Το τραγικό τέλος της νεαρής Anastazia , η οποία ήρθε για να εργαστεί το καλοκαίρι στο νησί μας και βρέθηκε άγρια δολοφονημένη, έχει συγκλονίσει όχι μόνο την τοπική κοινωνία μας αλλά και τις δύο χώρες. Το φρικτό έγκλημα προκαλεί βαθύ αποτροπιασμό και ακόμη βαθύτερη θλίψη και οργή.
Ταυτόχρονα, γεννά σοβαρές ανησυχίες και προβληματισμούς για την τραγική έκταση των φαινομένων της έμφυλης βίας και των γυναικοκτονιών. Η βία κατά των γυναικών σε όλο τον κόσμο ιστορικά, έχει έμφυλα και όχι φυλετικά χαρακτηριστικά, πολύ περισσότερο σε χώρες που παραμένουν δέσμιες παραδόσεων σκληρών και απάνθρωπων, οι οποίες διαμορφώνουν την σκέψη και τη δράση των ανθρώπων.
Το βασικό κίνητρο μιας γυναικοκτονίας, της πιο ακραίας και αποκρουστικής μορφής βίας, είναι η άρνηση συμμόρφωσης του θύματος στην αίσθηση της κυριαρχίας του άντρα, άρνηση που «επιτάσσει» την τιμωρία με τον πιο ακραίο τρόπο. Γιατί όταν καταρρέει ο μύθος του κυρίαρχου εξουσιαστή , τότε μπορεί σε μια στιγμή να μετατραπεί σε τέρας. Αποτελεί, κατά συνέπεια, ένα σεξιστικό έγκλημα που στηρίζεται στις βαθιά εμπεδωμένες κοινωνικές αντιλήψεις , ότι οι γυναίκες είναι κατώτερες, υποτελείς στην ανδρική εξουσία, και δυνητικά μπορούν να «ελεγχθούν» ή να «τιμωρηθούν» μέσω της έμφυλης βίας.
Ευθύνη των Αρμοδίων Αρχών η απόδοση Δικαιοσύνης ,ως αρμόζει.
Ευθύνη της κοινωνίας η ενεργοποίηση για να σταματήσουμε να μετράμε δίπλα μας θύματα έμφυλης βίας.
Χρέος όλων μας-όχι μόνο των Γ.Ο. που αναδεικνύουν αυτά τα θέματα - με σεβασμό στη μνήμη της νεαρής κοπέλας, που τόσο άδικα και τόσο άγρια της έκοψαν το νήμα της ζωής, να αντιδράσουμε για την απαξία της ζωής και για τη μάστιγα της γυναικοκτονίας . Να την πούμε με τ΄όνομα της και να απαιτήσουμε από την πολιτεία θεσμικές πρωτοβουλίες και τη νομική κατοχύρωση του όρου.
Κυρίως όμως, στα πλαίσια της πολυεπίπεδης αντιμετώπισης της, να αγωνιστούμε για την πρόληψη και εξάλειψη κάθε μορφής βίας που συνδέεται με το φύλο, ξεριζώνοντας βαθιά ριζωμένες και στρεβλές νοοτροπίες. Γιατί θέλουμε άνδρες που να σέβονται τις γυναίκες και γυναίκες που να νιώθουν ασφαλείς στη ζωή που αυτές επιλέγουν.
Για να φτιάξουμε έναν κόσμο που να μας χωρά όλους και όλες. Καμιά λιγότερη.
Πρόκληση μεγάλη αλλά και εξαιρετικά επείγουσα.
«Σήμερα δεν μπορεί παρά να αναλογιζόμαστε με ενοχή τη μεγαλύτερη αδικία που υπήρξε από καταβολής κόσμου, να συμπονούμε τις αμέτρητες γυναίκες θύματα, και να προσπαθούμε να οραματιζόμαστε δικαιοσύνη» ,από το κείμενο του καθηγητή της Νομικής Σχολής Αθηνών Σταύρου Τσακυράκη, που δόθηκε στους υποψηφίους των Πανελλαδικών Εξετάσεων . Ε.Γ.Ε.-ΚΩ
