Τα Σύμβολα στον δημόσιο βίο είναι υλικά, όπως η σημαία, ηχητικά, όπως ο εθνικός ύμνος, φυσικά πρόσωπα, όπως ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, άλλα και σύμβολα χρονικά όπως μια επέτειος. Η ταύτιση με τα σύμβολα είναι τέτοια ,που οδηγεί και σε ακραίες καταστάσεις και πολιτικούς χειρισμούς ως προς αυτά. Αρκεί να υπενθυμίσω την αποκληθείσα «Μάχη της σημαίας», που ξεκίνησε τα Θεοφάνεια του 1913 στη Ρόδο, την Σύμη και την Κάλυμνο ,κράτησε για μήνες και προκάλεσε βαρύτατα μέτρα καταστολής από τους προ ενός περίπου έτους ,1912,Ιταλούς «απελευθερωτές».
Ο δημόσιος βίος είναι γεμάτος από σύμβολα και όπως κάποτε προσφυώς ανέφερε ο γάλλος πρόεδρος Francois Mitterand (πολιτική)εξουσία είναι η διαχείριση των συμβόλων. Δεν γνωρίζω, αν ο γάλλος πρόεδρος είχε υπόψη του ,όταν συσχέτισε την Πολιτική με τα σύμβολα, ένα κλασσικό παράδειγμα, αυτό της επιλογής της 7ηςΜαρτίου, ως τοπικής επετείου για τα Δωδεκάνησα. Το θέμα είναι ενδιαφέρον ιστορικά αλλά και πολιτικά .
Για τον προσδιορισμό του απαραίτητου χρονικού συμβόλου, που μέσω επαναλαμβανόμενων δημόσιων εκδηλώσεων ,θα υπενθυμίζει σε τακτά χρονικά διαστήματα (άρα θα συντηρεί την μνήμη του γεγονότος και θα την μεταφέρει στις επόμενες γενεές) του ιστορικού γεγονότος της προσάρτησης -ενσωμάτωσης (όχι απελευθέρωσης) των Δωδεκανήσων ,στο νεοελληνικό κράτος μας, θα μπορούσαν να προταθούν, τουλάχιστον, 5 εναλλακτικές ημερομηνίες-χρονικά ορόσημα, που σχετίζονται με την τελευταία ιστορική φάση του καθεστώτος των Δωδεκανήσων:
1) 8 Μαΐου. Στις 8/5/1945 υπογραφή στη Σύμη του σχετικού πρωτοκόλλου παράδοσης άνευ όρων, της γερμανικής στρατιωτικής φρουράς των νησιών στους Άγγλους-Λήξη της γερμανικής κατοχής.
2)15 Μαΐου.Επίσκεψη στη Ρόδο, στις 15/5/1945 ,με κάθε επισημότητα του αντιβασιλέα Δαμασκηνού, με την συναίνεση των Άγγλων. Πρόκειται για σημαντικό γεγονός, που συνιστά, κατά κάποιο τρόπο την στροφή στην πάγια μέχρι τότε αγγλική Πολιτική, της αναβολής κάθε συζήτησης ή πράξης για το μεταπολεμικό μέλλον των νησιών ,σε αντίδραση στην προηγηθείσα επίσκεψη του Τίτο στην Τεργέστη, το μέλλον της οποίας επίσης βρίσκονταν σε εκκρεμότητα, μεταξύ Ιταλίας και Γιουγκοσλαβίας.
3)27 Ιουνίου. Απόφαση του συμβουλίου των 4 υπουργών εξωτερικών των μεγάλων δυνάμεων στο Παρίσι στις 27/6/1946, για απόδοση των Δωδεκανήσων στην Ελλάδα.
3)10 Φεβρουαρίου. 10/2/1947.Υπογραφή της συνθήκης Ειρήνης των Παρισίων, με την οποία η Ιταλία, παραχωρεί τα νησιά και τις παρακείμενες νησίδες της Δωδεκανήσου στην Ελλάδα.
4)31 Μαρτίου. Έναρξη της ελληνικής στρατιωτικής διοίκησης Δωδεκανήσου στις 31/3/1947. Οι άγγλοι παραδίδουν την διοίκηση των νησιών στον υποναύαρχο Περικλή Ιωαννίδη και για πρώτη φορά επίσημα αναρτάται η ελληνική σημαία στη Ρόδο.
5)28 Οκτωβρίου. Στις 28/10/1947,δυνάμει του αρθρ.1 Ν.518/9-1-1948, τα νησιά προσαρτώνται αναδρομικάστην ελληνική επικράτεια, από την παραπάνω ημερομηνία, σε ανάμνηση της έκρηξης του ελληνοιταλικού πολέμου του 1940 στις 28 Οκτωβρίου 1940.Πρόκειται για την ημερομηνία, που επιλέχτηκε ,με την σειρά της ,σκόπιμα από τους Ιταλούς στη μυστική σύσκεψη της 15 Οκτωβρίου 1940 στη Ρώμη,αρχικά για τις 26 Οκτωβρίου και τελικά μετατέθηκε για τις 28 του ίδιου μήνα, εις ανάμνησητου γεγονότος ότι το φασιστικό καθεστώς γιόρταζε εκείνη την ημέρα το γεγονός που το εγκαθίδρυσε στη εξουσία, στις 28 Οκτωβρίου 1922 στην αποκληθείσα «Πορεία προς τη Ρώμη». Από ιταλικές έγκυρες πηγές γίνεται γνωστό ότι ως πιθανή ημερομηνία αποστολής του τελεσιγράφου προς την Ελλάδα, άρα και ενδεχόμενης κήρυξης του πολέμου, συζητήθηκε ακόμη και η ημερομηνία λήξης του 10ετούς ελληνοιταλικού συμφώνου Φιλίας κλπ., που υπογράφτηκε στη Ρώμη από τον Ελευθέριο Βενιζέλο ,το φθινόπωρο του 1928,το οποίο δεν ανανεώθηκε , αφού η Αγγλία εξέφρασε στο καθεστώς Ιωάννη Μεταξά τις αντιρρήσεις της.
Τελικά ,για να επιστρέψουμε στα δικά μας, προσδιορισμός του χρονικού συμβόλου υπήρξε πιστεύω, αποτέλεσμα εσωτερικού πολιτικού χειρισμού και σκοπιμοτήτων .Επέτειος της ενσωμάτωσης πια (όχι προσάρτησης κατά την νομική ορολογία του Ν.518/1948) έγινε η 7ηΜαρτίου ,ημέρα επίσκεψης στη Ρόδο, στις 7 Μαρτίου 1948, του ελληνικού βασιλικού ζεύγους,(επίσημη τελετή ενσωμάτωσης) που συνοδεύτηκε ή δικαιολογήθηκε , από ,άνευ βαρύνουσας σημασίας ,οιονεί νομικές ενέργειες-τελετές, δηλαδή ανάγνωση από τον παριστάμενο στην εκδήλωση πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Τσαλδάρη, του κειμένου ενός Β.Δ, περί προσαρτήσεως της Δωδεκανήσου ,που δεν έχει αριθμό και δεν περιέχεται ,τουλάχιστον κατά την έρευνά μου, στις επίσημες εκδόσεις του εθνικού τυπογραφείου, αλλά που επαναλαμβάνει τα άρθρα του Ν.518/1948 και που δεν ήταν τελικά απαραίτητο αφού είχε ψηφιστεί και δημοσιευτεί στο ΦΕΚ ο υπέρτερης νομικής τυπικής ισχύος Ν.518 ήδη από τον Ιανουάριο, και συνεχόμενο προφορικό διάγγελμα του βασιλιά Παύλου, που κυρώνει την προσάρτηση των νησιών, πράγμα και αυτό χωρίς καμιά νομική βαρύτητα, γιατί υπήρχε ήδη ο ανωτέρω νόμος ,που η ισχύς του δεν εξαρτιόνταν από το κυρωτικό Β.Δ. και το βασιλικό διάγγελμα.
Αχιλλέας Γ.Κουτσουράδης
