μόνον μιά υπόσχεση, που χε δώσει στον εαυτό του. Να ορθώσει το ανάστημα μπροστά στον ολετήρα. Ως εκ τούτου, αποτελούσε οξεία όχληση και συνεπώς έπρεπε να αποσυρθεί. Εφ όσον η απόσυρση ισόβιας θέσης είναι αδύνατη, ίσως επιστρατεύθηκε άλλος τρόπος. Παρά τις κατηγορίες περί ψεκασμών, είμαστε υποχρεωμένοι να αποδώσουμε μέγα δίκαιο στους απλούς και αθώους ανθρώπους, που ισχυρίζονται ότι ο Μακαριστός, έπεσε θύμα της θαρραλέας του φωνής.
Μιάς φωνής, πού αν συνέχιζε να βοά, θα εξανάγκαζε ακόμη και μία ολόκληρη Ευρώπη, να επανασχεδιάσει την προδιαγεγραμμένη της ρότα.
Σήμερα, χάριν της ημέρας μνήμης του, αν ορθώσουμε νοερά το ανάστημα μας, πάνω από την κεφαλή του διπλανού μας, ηγετική μορφή με την εθνική κορμοστασιά του Χριστόδουλου δεν ξεχωρίζει πουθενά. Για όσους ακόμη σκέπτονται Ελληνικά και όχι ισοπεδωτικά και παγκόσμια, η έλλειψη τέτοιας προσωπικότητας προκαλεί δέος.
Ο Αρχιεπίσκοπος αυτός, ήταν βάλσαμο να τον ακούς και στήριγμα για να βαστήξεις.
Είναι βέβαιο, πως ή ώρα θα φέρει έναν νέο οδηγό, το ίδιο χαρισματικό και γενναίο, μπροστάρη στις καρδιές μας. Η Ελλάδα είναι η αληθινή ιστορία μιας τραγωδίας, που επαναλαμβάνεται και δεν έχει τέλος . Γ’ι αυτό και δεν ξεμένει από Ηγέτες. Και θα ρθει μέρα που ακόμη και οι αρνησιπάτριδες, οι άθεοι και οι λοιποί, θα αναζητούν μπροστάρη
Κων/νος Χάντζος
Ειδικός παθολόγος – στρατιωτικός ιατρός
