Γάλλοι και Γραικοί δεμένοι
με φιλίαν ενωμένοι,
δεν είναι Γραικοί ή Γάλλοι
αλλ’ εν έθνος, Γραικογάλλοι.
Αυτός ο στίχος που διακηρύσσει ως προσδόκιμο αγαθό την ένωση δυο εθνοτήτων, των Γάλλων και των Ελλήνων, όπως τον διαβάζουμε στο «Άσμα Πολεμιστήριον», που έγραψε το 1801 ο διαποτισμένος από γαλλική παιδεία και σπουδαγμένος στην Ιατρική Σχολή του Montpellier κορυφαίος Δάσκαλος του Γένους μας Αδαμάντιος Κοραής, με ενέπνευσε να διατυπώσω τις ακόλουθες σκέψεις.
Έχουν ήδη διαπιστωθεί οι κατά καιρούς άριστες σχέσεις της Γαλλίας με την Ελλάδα, από τη σύσταση τουλάχιστον του Ελληνικού Κράτους ως τις μέρες μας, που η πολιτική μας ιστορία έχει καταγράψει, κι έρχομαι στο σήμερα, όπου η γεωπολιτική κατάσταση στην Ανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο βρίσκεται σε αναβρασμό εξαιτίας της συνεχιζόμενης βάρβαρης επιθετικότητας και καταπάτησης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας από την Τουρκία. Μιας Τουρκίας που στρατηγικός της στόχος είναι ο πλήρης έλεγχος όλου του υποθαλάσσιου πλούτου της περιοχής. Από τα κράτη της ΕΕ μόνο η Γαλλία σήκωσε το ανάστημά της στην ιταμότητα των Τούρκων κι έμπρακτα ενεργοποίησε τις δυνάμεις της υπέρ του δικαίου της Ελλάδας.
Δεν παραβλέπω φυσικά το γεγονός ότι υπάρχουν τα παραδοσιακά συμφέροντα της Γαλλίας στην Ανατολική Μεσόγειο, που πρέπει η χώρα μας να αξιοποιήσει στο έπακρο και για δικό της όφελος, αφού καμία από τις άλλες χώρες της Ευρώπης δεν είναι διατεθειμένη να προσφέρει αποτελεσματική διπλωματική και στρατιωτική βοήθεια στην Ελλάδα. Η Γερμανία ειδικά φαίνεται να γέρνει, όπως έκανε πάντα, στο πλευρό της Τουρκίας. Η Γαλλία, ωστόσο, διαθέτοντας σύγχρονο πυρηνικό οπλοστάσιο, είναι η πιο ισχυρή στρατιωτική δύναμη της Ευρώπης, μετά την αποχώρηση της Μεγάλης Βρετανίας από την ΕΕ, είναι μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, ιδρυτικό μέλος της ΕΕ και του ΝΑΤΟ και έχει προνομιακές σχέσεις με όλες τις χώρες της Ανατολικής Μεσογείου (Συρία, Λίβανο, Ισραήλ και Παλαιστίνη). Η Ελλάδα, λοιπόν, έχει κοινά γεωστρατηγικά συμφέροντα με τη Γαλλία και οφείλει να τονώσει τη συμμαχία της με τη φίλη αυτή χώρα.
Η Ελληνική Πολιτική Ηγεσία χρειάζεται να αποβάλει τα φοβικά σύνδρομα, που την διακατέχουν εδώ και δεκαετίες καθώς και την μέχρι τώρα πολιτική του κατευνασμού και να ενισχύσει περαιτέρω τις ένοπλες δυνάμεις της χώρας για την αποτροπή της οποιασδήποτε εχθρικής απειλής. Δεν πρέπει να αυταπατώμεθα ότι τελικά μόνοι μας θα κληθούμε, αν παραστεί ανάγκη, να αντιμετωπίσουμε μια Τουρκική εισβολή. Έπειτα όμως θα χρειαστεί η ισχυρή συμμαχική βοήθεια, την οποία η Γαλλία είναι πρόθυμη να μας παράσχει. Η πεμπτουσία της πολιτικής και ειδικά των διεθνών σχέσεων είναι η αναζήτηση κοινού τόπου και κοινών συμφερόντων, για τη σύναψη ισχυρών συμμαχιών, όπως αυτή της Ελλάδας με την Γαλλία. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να ανατρέψουμε τα σχέδια της τουρκικής επεκτατικής πολιτικής και να βάλουμε τέλος στις τερατώδεις προκλήσεις και παράνομες επιδιώξεις του Ερντογάν.
