Μία υπόθεση που άνοιξε ξανά τη συζήτηση γύρω από την υποχρέωση των κατόχων ζώων να φροντίζουν για την ασφαλή φύλαξη και επίβλεψή τους, κατέληξε στην έκδοση απόφασης από το Μονομελές Πρωτοδικείο Ρόδου.
Η δικαστική κρίση δεν περιορίστηκε απλώς στο να αναγνωρίσει την ευθύνη του ιδιοκτήτη σκύλου για απρόκλητη επίθεση σε κάτοικο του Αφάντου, αλλά προχώρησε σε λεπτομερή αξιολόγηση των συνθηκών του συμβάντος και των συνεπειών που αυτό είχε για το θύμα. Η υπόθεση αυτή φωτίζει τα κενά στην καθημερινή τήρηση των υποχρεώσεων των κατόχων ζώων, αλλά και το πώς η ελληνική δικαιοσύνη αντιμετωπίζει αιτήματα αποζημίωσης σε τέτοια περιστατικά.
Η απρόκλητη επίθεση
Το περιστατικό συνέβη στις 16 Φεβρουαρίου 2024, όταν ο ενάγων, κάτοικος της κοινότητας Αφάντου, κινούνταν πεζός σε δρόμο που συνδέει την κατοικία του με εκείνη του εναγομένου. Ο δρόμος αποτελεί κοινόχρηστο χώρο που χρησιμοποιείται καθημερινά από τους κατοίκους της περιοχής.
Εκείνη την ημέρα, ο εναγόμενος είχε αφήσει τον μεγαλόσωμο ασπρόμαυρο σκύλο του, αγνώστου ράτσας, να κυκλοφορεί ελεύθερα και χωρίς συνοδό. Το ζώο, χωρίς καμία προηγούμενη πρόκληση από τον παθόντα, όρμησε εναντίον του. Ο σκύλος δάγκωσε τον άνδρα στην κάτω κοιλιακή χώρα και στο άνω μέρος του δεξιού ποδιού, προκαλώντας τραύματα με αποτέλεσμα έντονο πόνο, αιμορραγία και έντονο ψυχολογικό σοκ.
Ο ενάγων, όπως κατέθεσε αργότερα στο Δικαστήριο, ένιωσε ανήμπορος να αμυνθεί απέναντι στην αιφνίδια επίθεση του ζώου, ενώ η απουσία του ιδιοκτήτη από το σημείο στέρησε κάθε δυνατότητα άμεσης αποτροπής του περιστατικού. Το γεγονός ότι το σκυλί κυκλοφορούσε σε δημόσιο χώρο χωρίς λουρί και χωρίς φίμωτρο αποτέλεσε το βασικό στοιχείο που οδήγησε το Δικαστήριο στην αναγνώριση της ευθύνης του κατόχου.
Μετά την επίθεση, ο παθών χρειάστηκε να λάβει ιατρική φροντίδα για την αντιμετώπιση των τραυμάτων του. Αν και τα τραύματα δεν αποδείχθηκαν απειλητικά για τη ζωή του, προκάλεσαν έντονη σωματική δυσφορία και περιορισμούς στην καθημερινότητά του για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Η εμπειρία αυτή, ωστόσο, άφησε και σοβαρό ψυχολογικό αποτύπωμα, καθώς ο ενάγων κατέθεσε ότι βίωνε τρόμο και έντονο άγχος κάθε φορά που βρισκόταν ξανά κοντά σε σκύλους.
Αυτά τα στοιχεία αποτέλεσαν τη βάση της αγωγής του, με την οποία ζήτησε συνολικά 21.000 ευρώ ως αποζημίωση, ποσό που περιελάμβανε τόσο την υλική ζημία όσο και χρηματική ικανοποίηση για την ηθική βλάβη που υπέστη.
Ο εναγόμενος, επίσης κάτοικος Αφάντου, δεν εμφανίστηκε ποτέ στη δίκη ούτε κατέθεσε έγγραφες προτάσεις. Η ερημοδικία του είχε ως αποτέλεσμα οι ισχυρισμοί του ενάγοντος να θεωρηθούν ομολογημένοι, σύμφωνα με τις διατάξεις του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας.
Το Δικαστήριο τόνισε ότι η ευθύνη του κατόχου ζώου είναι αντικειμενική και απορρέει από το άρθρο 924 του Αστικού Κώδικα. Ο ιδιοκτήτης ενός κατοικίδιου φέρει καθήκον διαρκούς εποπτείας και οφείλει να λαμβάνει όλα τα απαραίτητα μέτρα για να αποτρέψει την πρόκληση ζημίας σε τρίτους. Στην περίπτωση αυτή, η απουσία οποιουδήποτε μέτρου ασφαλείας (λουρί, φίμωτρο, συνοδός) συνιστά βαριά αμέλεια.
Σταθμίζοντας τις συνθήκες του περιστατικού, το είδος του τραυματισμού, τον τρόμο και την αναστάτωση που υπέστη το θύμα, αλλά και την οικονομική κατάσταση των διαδίκων, το Δικαστήριο κατέληξε ότι το εύλογο ποσό αποζημίωσης ανέρχεται στα 2.000 ευρώ.
Την υπόθεση χειρίστηκε ο δικηγόρος κ. Γιάννης Θώδος.
Πηγή:www.dimokratiki.gr
