Ημέρα ξεχωριστή η 25 Μαρτίου, με διπλή επετειακή γιορτή, Θρησκευτική και Εθνική. Είναι η Αγία ημέρα του Ευαγγελισμού της Παναγίας, όπου το χαρμόσυνο Άγγελμα της έλευσης του Σωτήρα Χριστού, πλημμυρίζει με ελπίδα και αγαλλίαση τους ανθρώπους. Γιορτάζεται δε στους απανταχού Ορθόδοξους Ιερούς Ναούς, με ξεχωριστή λαμπρότητα.
Την σημαντική αυτή ημέρα για τους Ορθόδοξους Χριστιανούς, διάλεξαν οι οπλαρχηγοί του Ελληνικού έθνους, με αρχηγό τον γενναίο Θόδωρο Κολοκοτρώνη, και μπροστάρη τον επίσκοπο Παλαιών Πατρών Γερμανό, για να σηκώσουν το τιμημένο λάβαρο της λευτεριάς. Πριν 200 χρόνια, κήρυξαν την έναρξη της Ελληνικής επανάστασης του 21. Ήταν μια δύσκολη και φαινομενικά ανέφικτη επανάσταση, αφού μπόρεσε να νικήσει και να αποτινάξει των 400 χρόνων, βαρύ Οθωμανικό ζυγό, χαρίζοντας στους Έλληνες σκλάβους, την πολυπόθητη λευτεριά.
Η αποφράδα εκείνη ημέρα στις 13 Μαΐου του 1453, όταν ‘η Πόλις εάλω’ από τον βάρβαρο Οθωμανό κατακτητή, βύθισε στο σκότος την Ελλάδα και τα γύρω Ευρωπαϊκά κράτη, σε μια μακρόχρονη και ατελείωτη, ανελέητη σκλαβιά τεσσάρων αιώνων. Ωστόσο πάλι ‘με τα χρόνια, πάλι με τους καιρούς,’ ο ένας μετά τον άλλον, οι σκλαβωμένοι και καταπιεσμένοι Ευρωπαϊκοί λαοί, υπό την βάρος της κατοχής των Σουλτάνων εξεγέρθηκαν και απελευθερώθηκαν.
Ώσπου έφτασε και η σειρά της Ελλάδας, για να θυσιάσει τα καλύτερα παλληκάρια της και να ποτίσει με ποταμούς αίματος, τα άγια χώματα του αγώνα, μέχρι να αποτινάξει τον τυραννικό Οθωμανικό ζυγό. Χάρις στις τολμηρές αποφάσεις, στους γενναίους αγώνες των προγόνων μας, σήμερα όλοι χαιρόμαστε την πολύτιμη λευτεριά.
Αλλά πόσο καλά γνωρίζουν, τα σημερινά Ελληνόπουλα το νόημα, τους αγώνες και την σημασία της Επανάστασης του 21; Πολλοί εκπαιδευτικοί αναρωτιούνται, αν τα μαθητικά νιάτα γνωρίζουν καλά, ό, τι αφορά την γενναία εξέγερση των προγόνων τους, για να απολαμβάνουν την σημερινή ελευθερία.
Τα σύγχρονα πολυμέσα επικοινωνίας και ενημέρωσης, μπορεί να πληροφορήσουν τους πάντες, για τα πάντα.
Όμως εκείνο που παίζει πρωταρχικό ρόλο, στην ακριβή και λεπτομερή ενημέρωση, των ιστορικά τεκμηριωμένων γεγονότων και την εδραίωση τους στο μυαλό και στην συνείδηση των παιδιών, είναι το Σχολείο.
Τα τελευταία Σχολικά χρόνια, με την παγκοσμιοποίηση, την πολύ -πολιτισμική εκπαίδευση, προβάλλεται υπερβολικά η ιστορική διαδρομή άλλων ξένων χωρών, αφήνοντας την Ελλάδα τελευταία. Πόσο όμως μεγάλο ενδιαφέρον μπορεί να έχουν για τα παιδιά, οι λεπτομέρειες για την σύσταση και την ιστορία άλλων χωρών, παραγκωνίζοντας την δική τους Εθνεγερσία; Στα Σχολεία παλαιότερα τα παιδιά, μάθαιναν την ουσία της Ελληνικής ιστορίας, είχαν επαρκείς πληροφορίες για τους ήρωες του αθάνατου 21, αυτούς που έδωσαν και την ανεκτίμητη ζωή τους, θυσία για την πατρίδα τους. Πολεμούσαν τις άγριες ορδές και τα λεφούσια του Οθωμανικού κατακτητή, με όσα πενιχρά μέσα διέθεταν. Παράλληλα είχαν να αντιμετωπίσουν την εσωτερική διχόνοια, καθώς και τις αντιρρήσεις των μεγάλων κρατών και υποστηρικτών του σουλτάνου. Βέβαια υπήρχαν και πολλοί ξένοι Φιλέλληνες που παρά τις αντιδράσεις των χωρών τους, βοήθησαν αρκετά στην λευτεριά της Ελλάδας.
Όμως πολλά μεγάλα Ευρωπαϊκά κράτη, άλλα συντάχτηκαν με την Οθωμανική αυτοκρατορία, που ψυχορραγούσε και άλλα επιθυμούσαν την διάλυση της, κόντρα σε αυτά που ήθελαν απεγνωσμένα την συντήρηση του οθωμανισμού. Έτσι ουσιαστικά η Ελλάδα, μόνη της τα έβαλε με το θεριό. ‘Μοναχή το δρόμο επήρες εξανάρθες μοναχή, δεν είναι εύκολες οι θύρες, εάν η χρεία τες κουρταλεί.’ Διονύσιος Σολωμός – Εθνικός ποιητής ( 1798-1857)
Διαβάζοντας σήμερα τα ιστορικά βιβλία των Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων, της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, αποκομίζουμε την εντύπωση μιας επιδερμικής, ιστορικής αναφοράς, στις ηρωικές μάχες του 21 και στους πρωταγωνιστές τους. Έτσι η μαθητιώσα νεολαία, λίγα γνωρίζει στοιχειωδώς, για την σημασία του αγώνα της Εθνικής μας παλιγγενεσίας και τις ένδοξες σελίδες του, για την αποτίναξη της σκλαβιάς. Τα παιδιά πολύ λίγα γνωρίζουν, για τους Φιλέλληνες και την ιστορική παρουσία τους, στο γενναίο εγχείρημα της επανάστασης, μιας μικρής ομάδας ηρωικών σκλάβων, που τα έβαλε με τον σκληρό κατακτητή.
Για 400 χρόνια ή για 4 αιώνες, δηλ για 4 γενιές αιωνόβιων, οι Έλληνες υπέφεραν στωικά τον Οθωμανικό ζυγό. Πολέμησαν, εξοντωθήκαν, βιάστηκαν και βασανίστηκαν μέχρι θανάτου, αλλά άντεξαν για να κόψουν το νήμα της πολυπόθητης λευτεριάς. Για να κυματίζει περήφανη και λεύτερη, η γαλανόλευκη Ελληνική Σημαία. Όμως οι αγωνιστές, κράτησαν αλώβητη την Χριστιανική Θρησκεία και την Ελληνική γλώσσα. Η Εκκλησία και το Κρυφό Σχολειό, ήταν οι βασικοί πυρήνες, και οι προστάτες, για τον μη εκφυλισμό και ανθελληνισμό του έθνους μας. Για αυτό πρέπει να τους τιμάμε με περισσότερες εκδηλώσεις, αφιερώματα, σχολικά σκετς και ποιήματα, πέρα από τυπικές καταθέσεις στεφάνων, συνήθεις ομιλίες και παρελάσεις. Ας παραδειγματιστούμε, από τους απανταχού ξενιτεμένους Έλληνες ομογενείς μας, που πόσο πολύ τιμούν τις Εθνικές μας Εορτές και τις γιορτάζουν με διάφορες εκδηλώσεις.
Όλα αυτά βέβαια πάγωσαν λόγω της πανδημίας και τα 200 χρόνια ή οι 2 αιώνες λευτεριάς, θα γιορταστούν υπό την δαμόκλειο σπάθη του τρομερού και αοράτου εχθρού της σημερινής παγκόσμιας, φονικής λαίλαπας.
Ας επιτελέσει η Εθνική διπλή γιορτή, το έναυσμα για πληρέστερη ενημέρωση, στις νέες γενιές και ας συστρατευτούν για αυτό όλοι οι Έλληνες, γονείς, εκπαιδευτικοί κλπ. Έτσι τα παιδιά θα γνωρίζουν τις παραδειγματικές θυσίες, τούς αγώνες με τα μηνύματα, αυτών των γενναίων ηρώων και θα τα κρατήσουν στον σκληρό δίσκο της μνήμης τους για πάντα. Διότι είναι αποκαρδιωτικό να ακούμε τα παιδιά, σε ερωτήσεις του τύπου, τι γιορτάζουμε σήμερα; να απαντούν λανθασμένα. Επιπλέον αν τους ζητηθεί να αναφερθούν στους γενναίους του 21, αυτά να θυμούνται περισσότερο τους Αμερικανούς πρόεδρους, όπως τον Γεώργιο Ουάσιγκτον και τον Αβραάμ Λίνκολν, παρά τον γενναίο γέρο του Μοριά, τον Θοδωρή Κολοκοτρώνη και τον βασανισμένο Αθανάσιο Διάκο, που είναι οι υπεύθυνοι για την λευτεριά του Έθνους μας.
Χρόνια Πολλά Ελλάδα μας, περήφανη, λεύτερη και τιμημένη.
Ξανθίππη Αγρέλλη (23/3/2021)
