Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου 100+2 χρόνια μετά.
100+2 Xρόνια μετά διεκδικούμε τη δικαίωση, για αυτούς που δεν πρόλαβαν να μιλήσουν αλλά και για όσους ανέβηκαν τον Γολγοθά της επιβίωσης, για τους ξεριζωμένους που κατάφεραν να κρατήσουν αναμμένη την φλόγα του Ποντιακού Ελληνισμού και να την παραδώσουν σε εμάς τους νεότερους.
1914 - 1923: Με ένα σχέδιο έσβησαν τρεις εθνικότητες από τον χάρτη: 1.500.000 Αρμένιοι, 353.000 Πόντιοι και 250.000 Ασσύριοι. 2.000.000, και πλέον έχασαν την ζωή τους. Και πίσω από τα νούμερα κρύβονται ανθρώπινες ψυχές. Η μεγαλύτερη γενοκτονία, η οποία συντελέστηκε στις αρχές του 20ού αιώνα. Συγνώμη η Άγκυρα δεν έχει ζητήσει ακόμη... Με το παρελθόν της δεν προτίθεται να συμφιλιωθεί.
1908: Συστήνεται το κίνημα των Νεότουρκων· ηγέτες του, οι Ενβέρ, Ταλαάτ και Τζεμάλ που υιοθετούν ακραίες εθνικιστικές πρακτικές με στόχο να αφανίσουν κάθε χριστιανικό πληθυσμό, ή να τον εξισλαμίσουν δια της βίας ώστε να επιτύχουν ομοιογενή συνοχή και υπόσταση του οθωμανικού κράτους. Ο υπεύθυνος προπαγάνδας, Ναζίμ μπέης, δήλωνε με στόμφο: «Εκτός των Τούρκων, όλα τα άλλα στοιχεία να εξοντωθούν, ασχέτως θρησκείας ή πίστης όπου ανήκουν. Αυτή η χώρα πρέπει να καθαρίσει από τα ξένα στοιχεία. Οι Τούρκοι πρέπει να κάνουν την εκκαθάριση. Με σημαία την ιδεολογία αυτήν, οι Νεότουρκοι υλοποιούν, σε παγκόσμια πρωτοτυπία, γενοκτονία υπό την καθοδήγηση Γερμανών αξιωματούχων, όπως του περιβόητου αρχιστράτηγου Liman von Sanders, σύμβουλου της Υψηλής Πύλης. Κατά πως φαίνεται, η ιδεολογία του ναζισμού έπρεπε να δοκιμαστεί πρώτα αλλού, ώστε τα αποτελέσματά της να σταθούν μια πρώτη ιδέα για τα ολοκαυτώματα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Τα αρρωστημένα μυαλά επέδειξαν τους τρόπους επιβολής του σχεδίου εξολόθρευσης με τα τάγματα εργασίας, τις πορείες θανάτου, τις συνοπτικές δίκες, τις πυρπολήσεις, τις εκτοπίσεις και εκτελέσεις ατόμων. Ο Γάλλος αντιπλοίαρχος Πολέν, σε έκθεσή του, στο γαλλικό ΓΕΝ αναφέρει: «Οι Νεότουρκοι σε συνεργασία με τους Γερμανούς απέβαλαν την μάσκα… Μεθοδική επιχείρηση εξαφάνισης του ελληνικού στοιχείου.
Οι διωγμοί μεταβλήθηκαν σε εκατόμβες. Χιλιάδες εξοντώθηκαν στα αμελέ ταμπουρού...» Η κορύφωση των τραγικών γεγονότων γίνεται το 1919 με την ανάληψη της εξουσίας από τον Κεμάλ Μουσταφά και την αναχώρηση από Κωνσταντινούπολη στις 15 Μαΐου και άφιξη του στις 19 Μαΐου στη Σαμψούντα, με αποστολή την υποτιθέμενη «ειρήνευση» από τη δράση ομάδων ατάκτων. Ακολουθεί η αυτονόμηση του από την Υψηλή Πύλη και συνάντηση του στη Χάμσα, στις 29 Μαΐου, με τον σφαγέα Τοπάλ Οσμάν.
Οι Πόντιοι δεν έμειναν, όμως, με σταυρωμένα χέρια. Αντιστάθηκαν με αντάρτικο, με το οποίο έμελλε να γράψουν λαμπρή ιστορία.
Το τελικό χτύπημα όμως έρχεται με το σύμφωνο φιλίας Ρωσίας – Τουρκίας του 1921, όπου η Τουρκία εξοπλίζεται με βαρύ ρωσικό οπλισμό. Ο Πόντος καίγεται απ’ άκρη σε άκρη. Τα δικαστήρια της Αμάσειας, με συνοπτικές διαδικασίες, στέλνουν στην αγχόνη όλους όσους δικάζουν.Στην εν λόγω περιοχή, μέσα σε ένα δίμηνο, ο πληθυσμός αφανίζεται, ενώ τριακόσια ενενήντα τέσσερα ελληνικά χωριά σβήνουν οριστικά από τον χάρτη. Τα ίδια συμβαίνουν και όπου αλλού υπάρχει ελληνικό στοιχείο. Η ιδεολογία του θανάτου θερίζει, βιάζει, εκτελεί, εκτοπίζει, πυρπολεί.
Σύμφωνα με την σύμβαση της 9ης Δεκεμβρίου του 1948 του ΟΗΕ –που έχει ισχύ από το 1951- προβλέπονται τα εξής: «Έγκλημα γενοκτονίας συνιστούν οι πράξεις που σκοπό έχουν να εξαφανίσουν, μερικώς ή ολικώς, μια εθνική, φυλετική, ή θρησκευτική ομάδα. Κάπως έτσι, ο λαβωμένος Πόντος μετατρέπεται σε εθνικό πλήγμα και, κοντά σε αυτόν, αιμορραγεί κι η Μικρά Ασία και κάθε χώμα όπου πατούν Έλληνες.
Η Ελλάδα της Ιωνίας και του Πόντου σβήνει για πάντα· συντελείται ολοκληρωτική καταστροφή.
Στο τέλος του Τοπάλ Οσμάν θα σταθώ ένα λεπτό.
Ο Οσμάν το 1923 σκότωσε τον βουλευτή Τραπεζούντας Αλή Σιουκρού, που θεωρούνταν προστάτης των Ελλήνων. Όμως, η δολοφονία του βουλευτή ξεσήκωσε τρομερές πολιτικές αντιδράσεις. Ο Κεμάλ δεν μπορούσε πλέον να τον προστατεύσει, και διέταξε την σύλληψή του. Πιθανόν να μη τον χρειαζόταν άλλο και προτιμούσε να εξαφανισθούν μαζί του τα τεκμήρια των φρικαλέων πράξεων του. Ο Οσμάν προσπάθησε να κρυφτεί. Συνελήφθη και εκτελέστηκε. Ο σφαγέας του Πόντου, προδόθηκε από τους δικούς του ανθρώπους που τον αντιμετώπισαν όπως έλεγε και το παρατσούκλι του. Σαν Ύαινα, που πια δεν ήταν χρήσιμη σε κανέναν.
Σήμερα, εμείς οι νεότεροι επωμιζόμαστε το μεγάλο βάρος, οφείλουμε να διατηρήσουμε και να διαδώσουμε την Παράδοση μας, όπως ακριβώς την παραλάβαμε από τους προηγούμενους. Μεγάλος στόχος η διεθνής αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου και της Μικράς Ασίας, δυστυχώς όμως ο στόχος μας δεν φαίνεται να είναι ακόμα Εθνικός. Θα πρέπει να αντιληφθούμε όλοι, πως η επίτευξή του θα συνιστά ξεκάθαρο μήνυμα της ανθρωπότητας πως δεν θέλει να βιώσει ποτέ ξανά γενοκτονίες από κανέναν σε βάρος κανενός.
Οι Πολιτικοί Ηγέτες της χώρας μας, οφείλουν να πετάξουν από πάνω τους τα φοβικά σύνδρομα που τους διακατέχουν και να βάλουν το θέμα της Διεθνούς αναγνώρισης ψηλά στην λίστα της εξωτερικής μας Πολιτικής.
Οι αδερφοί Αρμένιοι προσφάτως μας έδειξαν τον δρόμο.
Σε τέτοια ζητήματα οι θέσεις μας οφείλουν να είναι ξεκάθαρες και αδιαπραγμάτευτες.
Ευχαριστώ για τον χρόνο σας.
Ναβροζίδης Χαράλαμπος Πρόεδρος Συλλόγου Ποντίων Κω, ο «Ξενιτέας»
