Πρωταθλήτρια στην ευρωζώνη αναδεικνύεται η Ελλάδα στα δημοσιονομικά μέτρα στήριξης της οικονομίας, δηλ. διακριτικές κρατικές δαπάνες και αναβληθέντα έσοδα, κατά τη διάρκεια της πανδημίας, ξεκινώντας από τον Ιανουάριο του 2020, σύμφωνα με τους αναθεωρημένους πίνακες που συνέταξε το ΔΝΤ. Τα δημοσιονομικά μέτρα καλύπτουν το 2020, το 2021 και τη μετέπειτα περίοδο και ως ΑΕΠ λαμβάνεται υπόψη εκείνο του 2020, όπως αναφέρει.
Πιο συγκεκριμένα, η Ελλάδα εμφανίζεται να υλοποιεί δημοσιονομικά μέτρα ίσα με το 17,5% του ΑΕΠ του 2020 έναντι μόλις 3,8% του μέσου όρου στην ΕΕ, παρότι έχει το μεγαλύτερο με διαφορά δημόσιο χρέος ως προς το ΑΕΠ αφού υπερβαίνει το 200% του ΑΕΠ.
Από τις υπόλοιπες χώρες ξεχωρίζουν η Γερμανία με 15,3% του ΑΕΠ, η Ιρλανδία με 11,5%, η Ιταλία με 10,9%, η Ολλανδία με 10,3% και η Γαλλία με 9,6%. Η Πορτογαλία έμεινε στο 6% του ΑΕΠ, αν και έχει αριστερή κυβέρνηση. Η Κύπρος πήρε δημοσιονομικά μέτρα ύψους 8,3% του ΑΕΠ, αλλά τα μέτρα ενίσχυσης της ρευστότητας, π.χ. δάνεια, ανήλθαν στο 9,3% έναντι 3,7% της Ελλάδος, 35,3% της Ιταλίας και 27,8% του ΑΕΠ της Γερμανίας. Πολύ λιγότερο στήριξαν οι άλλες βαλκανικές χώρες τις οικονομίες τους το ίδιο διάστημα, με εξαίρεση την Σερβία που πήρε δημοσιονομικά μέτρα ύψους 12,2% του ΑΕΠ, σύμφωνα με τους πίνακες του ΔΝΤ. Η Τουρκία δαπάνησε μόλις το 3,5% του ΑΕΠ της, η Ρουμανία το 3,4%, η Βουλγαρία το 5,3%, η Αλβανία το 2,3% και τα Σκόπια το 5%. Ακόμη κι οι πιο πλούσιες σκανδιναβικές και Βόρειες χώρες δεν φάνηκαν πολύ γενναιόδωρες. Η Νορβηγία δαπάνησε το 7,4% του ΑΕΠ, η Σουηδία το 4,2%, η Φινλανδία το 4,8% και η Δανία το 3,4%.
Η στήριξη της ελληνικής οικονομίας συνοδεύθηκε ασφαλώς από επιβάρυνση του δημόσιου χρέους, που όμως δεν έδειξε να προβληματίζει τις αγορές προς το παρόν, αφού το κόστος δανεισμού της Ελλάδας υποχώρησε. Το τελευταίο αποδίδεται κυρίως στις αγορές ελληνικών ομολόγων από την ΕΚΤ. Όμως, εξίσου σημαντική είναι η ενίσχυση της εντύπωσης στη μεγαλύτερη μερίδα του κόσμου ότι το κράτος έχει και μπορεί να δαπανήσει πολύ χρήμα, όπως έλεγε πρόσφατα βετεράνος της επενδυτικής τραπεζικής με θητεία σε μεγάλους οίκους του εξωτερικού.
«Κανείς δεν ενδιαφέρεται να μάθει από πού ήλθαν αυτά τα λεφτά και πώς θα αποπληρωθούν. Λες και φυτρώνουν στα δένδρα. Όταν όμως όλοι πιστεύουν ότι λεφτά υπάρχουν, είναι λογικό οι μεν να παραπονούνται στον Αλέξη (Τσίπρα) γιατί δεν ξόδευε κι εκείνος όπως κάνει ο Μητσοτάκης και οι δε να καυχώνται ότι στηρίζουν την κοινωνία και να υπόσχονται ακόμη περισσότερα», τόνισε.
Όλα αυτά είναι μουσική στα αυτιά της στήλης, όπως γνωρίζουν οι πιστοί αναγνώστες. Κι αυτό καθότι αναγνωρίζουμε μεν την ανάγκη στήριξης ομάδων του πληθυσμού που πραγματικά επλήγησαν από την Covid-19 αλλά όχι στο εύρος που έγινε, με αποτέλεσμα να φουσκώσουν οι τραπεζικοί λογαριασμοί αρκετών και το δημόσιο χρέος που θα κληθούν να αποπληρώσουν στο μέλλον οι νεότερες γενεές. Όλα αυτά θα τα βρούμε μπροστά μας. Ποιος νοιάζεται όμως;
