Ο πολιτικός αναλυτής Γιάννης Λούλης, επέστρεψε πρόσφατα στην επικαιρότητα όταν επεσήμανε και σωστά -σε μια συνέντευξή του στην ΕφΣυν- ότι ο ΣΥΡΙΖΑ "κατάπιε τον Τσίπρα", γεγονός που συνιστά έλεγε, τον απόλυτο αυτοχειριασμό της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Προσωπικώς δεν παραπονούμαι με τη βουλιμική διάθεση του μορφώματος, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
Στο παρελθόν είχε γράψει, επίσης σωστά, ότι η Νέα Δημοκρατία είναι ένα φθαρμένο κόμμα, τοξικό και παλαιοκομματικό και έτσι ερμήνευε ο πρώην σύμβουλος του Κώστα Καραμανλή (αργότερα και του Αλέξη Τσίπρα), τη σαρωτική επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ και του αρχηγού του, μετά τις εκλογές του 2012.
Όλα αυτά που εννοούσε ο Γιάννης Λουλης για την "φθαρμένη Νέα Δημοκρατία" με το παλαιοκομματικό DNA, ανέλαβε να μας θυμίσει με τις δηλώσεις αυτοθαυμασμού του, ο πρώην υφυπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης Καραμανλή και σήμερα Δήμαρχος Σπάρτης Πέτρος Δούκας.
Για την κυνική διαχείριση των φυσικών καταστροφών και των συνεπειών τους και την αντίληψη της πολιτικής ως μια διαρκή επιχείρηση ψηφοθηρίας. Αυτή την αντίληψη της πολιτικής, που μοιράζει λεφτά με τις τσάντες σε όποιον μιλάει ελληνικά"... όπως είπε με αφοπλιστική ειλικρίνεια ο κ. Δούκας, που μας οδήγησε άλλωστε και στη χρεοκοπία.
Εχει αλλάξει κάτι από τότε; Αν κρίνουμε από τις επιδόσεις της κυβέρνησης Μητσοτάκη στη διαχείριση των φυσικών καταστροφών, δύσκολα θα βρούμε μεγάλες διαφορές. Οι ίδιες δυσλειτουργίες της δημόσιας διοίκησης, η ίδια σύγχυση αρμοδιοτήτων και ευθυνών.
Η διαφορά όμως, είναι στην ανάληψη της ευθύνης. Μια διαφορετική ενσυναίσθηση -για να χρησιμοποιήσουμε έναν όρο της μόδας- μια διαφορετική αντίληψη για τις ευθύνες των κυβερνώντων και τη λογοδοσία τους έναντι των πολιτών. Σε αντίθεση με το παρελθόν, δεν αναζητήθηκαν ευθύνες ούτε στον Στρατηγό Ανεμο, ούτε σε εμπρηστές, ούτε σε ξένες δυνάμεις, ούτε στην άναρχη δόμηση και σε δορυφορικές επιθέσεις. Ζητήθηκε συγγνώμη. Ακόμα και όταν όλα δείχνουν ότι το σχέδιο Ελπίς προδόθηκε από την εταιρεία διαχείρισης της Αττικής Οδού.
Αυτή η διαφορετική αντίληψη για τη λογοδοσία στους πολίτες και για την πολιτική, δεν άφηνε πολλά περιθώρια στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Τα αστειάκια του Πέτρου Δούκα για μια τραγωδία πρωτοφανή, με δεκάδες ανθρώπινα θύματα- που στην αφήγησή του είχαν εξαφανιστεί τελείως, ως αδιάφορη λεπτομέρεια άσχετη με το επίδικο που είναι οι εκλογικές επιδόσεις -οι κομπορρημοσύνες του πρώην για τις αποζημιώσεις που δόθηκαν χωρίς κανέναν έλεγχο, μόνο και μόνο για να ξεχαστεί η υπόθεση, συμπαρέσυραν και τον υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης Σπήλιο Λιβανό. Που δεν έκρυψε τον θαυμασμό του για την εποποιία του συναδέλφου του.
Ηταν τόσο ξένη η αντίληψη του Σπήλιου Λιβανού για την πολιτική, σε σχέση με αυτήν του πρωθυπουργού, που εξεπλάγη με το πρώτο τηλεφώνημα του Κυριάκου Μητσοτάκη. Δεν είχε καν αντιληφθεί το μέγεθος του ατοπήματος. Δεν είχε δει καν το βίντεο. Εκτίμησε ότι ίσως μια διορθωτική δήλωση, ένα κουκούλωμα της υπόθεσης θα ήταν αρκετά. Δεν ήταν.
Η άμεση αντίδραση του πρωθυπουργού δεν αλλάζει φυσικά το παρελθόν. Ούτε διορθώνει την εικόνα της διακυβέρνησης Καραμανλή. Καλή η προσπάθεια του επιτελείου του πρωθυπουργού να περιορίσει τη ζημιά από τις δηλώσεις Δούκα, αλλά ουδείς πείθεται για τις "ιστορικά αναληθείς" αναφορές του Πέτρου Δούκα. Ετσι δόθηκαν οι αποζημιώσεις το 2007. Αρκούσε να μιλάει κάποιος ελληνικά και να ψηφίζει. Την αποζημίωση των 3 χιλιάδων ευρώ, την πήραν ακόμα και οι δημοσιογράφοι που "κατέβηκαν" στην Ηλεία για να καλύψουν το ρεπορτάζ. Τέτοια εποποιία.
Εχει αλλάξει κάτι έκτοτε; Δύσκολα θα φανταστούμε την κυβέρνηση Μητσοτάκη να μοιράζει λεφτά με τις σακούλες, με μόνο δικαιολογητικό την αστυνομική ταυτότητα. Εχει προηγηθεί άλλωστε η χρεοκοπία, ως αποτέλεσμα και της διακυβέρνησης Καραμανλή και οι πολίτες είναι επιφυλακτικοί ακόμα και με τα δώρα των κυβερνώντων. Ακόμα και με την 13η σύνταξη.
Ορισμένοι όμως σημειώνουν, ότι ακόμα και ο Κυριάκος Μητσοτάκης, καθώς πλησιάζουν οι εκλογές, υποκύπτει στην ακαταμάχητη γοητεία της παροχολογίας. Η υπερχρεωμένη Ελλάδα είναι ο πρωταθλητής στις δαπάνες στήριξης της οικονομίας λόγω πανδημίας. Καπάκι ήρθε και η μείωση του ΕΝΦΙΑ. Εχει προηγηθεί η μείωση του φόρου στις γονικές παροχές, ένα μπόνους στους έχοντες ακίνητη περιουσία. Θα ακολουθήσει λέγεται η μείωση του ΦΠΑ.
Και όμως. Το 2019, η επιλογή Μητσοτάκη ήταν σε αντίστιξη με τους λαϊκισμούς τόσο της συντηρητικής παράταξης, όσο και της Αριστεράς. Ας μην το ξεχνάει. Έτσι κέρδισε τον μεσαίο χώρο, για να θυμηθούμε και πάλι τον Γιάννη Λούλη, που εισήγαγε τον όρο.
capital.gr
