Κυκλοφόρησε το νέο του βιβλίο του καθηγητή Σταμάτη Λαχιώτη με τίτλο "Διαφωνώ" από τις εκδόσεις Επίκεντρο.
Ο Σταμάτης Ν. Αλαχιώτης είναι Ομότιμος καθηγητής Γενετικής ,π.Πρύτανης του Πανεπιστημίου Πατρών, και π. Πρόεδρος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου. Πέραντηςμακρόχρονηςακαδημαϊκήςκαι ερευνητικής του δραστηριότητας–πληθώρα δημοσιεύσεων σε διεθνή περιοδικά και συνέδρια με κριτές, δημοσίευση και με τονJeff Hall, νομπελίστα ιατρικής 2017–έχει εκπονήσει και 4 επιστημονικά-φοιτητικά συγγράμματα (Εισαγωγή στη Γενετική, Εισαγωγή στην Εξέλιξη από τις Εκδόσεις Λιβάνη, Βιοπαιδαγωγική Διαθεματικότητα ΑξιολόγησηαπότιςΕκδόσεις Πεδίο, και ΑναφοράστηΒιοηθική από τις ΕκδόσειςΕπίκεντρο).Αρθρογραφούσε εβδομαδιαία κα ιστο Βήμα της Κυριακής για 25χρόνια, ενώ έχει εκδώσει και δύο βιβλία για το ευρύ κοινό (Από τους ωκεανούς στ’ αστέρια–Το οδοιπορικό της ζωής, Εκδόσεις Κωσταράκη, και Η πρόκληση των γονιδίων, Εκδόσεις Καστανιώτη). Τα τελευταία χρόνια ασχολείται και με τη λογοτεχνία. Έχει εκδώσει: Το φυλακισμένο χαμόγελο και Με λένε Κωνσταντή-Αγά από τις Εκδόσεις Λιβάνη, καθώς και το βιβλίο:
...και οι θεοί λαθεύουν..., από τις Εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα.
Οπισθόφυλλο
Οι γνωστικοί τον θαύμαζαν, οι ξιπασμένοι τσανακογλείφτες τον χλεύαζαν.
Ο άνθρωπος του βιβλίου, μοναχικός, στοχαστής και πραγματιστής συνάμα, βίωσε την τοξική ατμόσφαιρα του χουντικού συστήματος του “Ελλάς Ελλήνων Φυλακισμένων”, αγωνίστηκε ενάντια στα λασπερά ένστικτα όσων χαμήλωναν τον άνθρωπο -ονειρεύτηκε ένα ανώτερο κόσμο.
Η ζήση του ήταν σκέψεις, ιδέες, όνειρα και λιγοστό υπηρετικό σώμα. Ήθελε να νογά και να μιλά λεύτερα, δύσκολα τον φίμωναν. Και δεν τον ένοιαζε αν ήταν ήρωας, όπως κουβαλούσε παραμάσχαλα ανιδιοτελείς ιδέες, αιμορραγούσα δημοκρατία, ιδιόρρυθμο ηρωισμό, όλα υπέρβαρα- τον βάραινε πιο πολύ η αναξιοπρέπεια κάποιων κι ήθελε, λέει, να τούς την έκανε να σκύψει το κεφάλι ντροπιασμένη.
Αλλά, σε καιρούς που έζεχνε η στενοκεφαλιά πολλών εξουσιαστών, ο φόβος κι η απελπισία των εξουσιαζόμενων και το βόλεμα των οσφυοκαμπτών, τι να έκανε;
ΔΙΑΦΩΝΟΥΣΕ στεντόρεια με τη βόλεψη της γινατεμένης απανθρωπιάς, του ερπυσμού της υποκρισίας και του παραλογισμού, της ηλιθιότητας. Αυτό έκανε...!
Μην ήταν πειραγμένος, όμως; Ένας αχαμνός αντιήρωας με τα τόσα κωμικοτραγικά που αντάμωσε στο αταλάντευτο διάβα των απροσκύνητων αξιών του;
Κι αν ήταν αυτός ο κανονικός άνθρωπος; Δεν ήξερε, αλλά ίσως να το μάθαινε κάποτε, σκέφτεται μέχρι σήμερα, γέρος πια, διαφωνών και με τα γεράματά του…
Λίγες ρήσεις από το βιβλίο
Νομοτέλεια τα λάθη στη ζήση μας, εξαιρέσεις τα σωστά της!
Παλληκαριά ο ηρωισμός ή θράσος;
Αν είσαι ένας οποιοσδήποτε, είσαι ένας κανένας.
Παίρνουμε αλάθητη τη λογική μας, αγνοώντας την επιρρέπειά της σε
λάθη.
Η αφρόντιστη λαλιά είναι ντροπιαστική γι’ αυτόν που του ξεφεύγει.
Το φανέρωμα της αλήθειας σου, σε κάνει ενίοτε να μην νογάς τι σου
γίνεται.
Ψάχνουμε την αλήθεια, ενώ είναι πάντα μπρος στα μάτια μας.
Οι θύμησες έρχονται απρόσκλητες,
φεύγουν άδιωχτες.
Του όνειρου και της σκέψης αρέσει η περιπέτεια, δεν γίνονται ζάφτι.
Όσο μιλούμε για τη βία τόσο την ταπεινώνουμε να μην σηκώνει κεφάλι.
Οι σωστές αξίες δεν χτίζονται με τις ψευτιές.
Πανάκριβη η χαρά του ανθρώπου, στη
φτήνια η θλίψη του.
Η ωριμότητα πουλί στο κλουβί που κελαηδά
-η ανωριμότητα αγριοπούλι που κρώζει.
Η καλή τύχη είναι στο τρεχαλητό, δεν προφταίνεις καν το χαμόγελό της.
Φύση κι ανατροφή είναι το πώς θα τους φερθείς να σου φερθούν.
Η ελπίδα μάς κάνει να υπάρχουμε, κι ας είναι κόντρα της η λογική.
