Δροσερό νερό οι ωραίες εικόνες, που ανασύρω από το πηγάδι των αναμνήσεων μου. Δεκαετία του 1970 και επιτέλους τελειώναμε το μεικτό Ιπποκράτειο Γυμνάσιο -Λύκειο της Κω. Σε λίγο θα άρχιζαν τα βάσανα και οι περιπέτειες των σπουδών. Εκείνα τα ξένοιαστα και ανέμελα χρόνια, τα καλοκαίρια πηγαίναμε συχνά στο σινεμά. Πότε στο Άστρο, το σημερινό ομώνυμο Ξενοδοχείο, πότε στο Κεντρικό, κοντά στην Μητροπολιτική Εκκλησία του Αγίου Νικολάου, πότε στο Ρεξ, πρώην ντίσκο Φάσιον και πότε στον Ορφέα, θερινό ή καλοκαιρινό. Το Σπλέντιτ δεν το πρόλαβα.
Ο κινηματογράφος που ήταν η μοναδική διασκέδαση των νησιωτών, γινόταν και περιοδεύων, με προβολές στον τοίχο του Σχολείου ή του καφενείου του χωριού. Κάτω από την φωτεινή πανσέληνο και τον έναστρο Μεσογειακό ουρανό, γνωρίζαμε λαμπερές παρουσίες του κινηματογράφου. Ταλαντούχους ηθοποιούς, όπως την Σοφία Λόρεν, την Κατρίν Ντενέβ, την Λίζ Τέηλορ, την Ρόμι Σνάιντερ, την Κλαούντια Καρντινάλε, την Μπριζίτ Μπαρντό, την Μέρλιν Μονρόε, την Μέριλ Στριπ κλπ.
Στον χώρο της ανδρικής υποκριτικής τέχνης, ξεχώριζαν ο Έλβις Πρίσλεη, που ήταν τραγουδιστής και ηθοποιός, ο Μάικλ Λάντον, ο Κλιντ Ήσγουντ, ο Άντονι Κουήν, ο Τζων Γουέιν και τόσοι άλλοι. Πρωταγωνιστές που ξεχώρισαν στον καλό Γαλλικό κινηματογράφο, ήταν ο ωραίος και ο άσχημος αντίστοιχα
. Δηλαδή ο πανέμορφος Αλέν Ντελόν και ο κακάσχημος αλλά επιτυχημένος ο Ζαν Πωλ Μπελμοντώ, που έφυγε πριν από λίγο καιρό, ο λεγόμενος Μπελ -Μπελ. Τελευταία έφυγε και ο θρύλος του Γαλλικού σινεμά, ο Αλέν Ντελόν, που γέμιζε την οθόνη με την γαλάζια ματιά και την περίσσια αρρενωπή γοητεία του, αρκετό εισιτήριο για την όλη επιτυχία του.
Στο σινεμά παρακολουθούσαμε από καουμπόικα έργα, μέχρι ρομαντικές ιστορίες κοινωνικά και πολεμικά έργα, καθώς και ταινίες δράσεις, με αστυνομικές και κατασκοπευτικές περιπέτειες
. Όσο για τον Αλέν Ντελόν, όλα τα κορίτσια στην εφηβική ηλικία, κυρίως οι μαθήτριες του Λυκείου ήταν ξετρελαμένα μαζί του. Βέβαια είχαμε τότε και τους δικούς μας ωραίους του σινεμά, όπως π. χ. τον Χρήστο Πολίτη, τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ, αλλά και τους τραγουδιστές μας, όπως τον Δάκη, τον Πασχάλη, τον Πάριο, τον Νταλάρα, που τους θαυμάζαμε.
Όμως η μαγευτική γοητεία του Γάλλου ηθοποιού του κινηματογράφου, Αλέν Ντελόν, τους επισκίαζε όλους. Μανιωδώς λοιπόν μαζεύαμε τις φωτογραφίες του, που έβαζαν τότε μέσα στις σοκολάτες και στις τσίκλες διαφόρων ηθοποιών, τραγουδιστών και ποδοσφαιριστών. Εκείνη την εποχή τα κοριτσίστικα περιοδικά ‘Μανίνα’ και ‘Κατερίνα’, ήταν στις δόξες τους.
Ανάρπαστα γίνονταν και τα πόστερ των ηθοποιών που κοσμούσαν τους τοίχους στα κοριτσίστικα δωμάτια, πάνω από το τραπεζάκι, με τα ατέλειωτα Σχολικά βιβλία.
Συντροφιά για τις ελεύθερες ώρες μας, είχαμε τότε περιοδικά ποικίλης ύλης, όπως το Ρομάντζο, το Ντόμινο, την Βεντέτα, το Φαντάζιο, με τα ανάλογα πορτρέτα διασήμων καλλιτεχνών.
Με ανυπομονησία, περιμέναμε κάθε εβδομάδα ή κάθε μήνα, στο πρακτορείο εφημερίδων του Πάτμιου να τα πάρουμε. Επίσης τα βρίσκαμε και στα διάσπαρτα κιόσκια, τα γνωστά και αξέχαστα, περίπτερα της Κω. Όταν τα διαβάζαμε ειδικά το ζεστό καλοκαιράκι, δίπλα στην παραλία, μετά τα δανείζαμε η μια φίλη ή συμμαθήτρια στην άλλη.
Γενναιόδωρα αυτά τα περιοδικά, εκτός από λεπτομερείς κουτσομπολίστικες πληροφορίες, για τους θεατρίνους και τους τραγουδιστές των αμέτρητων μπουζουκιών, μας χάριζαν και από μια μεγάλη αφίσα. Δεν μπορώ να ξεχάσω πως κάποια στιγμή η αφίσα του Αλέν Ντελόν, βρέθηκε σκισμένη, αφού οι δικοί μου φαίνεται δεν την ενέκριναν.
Που να ήξεραν ότι μετά από χρόνια, σε ένα πρόσφατο ταξίδι μου στην Γαλλική Κυανή Ακτή και τον 65χρονο γιο του Φαμπιέν θα έβλεπα, σε ένα καφεστιατόριο στις Κάννες και θα έβγαζα φωτογραφία δίπλα στον Αλέν Ντελόν, στο τεράστιο πορτρέτο που κοσμεί το λιμάνι του Σαιν Τροπέ. Αυτά για τον αξέχαστο ωραίο του Γαλλικού σινεμά και για την εφηβική κοριτσίστικη τρέλα, των αγνών νεανικών μας χρόνων. Όμορφα χρόνια, αλλά χωρίς τηλεόραση, ηλεκτρονικούς υπολογιστές, έξυπνα τηλέφωνα, διαδικτυακά κοινωνικά μέσα και τόσα άλλα, που ομορφαίνουν ή ίσως και να δυσκολεύουν τη ζωή μας.
Ξανθίππη Αγρέλλη
