Το Κυριακάτικο πρωινό θεσπέσιο, γιορτινό. Ανάμεσα στα δασύφυλλα πεύκα και στους ευωδιαστούς θάμνους, βρίσκεται κρυμμένο το κάτασπρο φρέσκο- ασπρισμένο Εκκλησάκι του Αϊ Νικήτα. Διπλόσχολο, Κυριακή και μαζί η γιορτινή μέρα μνήμης του Μεγαλομάρτυρα Αγίου Νικήτα. Οι ευλαβείς κάτοικοι του ορεινού χωριού Ασφενδιού, φρόντισαν τον περασμένο αιώνα, να τιμήσουν τη μνήμη του Αγίου Νικήτα, κτίζοντας ένα μικρό Εξωκκλήσι. Είναι ένας μονόχωρος, κεραμοσκεπής Ναΐσκος, με χαμηλή θύρα εισόδου, ώστε να μην μπορούν εύκολα να περνούν άπιστοι με άλογα κλπ. Υπάρχει νωπογραφία στον τοίχο, όπου σύμφωνα με τις παραδόσεις καθόταν εκεί πάνω στην μαρμάρινη κολώνα, άγνωστος Ιερομόναχος.
Ο Άγιος Νικήτας μαρτύρησε τον 4ο αιών μ. Χ. το 372, στην περιοχή της σημερινής Ρουμανίας. Τον έριξαν στη φωτιά για να απαρνηθεί το Χριστό και ως εκ θαύματος το Άγιο σώμα του, έμεινε άθικτο. Ανηφορίζω στον ελικοειδή δρόμο από το χωρίο Ζιπάρι και πριν φτάσω στην ενορία της Ευαγγελίστριας, ακούω τη μικρή γλυκόλαλη καμπάνα του Αγίου Νικήτα. Είναι αρκετοί οι πιστοί, που αφού παρακολούθησαν τον κατανυκτικό Εσπερινό την παραμονή, προσήλθαν με ιδιαίτερη ευλάβεια στην Κυριακάτικη Θεία Λειτουργία.
Ο εφημέριος της ενορίας του Ευαγγελισμού της Παναγίας. Ο παπά Ευτύχιος Παπαγεωργίου, αφού τέλεσε την Θεία Λειτουργία, έκαμε λιτάνευση της Ιεράς εικόνας του Αγίου Νικήτα, γύρω από τον Ιερό Ναΐσκο. Ακολούθησε η Αρτοκλασία, αλλά και η ευλογία δυο ‘φανουρόπιτων’, ιδιαίτερο τάμα ευλαβών προσκυνητριών.
Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργιάς, η Ενοριακή Αδελφότης, φιλοξένησε τους προσκυνητές, με καφέ και νόστιμα βουτήματα. Θα ήταν παράληψη να μην τονίσουμε, πως το Εκκλησάκι το παρέλαβε ο δραστήριος εφημέριος παπά Ευτύχιος Παπαγεωργίου, σε κατάσταση εγκατάλειψης. Με πολλή δουλειά, κατάφερε να το ανακαινίσει, εξωτερικά να διαμορφώσει δρόμο πρόσβασης και διαδρομάκια με σιδεριές και ένα πολύ φροντισμένο προαύλιο χώρο όπου μπορούν οι πιστοί να παρακολουθούν τις Άγιες τελετουργίες. (παραθέτουμε σχετικές φωτό πριν και μετά). Κατηφορίζω με την καρδιά μου ξεχασμένη, στο αγαπημένο μου Ασφενδιού.
Η μνήμη επιμένει να με γυρίζει πίσω στα μαθητικά μου χρόνια, τότε που μας πήγαιναν οι δάσκαλοι εκδρομή στα Εξωκλήσια και σε αυτό το υπέροχο Ιερό προσκύνημα του Αγίου Νικήτα. Θυμάμαι τον μακαριστό παπά Δημήτρη, που τελούσε ιδιαίτερη Λειτουργία και μνημόσυνο, για τον Ιερέα πατέρα του, τον μακαριστό παπά Νικήτα. Θυμάμαι το όμορφο χωριό, που αν και ερήμωσε οι μετανάστες μας δεν το ξεχνούν και κάθε καλοκαίρι έρχονται και τιμούν με την παρουσία τους, τις γιορτές στα διάσπαρτα τα Εξωκλήσια του τόπου μας.
Χρόνια Πολλά, στον Νικήτα και στην Νίκη
Ξανθίππη Αγρέλλη
