Η πρωινή «εξόρμηση» για ρεπορτάζ μας οδήγησε στην λαϊκή, αρκετά χρόνια τώρα βρίσκεται σε ένα οικοδομικό τετράγωνο που καλύπτει όχι μία, αλλά τρεις οδούς.
Μια μεγάλη επιφάνεια επιμελώς ατημέλητη , ενίοτε και με όχι ευχάριστη μυρωδιά.
Χρησιμοποιείτε από παραγωγούς που πωλούν τα λαχανικά τους και διάφορα τοπικά προϊόντα. Καθημερινά δε, αποτελεί και χώρο φορτοεκφόρτωσης (έχει μειωθεί τον τελευταίο χρόνο) ή χώρος για παρκινγκ.
Οι παραγωγοί παρά το γεγονός ότι αυτή την περίοδο η ζήτηση είναι αρκετά μειωμένη τίποτα δεν φαίνεται να τους πτοεί. Οι λιγοστοί πλέον που έχουν απομείνει εκθέτουν την «πραμάτεια» τους παρά τις αντίξοες συνθήκες.
Άνθρωποι του μόχθου, ταλαιπωρημένοι από την γη που από την μια τους δίνει δουλειά και από την άλλη τους την παίρνει. Χειμώνας κρύο και βροχή, καλοκαίρι ζέστη και υγρασία εκείνοι όμως είναι πάντα εκεί , στο πόστο τους…
Στην θέα του «φακού» οι παραγωγοί μας πλησιάζουν και η κουβέντα ξεκινά. Δεν παραπονιούνται, κάποια πράγματα όμως τους ενοχλούν, το γεγονός ότι η λαϊκή δεν είναι επίσημα χαρακτηρισμένη δεν τους δίνει το δικαίωμα να διεκδικήσουν μέσω προγραμμάτων και να στηρίξουν το επάγγελμα τους, όπως γίνεται σε άλλες λαϊκές στην υπόλοιπη χώρα. Κατά τα άλλα η καλή διάθεση και το χαμόγελο είναι αυτό που κυριαρχεί.
Και ενώ από την μία γίνεται λόγος για τους παραγωγούς από την άλλη μας γεννιέται η απορία…
Άραγε αυτό το τόσο σημαντικό οικοδομικό τετράγωνο που ανήκει στο Υπουργείο Δικαιοσύνης (αν δεν με απατά η μνήμη μου) με την σημερινή χρήση του ταιριάζει στην πόλη μας; γιατί πολύς λόγος γίνεται τελευταία για την εμφάνιση και τον καλλωπισμό της!
Αχτίδα φωτός τα φυτά «Αγγελικούλες» που φυτευτήκαν προ μηνών καθώς και η τοποθέτηση των πλακών στην μία πλευρά του δρόμου, απωθώντας τους επίδοξους παρκαδόρους να αφήσουν τα οχήματα τους.
Η αλήθεια είναι πως όταν κάτι δεν σου ανήκει δεν μπορείς να κάνεις παρεμβάσεις μπορείς όμως να διεκδικείς. Τι γίνεται όμως με αυτή την υπόθεση που βρίσκεται; Τι θα γίνει; πολλά έχουν ακουστεί διαχρονικά αλλά πάντα το ίδιο οπτικό αποτέλεσμα.
Επιστρέφοντας στο σήμερα και με γνώμονα την προσπάθεια των γεωργών- παραγωγών της Κω υπάρχει αισιοδοξία, το νησί δεν πρέπει να στηρίζεται μόνο στον τουρισμό.
Το 2020 είναι μία χρονιά που διδαχθήκαμε πολλά, η εμφάνιση της νόσου Covid 19 άλλαξε την ζωή όλων και ουσιαστικά εξάλειψε το τουριστικό προϊόν.
Μήπως ήρθε η στιγμή και με αφορμή αυτό το παγκόσμιο πρόβλημα να γίνει επανεκκίνηση του πρωτογενή τομέα και των νέων τεχνολογιών φιλικών προς το περιβάλλον, δίνοντας κίνητρα στους νέους να παραμείνουν στο νησί;
Σε μια εύφορη γη, σ’ έναν ευλογημένο τόπο, ίσως θα πρέπει να επενδύσουμε περισσότερο… για ένα καλύτερο μέλλον για μας και τα παιδιά μας!
Καλλιόπη Δανελλάκη
