Πρώτη του Γεννάρη και όλη η οικογένεια σηκώθηκε το πρωί, για να πάει στην Εκκλησία. Το ψιλοβρόχι, έπεφτε ασταμάτητα και αφού φόρεσαν τα καλά τους ρούχα, με αδιάβροχα και ομπρέλες, κατάφεραν να φτάσουν ως την Εκκλησιά της Παναγιάς. Η πανηγυρική, Θεία Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου, κράτησε πάνω από τρεις ώρες. Ο Ιερέας αφού έδωσε τις πλούσιες γιορτινές ευχές του, μοίρασε στους πιστούς τα καθιερωμένα, ευλογημένα Βασιλοπιττάκια. Έξω στο προαύλιο της Εκκλησιάς, οι ευχές για Καλή και Χαρούμενη Πρωτοχρονιά, έπεφταν σαν τη βροχή. Η οικογένεια τσαλαβουτώντας στα χωμάτινα σοκάκια του χωριού, έφτασε στο χαμηλόκτιστο σπιτικό της.
Η νοικοκυρά φρόντισε να το έχει καθαρισμένο, συγυρισμένο και καλά ασπρισμένο, με ασβέστη. Έπρεπε όλα να είναι όμορφα και καθαρά, για να υποδεχθούν τον γεμάτο ελπίδες καινούργιο χρόνο.
Ο νοικοκύρης μπήκε με το δεξί, αφού πρώτα πάτησε ένα ρόδι στο κατώφλι του σπιτιού του. Ύστερα ξαναβγήκε, κρατώντας μια εικόνα της Παναγίας με τον Χριστό και ένα μπουκαλάκι Αγιασμό. Έκανε ένα γύρο από το ταπεινό σπίτι και ξαναμπήκε πάλι με το δεξί, για να κάνει το καλό ποδαρικό. Ακλούθησε η υπόλοιπη πολυμελής οικογένεια. Η μητέρα φώναξε στα παιδιά.
-Ελάτε μέσα, θα ανάψουμε το τζάκι στο κουμούλι και θα ζεσταθείτε. Θα τρώσουμε στο σινί τον καλοψημένο, γεμιστό κόκορα που σας ετοίμασα στον ξυλόφουρνο και θα φάμε. Ύστερα, πήρε μια χούφτα καρύδια και μερικά κέρματα και τα σκόρπισε στο ξύλινο πάτωμα. Τα παιδιά έτρεξαν να τα μαζέψουν, αφού η μητέρα τους είχε κάνει το έθιμο του ‘κλου,’ ψιθυρίζοντας μια ευχή.’ Όσα καρύδια κάνει η καρυδιά, τόσα αυγά να μαζεύω από τις κοτούλες μου’. Μεσημέριασε και ο νοικοκύρης φώναξε τα παιδιά, για να του δώσει τον Πρωτοχρονιάτικο μποναμά και να τους κάνει το έθιμο της ‘μπουλιστρίνας’. Εκείνα φίλησαν το χέρι του πατέρα και έκρυψαν το μικρό χαρτονόμισμα, στη τσέπη τους. Η μητέρα έστρωσε στο χαμηλό σινί, τα αγαθά της γιορτινής ημέρας. Ήταν λίγα αλλά με πολύ αγάπη, γίνονταν πολλά.
Ο πατέρας έκοψε την Βασιλόπιττα και το φλουρί έπεσε στον μεγαλύτερο γιο, που βολόδερνε ναυτικός μακριά στις μεγάλες θάλασσες. Τα παιδιά χαρούμενα και χορτασμένα, έτρεχαν γύρω από το Χριστουγεννιάτικο δέντρο, που φρόντισαν να στολίσουν. Ήταν ένα μεγάλο κλαδί από κυπαρίσσι, φερμένο από το διπλανό δάσος και στολισμένο με μερικές γυαλιστερές μπάλες και λίγα χρωματιστά, φουσκωτά μπαλόνια, που αγόρασαν με τα λεφτά που μάζεψαν από τα Κάλαντα. ‘Αρχιμηνιά και Αρχιχρονιά και αρχή καλός μας χρόνος’…… και….
‘Σε αυτό το σπίτι που ήρθαμε πέτρα να μην ραγίσει και ο νοικοκύρης του σπιτιού, χίλια χρόνια να ζήσει’.
Το απόγευμα ήρθαν και οι μουσαφίρηδες, οι γείτονες, οι συγγενείς, οι φίλοι, για να ευχηθούν τα ‘από του χρόνου’ και Χρόνια Πολλά. Η νοικοκυρά για να τους τρατάρει, φρόντισε να έχει έτοιμο τον Πρωτοχρονιάτικο, σιροπιαστό μπακλαβά. Έβγαλε και άλλα καλούδια, που τα παιδιά γεύονταν με ξεχωριστή χαρά, όσο απολάμβαναν την ζεστή θαλπωρή δίπλα στο αναμμένο τζάκι, εκεί στο χαμηλό πέτρινο πεζούλι. Την φωτιά ταΐζε τακτικά ο νοικοκύρης, που έφερνε ξύλα από τα κλαδέματα του ελαιώνα. Όλοι ήταν ευχαριστημένοι, έτρωγαν και τα μελωμένα φοινίκια, τα γνωστά μελομακάρονα, τους γλυκύτατους κουραμπιέδες, λουσμένους στην άχνη ζάχαρη και από ένα ‘χαλί,’ δηλ κομμάτι μπακλαβά με το μοσχοκάρφι του.
Η βεγγέρα, κράτησε ως αργά το βράδυ. Όσο οι γυναίκες κουτσομπόλευαν τα νέα του τελευταίου χρόνου, οι άντρες στην αποσπερίδα, συζητούσαν για τα άσχημα του καιρού, για την οικονομία, τα πολιτικά και όσα μπορούσαν να πληροφορηθούν από το ραδιόφωνο του αντρικού καφενέ.
–‘Θα το στρώσει απόψε και ο Δίκαιος θα ασπρίσει’, σχολίαζαν και έπιναν ντόπιο κρασί, δίκης τους παραγωγής . Φεύγοντας αργά το βράδυ, μοίρασαν απλόχερα ευχές για μια Καλή και Ευλογημένη Νέα Χρονιά, γεμάτη Υγεία και Ευτυχία.
Χρόνια Πολλά -
