Απέραντη θλίψη και πόνος που δεν περιγράφεται με λόγια, σκέπασε σήμερα το απόγευμα την Κάλυμνο, με το άκουσμα του θανάτου της πολυαγαπημένης Ειρήνης Καριώτη, μιας γυναίκας που νικήθηκε από την φονική νόσο στα 66 της χρόνια στην εντατική του Νοσοκομείου των Χανίων που νοσηλεύονταν και αγωνίζονταν επί 53 ημέρες και έμελε να είναι το πολλοστό θύμα του ιού που στοίχισε τόσες ζωές στο νησί.
Η προσωποποίηση της εσωτερικής και εξωτερικής ομορφιάς, της καλοσύνης και της δυναμικότητας, το απέραντο και ατόφιο χαμόγελο που το σκόρπιζε σε όλους χωρίς καμιά φειδώ, είναι οι λίγες λέξεις που μπορούν να διαγράψουν την προσωπικότητας της Ειρήνης, που η θανατηφόρος νόσος και η ανευθυνότητα της στέρησαν τον χρόνο που δικαιούνταν σ' αυτή τη ζωή και έκοψαν το νήμα τόσο πρόωρα.
Ο Μιχάλης της, θα είναι πλέον μόνος χωρίς το στήριγμά του και θα βλέπει στα τρία τους παιδιά, τον Μανώλη, την Ευδοκία και την Πόπη, αλλά και στα εγγόνια που αξιώθηκε να τα δει να μεγαλώνουν, την γυναίκα του που δεν μπόρεσε να επιστρέψει από το ταξίδι που ξεκίνησε πριν δύο μήνες περίπου, όταν διακομίστηκε από το Νοσοκομείο του νησιού για την Κρήτη και έμελλε να είναι το τελευταίο της ταξίδι.
Ήταν πάντα πρωτοπόρα και είχε στήσει το μαγαζί της, που έγινε πλέον διαχρονικό και σημείο αναφοράς για το καλό ντύσιμο στην Κάλυμνο, αφού γενιές ολόκληρες νέων της Καλύμνου ντύθηκαν από την "Ολίβια", το μαγαζί του Ρηνιού που είχε ταυτιστεί με την ίδια και δεν ήταν λίγοι εκείνοι που δεν γνώριζαν το όνομά της και την φώναζαν "Ολίβια" και εκείνη το χαίρονταν, γιατί ήταν το τέταρτο παιδί της, ολόκληρη η ζωή της.
Αλλά δεν ήταν μόνο η ποιότητα των ρούχων, αλλά κυρίως η αισθητική της Ειρήνης, το γούστο της για το ντύσιμο και όλοι περίμεναν να ακούσουν την άποψή της πριν επιλέξουν. Ένας χώρος που ανήκει πλέον στην ιστορία της καθημερινότητας του νησιού, που άντεξε στο χρόνο και έγινε σήμα κατατεθέν της μόδας για όλες τις ηλικίες, γιατί η Ειρήνη ήταν αγαπητή από όλους και κυρίως τους νέους, που ένιωθε άνετα μαζί τους όπως και εκείνοι και πάντα υπολόγιζαν την γνώμη της στα ρούχα που θα επέλεγαν.
Μια ιστορία και μια παράδοση, στην οποία μύησε τις δυο της κόρες και τα δυο Ρηνάκια, τις εγγονές της, που θα συνεχίσουν να προσφέρουν την εξυπηρέτηση, το χαμόγελο και την αισθητική, όπως τους την δίδαξε η Ειρήνη και θα τους κοιτάζει χαρούμενη από ψηλά, παρέα με τον Στέλιο της, τον αδερφό της, που παρόλο που πέρασαν δεκαετίας που "έφυγε" πρόωρα, πάντα ήταν στη σκέψη της και σε κάθε της κουβέντα.
Αντίο Ρηνιό μας, δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ, θα είσαι πάντα εκεί, στην είσοδο της "Ολίβια" σου να μας χαιρετάς με το μεγάλο και γλυκό σου χαμόγελο και να έχεις πάντα μια καλή κουβέντα για όλους. Έφυγες όμορφη, νέα και δυνατή, όπως έζησες και έτσι θα είσαι χαραγμένη στη μνήμη μας.
