Τώρα που αποχαιρετήσαμε τον μπαμπά σου, Μαρία, τον αγαπημένο μας Γιάννη, θυμάμαι την πρώτη φορά που τον γνώρισα αρχές Σεπτεμβρίου 1987 έξω από το Ιπποκράτειο Λϋκειο, που γινόντουσαν εγγραφές. Νεοδιόριστη εγώ, μόλις είχα φτάσει με το λεωφορείο του αεροδρομίου και έψαχνα το γραφείο της Δευτεροβάθμιας. Ο Γιάννης ο Παπούλης, βλέποντάς με φορτωμένη και απροσανατόλιστη, προσφέρθηκε να με πάει στο γραφείο μετά την εγγραφή της κόρης του. Από τότε ξεκίνησε η γνωριμία μας με την οικογένεια Παπούλη, τον Γιάννη, την αγαπημένη του σύζυγο, την Ουρανία, και τα παιδιά τους, τη Μαρία και τον Σταύρο, που εξελίχθηκε σε βαθιά οικογενειακή φιλία στα χρόνια που ακολούθησαν.
Ο «κύριος Γιάννης και η κυρία Ουρανία», όπως τους λέγαμε τότε, μας αγκάλιασαν σ΄ αυτό το μακρινό και άγνωστο για μας τότε νησί και έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην απόφασή μας να μην επιδιώξουμε άμεσα τη μετακίνησή μου με απόσπαση στον τόπο διαμονής μας, την Αθήνα, αλλά να εγκατασταθούμε με τον σύζυγό μου, τον Χρήστο Θετάκη, και την κόρη μας, τη Φρύνη, στην Κω, που τη γνωρίσαμε και στη συνέχεια αγαπήσαμε πολύ.
Έτσι η οικογένεια Παπούλη με τη στάση της έδωσε την δυνατότητα να μείνει ενωμένη η οικογένειά μας, να ασχοληθούμε με τα επαγγελματικά μας καθήκοντα και η κόρη μας να έχει στα πρώτα της βήματα την Ουρανία και τον Γιάννη δίπλα της μεγαλώνοντας σε ένα φιλικό και ζεστό περιβάλλον.
Σε όλη τη διάρκεια της διαμονής μας στην Κω οι αείμνηστοι Ουρανία και Γιάννης ήταν το στήριγμά μας, οι φίλοι αλλά και οι γονείς που δεν ήταν κοντά μας.
Τους θυμόμαστε σχεδόν πάντα με το χαμόγελο και τον καλό λόγο. Στο ζεστό και γεμάτο θαλπωρή σπίτι τους συζητούσαμε τα ευχάριστα και δυσάρεστα γεγονότα, έχοντας πάντα ένα φλυτζάνι τσάι για να συνοδεύει τις κουβέντες μας.
Συγκινούμαστε ανατρέχοντας στις αναμνήσεις μας και στις ωραίες εικόνες που έχουμε μέσα μας να μας συντροφεύουν.
Τραγική στιγμή στη ζωή τους στάθηκε ο θάνατος του Σταύρου. Ο πόνος μεγάλος και η πληγή που άφησε ποτέ δεν έφυγε από μέσα τους.
Τώρα ο αγαπημένος μας Γιάννης ταξιδεύει για να συναντήσει την Ουρανία και τον Σταύρο.
Τα συλλυπητήριά μας σε σας, Μαρία, Τέλη, και στα παιδιά σας.
Ελένη Μαρσέλλου και Χρήστος Θετάκης
Αγρίνιο, 30-1-2025
