Είναι φανερό ότι η τόση δημοσιότητα που πήρε η υποψηφιότητα και μετά η εκλογή του κ. Στέφανου Κασσελάκη στην ηγεσία του Σύριζα, έχει αφήσει σε δεύτερη μοίρα στην καθημερινη τηλεοπτική ειδησιογραφία το θέμα των καταστροφικών πλημμυρών στον Θεσσαλικό κάμπο (Daniel), τα πιο πρόσφατα έντονα καιρικά φαινόμενα που αυξάνουν τις ήδη υπαρκτές καταστροφές (Elias)καθώς και τα ανθρώπινα δράματα όσων επλήγησαν με υλικές κι ακόμη χειρότερα ανθρώπινες απώλειες.Για την ανάλυση του φαινομένου Κασσελακη και την εποχή της μεταπολιτικής , υπάρχουν αρμόδιοι/ενδιαφερόμενοι που (θα) ασχολούνται για πολύ καιρό συστηματικά. Το θέμα όμως πρόληψη –συντονισμός στην διαχείριση μιας φυσικής καταστροφής που το έχουμε βιώσει ως χώρα και επαναλαμβάνεται ανά τακτά διαστήματα, είναι πρωτεύον και οφείλει να είναι κυριαρχεί σταθερά στο εμπρακτο ενδιαφέρον και στις προτεραιότητες της Πολιτείας-και των Πολιτών.Η ασφάλεια της χώρας δεν αφορά μόνο τα συνορά μας.
Πώς να αντιμετωπίσουμε την κάθε επόμενη καταστροφή; Κι αν αυτή γίνει στο νησί κι όχι « απάνω, στην Ελλάδα....»;! Είναι λογικό να αναρωτιέται ο καλοπροαίρετος πολίτης πώς είναι δυνατόν με τόση ακρίβεια επιστημονικών προβλέψεων και με πληθώρα τεχνολογικών λύσεων σε συστήματα έγκαιρης προειδοποίησης Τεχνητής Νοημοσύνης για μοντέλα πρόγνωσης της εξέλιξης μιας φυσικής καταστροφής , ιδίως μετεωρολογικών φαινομένων, να μη φτάνει έγκαιρα η κρίσιμη πληροφορία στο επιχειρησιακό πεδίο για την έγκαιρη λήψη κρίσιμων αποφάσεων και την διάσωση ζωών και περιουσιών. Προφανώς δεν αρκεί η χρήση του 112, που αναμφίβολα είναι ένα χρήσιμο εργαλείο .
Τι προτείνουν εμπειρογνώμονες: «Απαιτείται μια σειρά μέτρων και δράσεων κάτω από έναν εθνικό ενοποιημένο στρατηγικό σχεδιασμό για την αντιμετώπιση των φυσικών καταστροφών και την προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή, αξιοποιώντας ως βάση δεδομένων τη διαθέσιμη πληροφορία σχετικά με τους κινδύνους, καθώς και τα διαθέσιμα τεχνολογικά εργαλεία και επιστημονικά μοντέλα». Πολύ βασικό είναι η αναγνώριση ειδικών προφίλ κινδύνου κάθε περιοχής επομένως και διαφορετική χάραξη στρατηγικής ανά περιοχή της χώρας, με προσδιορισμό διακριτών και ξεκάθαρων ρόλων για όλους τους εμπλεκόμενους. Έτσι , μπορεί να μετασχηματίζεται όλη η σημερινή επιστημονική γνώση σε επιχειρησιακά χρήσιμη εφαρμογή. Να θεσμοθετηθούν άμεσα επιτροπές αξιολόγησης κινδύνου για τις πλημμύρες αλλά και τις πυρκαγιές (καθώς και για κάθε άλλο κίνδυνο), στα πρότυπα της επιτροπής αξιολόγησης σεισμικού κινδύνου του ΟΑΣΠ, και να ληφθούν πολλά συμπληρωματικά μέτρα. Ο συνδυασμός των ψηφιακώνεργαλείων με τους στόχουςκαι τιςπολιτικές της πράσινης μετάβασης είναι η απάντηση στις καταστροφές γι΄αυτό γίνεται παγκόσμια τάση στα αναπτυγμένα κράτη» (Β.Μ.). ΄Οσοι ασχολούνται με ζητήματα πολιτικής προστασίας και προσαρμογής στην κλιματική αλλαγή γνωρίζουν τι και πώς χρειάζεται να αξιοποιηθεί.Και στην χώρα μας διαθέτουμε αρκετούς στην ερευνητική και επιστημονική κοινότητα αλλά και στην κεντρική διοίκηση, τους επιχειρησιακούς φορείς, την τοπική αυτοδιοίκηση κλπ
Θα μπορούσε κάποιος να πει πως όλα όσα αναφέρουμε υπάρχουν ήδη, σε σχέδια, σε ερευνητικά έργα, σε διαδικασίες, σε μελέτες και πρακτικές. Ακόμα και οι προβλέψεις για τις περιοχές υψηλής επικινδυνότητας υπάρχουν ήδη, είτε σε επιστημονικές μελέτες είτε στα Εθνικά Σχέδια Αντιμετώπισης Εκτάκτων Αναγκών. Είναι γνωστές οι ασκήσεις ετοιμότητας που γίνονται σε Υπηρεσίες, συνήθως υπό τηλεοπτική κάλυψη .Και στο δικό μας νοσοκομείο κάθε χρόνο ζητείται από το Υ.Υ. η επικαιροποίηση των σχεδίων Σώστρατος-Περσέας. Μα με την συνεχώς αποδυναμωμένη στελέχωση, η κάθε μέρα είναι διαχείριση κρίσης! Βεβαίως, άλλες ψυχικές και υλικές δυνάμεις επιστρατεύονται και κινητοποιούνται σε έκτακτη ανάγκη . Το θέμα είναι αν καλύπτονται οι σύγχρονες ανάγκες αντιμετώπισης φυσικών καταστροφών με τα παλιά εργαλεία και τις γνωστές πρακτικές. Σίγουρα όχι. Θυμάμαι την ειρωνική αντιμετώπιση που είχαμε 3-4 γιατροί, ως θεσμικό όργανο, όταν εκφράσαμε ενδοιασμούς για την επάρκεια μιας δομής π.χ. ΠΣΕΑ μπρος στις πολλαπλές καταστροφές που διαφαίνονταν. Αυτό πριν 30 χρόνια!! Πόσο αλλάζει η εγκατεστημένη κουλτούρα πρόληψης κι ασφάλειας!; Φανταστείτε τι χρειαζόμαστε σήμερα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε από πρωτόγνωρες επιδημίες μέχρι ανυπολόγιστες φυσικές καταστροφές,σε περιβάλλον δυσοίωνων προοπτικών και πολλαπλών απειλών , λόγω κλιματικής αλλαγής και …μη αλλαγής πολιτικών πρακτικών! Η ρητή ή υποδηλούμενη αμφισβήτηση της ειδικής επιστημονικής γνώσης από την επιτελική διοίκηση μαζί με τις χρόνιες παθογένειες της δημόσιας διοίκησης, μόνο κακό προξενεί. Ούτε η πολιτική ανάληψη ευθύνης ή η επανατοποθέτηση μετά την καταστροφή, οδηγεί σε διόρθωσή της .Είναι προφανής η ανάγκη να προσεγγίσουμε τη διαχείριση κινδύνων με άλλη οπτική, να ξαναγράψουμε κανονισμούς και να φτιάξουμε καινούργιους εκεί που απαιτείται, να εκπαιδευτεί ο κόσμος στην αντιμετώπιση κινδύνων, να γίνει ανανοηματοδότηση της έννοιας «ασφάλεια». Κι αυτό δεν μπορεί να καθυστερεί. «Το γεγονός ότι τα πράγματα συνεχίζουν να παραμένουν όπως πριν, αυτή είναι η πραγματική καταστροφή» (Β.Μπένγιαμιν)
Ενόψει των εκλογών, θα ήταν χρήσιμο να γνωρίζαμε την σαφή θέση των υποψηφίων Α και Β βαθμού Τ.Α. σχετικά με την υλοποίηση σύγχρονων εργαλείων διαχείρισης φυσικών καταστροφών στις περιοχές ευθύνης τους με αναγνώριση του ειδικού προφίλ επικινδυνότητάς των. Η ακεραιότητα και η ασφαλής λειτουργία κρίσιμων υποδομών είναι μια βασική παράμετρος ασφάλειας της περιοχής ευθύνης τους(δίκτυα υδροδότησης, μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας, επικοινωνιών, μεταφορών κλπ). Αυτό καθορίζει κατά πολύ την εμπιστοσύνη των πολιτών ( και ψηφοφόρων!)στους θεσμούς μιας ευνομούμενης Πολιτείας. Διαχρονικά επίκαιρη στην πολιτική, η επισήμανση του Δημοσθένη στον Ολυνθιακο λόγο: «Προς γαρ το τελευταίον εκβάν έκαστον των πριν υπαρξάντων κρίνεται» (:Διότι κάθε τι από όσα έγιναν προηγουμένως κρίνεται με βάση το τελευταίο γεγονός). Γνωρίζουμε πόσο χρόνο έχουμε μέχρι την επόμενη καταστροφή;
