Α. Ο κύβος της τοπικής ανάπτυξης έχει ριφθεί και δεν υπάρχουν αντιστάσεις.
Όλα υπέρ της ελευθερίας των επιχειρηματικών δράσεων! Οι κοινωνικοί και οι περιβαλλοντικοί περιορισμοί είναι εμπόδια στην ανάπτυξη! Όμως η ζωή μάς απέδειξε και όλοι καταλαβαίνουμε την οριακή κατάσταση στην οποία έχει φτάσει το τοπικό μοντέλο παραγωγής. Είναι η κατάλληλη στιγμή να μπει το θέμα της αλλαγής. Απομάκρυνση από τις συνήθεις πρακτικές και η στροφή της ανάπτυξης σε νέους δρόμους.
Ένα από τα θέματα που έρχονται από το παρελθόν και κουβαλάνε στις πλάτες του προβληματικές πολιτικές καταστάσεις είναι αυτό της ολοκλήρωσης του πολεοδομικού σχεδιασμού της βιοτεχνικής ζώνης Κω. Μας ζητούν ακόμα μία φορά, να συμφωνήσουμε σε τροποποιήσεις της. Εξ αναβολής στην ημερήσια διάταξη του Δ.Σ. για την «επικαιροποίηση των χρήσεων γης εντός της Βιοτεχνικής ζώνης της Κω» δεν είναι τίποτα άλλο από το μπορούν να λειτουργούν και εμπορικά μεγαλοκαταστήματα μέσα στη βιοτεχνική ζώνη! (αυτό έχει ήδη ισχύ για ένα από αυτά, κατά παραχώρηση μιας εποχής!).
Β. Σε προηγούμενο σημείωμά μας παρουσιάσαμε τη βασανιστική πορεία της θεσμοθέτησής της που ξεκινά από το 1989 και φθάνει στις μέρες μας, με συνεχείς άνωθεν κυβερνητικές εντολές για εκπτώσεις στον ποιοτικό περιβαλλοντικό σχεδιασμό της. Μειώθηκαν οι εισφορές γης με αποτέλεσμα να εξαφανιστούν οι κοινόχρηστοι πράσινοι χώροι. Μειώθηκαν οι περιορισμοί στις χρήσεις που είχαν τεθεί. Η πτωτική πορεία του σχεδιασμού συνεχίζεται στη λογική να επιτραπούν μεγαλο-επιχειρηματικές δράσεις με στόχο... την ανάπτυξη!
Είναι όμως βήμα προόδου και υπέρ της τοπικής ανάπτυξης η δημιουργία νέων υπερκαταστημάτων ακόμη και μέσα στη βιοτεχνική ζώνη σε επαφή με το σχέδιο πόλεως;
Στα πλαίσια του νεοφιλελευθερισμού της αγοράς, επιβάλλεται η ελευθερία των κινήσεων του κεφαλαίου και αποκλείεται ο παρεμβατισμός. Συνεπώς είναι προσοδοφόρο εντός της βιοτεχνικής ζώνης να χωροθετούνται όσο γίνεται περισσότερες χρήσεις, άρα και πολυκαταστήματα!
Όμως υπαρχει και η αντίθετη αντίληψη περί προστασίας των μικρομεσαίων και των βιοτεχνών. Είναι αποδοτικότερο να υπάρχει περιορισμός ή ακόμη και αποκλεισμός των ισχυρών παικτών στην τοπική αγορά, πόσω μάλλον για τα μικρά νησιά μας το μέγεθος μιας επιχείρησης παίζει καθοριστικό ρόλο στη σύνθλιψη των μικρο-παραγωγών.
Γ. Τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο τα τελευταία χρόνια! Η άρνηση και το «ΟΧΙ» χρειάζονται. Ας μην γίνονται κάποια πράγματα που μας βλάπτουν, με τη δική μας συναίνεση! Θα ήταν σωστό και γνήσια έκφραση της λαϊκής αγωνίας να πούμε: Στη βιοτεχνική μας ζώνη του νησιού μας δεν θέλουμε υπερ-καταστήματα τύπου Μαρι- και Σκλαβε- και LIDL! Έχουν ήδη καταλάβει όλο το νησί! Θέλουμε μια ζώνη που να προστατεύει και να ενισχύει τη βιοτεχνία και τη μεταποίηση στην επικράτεια του Δήμου μας! Όπως γίνεται στην Ευρώπη σε παρόμοιες περιστάσεις.
Ο Δήμος μας, εκμεταλλευόμενος και την πτωτική πορεία της αγοράς γης αντί να συναινεί αβλεπώς να παρέμβει στην τιμή της γης, αγοράζοντας εκτάσεις για να κρατήσει χαμηλά τις τιμές γης και να εξυπηρετήσει τους μικρομεσαίους Δημότες, ωθώντας τους να μετεγκατασταθουν στη Ζώνη, γνωρίζοντας ότι έτσι και βοηθά στην αναγκαία ανασυγκρότηση της τοπικής μεταποίησης και βιοτεχνικής παραγωγής!
