Για μια ακόμη χρονιά, το «Θεατρικό εργαστήρι ενηλίκων Νισύρου», τελείωσε τις παραστάσεις του στο νησί, με το έργο «Γιοι και κόρες», του συγγραφέα Γιάννη Καλαβριανού.
Ένα σπονδυλωτό έργο, που αφηγείται οκτώ ιστορίες ενηλίκων ανθρώπων, οι οποίοι απήντησαν στην ερώτηση, «Ποιά θεωρείται ότι είναι η ιστορία που στιγμάτισε τη ζωή σας».
Όπως είπε στο τέλος ο σκηνοθέτης, οι μικρές αυτές ιστορίες είναι η πραγματική ιστορία της κάθε κοινωνίας, της καθημερινότητας του κάθε ατόμου, που απεικονίζει τα προβλήματα, και τις ένοιες τους, που όμως, τελικά χάνονται κάτω από τις ιστορίες των κρατών. Αλλά και οι πρωταγωνιστές,, ο καθ’ ένας με τον τρόπο του, εξέφρασαν το πόσο τους εντυπωσίασε και τους συγκίνησε το περιεχόμενο της κάθε μιας από τις ιστορίες που αφηγήθηκαν, αφού είναι διαχρονικές και επαναλαμβανόμενες. Στο τέλος, όλοι κατέληξαν σε μια παραίνεση και ευχή. Να μην ξεχνάμε αυτές τις μικρές αλλά τόσο σημαντικές ιστορίες του καθ’ ενός.
Οργανωτής και κύριος συντελεστής του έργου είναι ο σκηνοθέτης-ηθοποιός, Κώστας Πέτρου, ο οποίος, από το άλλο άκρο της Ελλάδος, τους Παξούς, ερωτεύτηκε πρώτα τη Νίσυρο και μετά τη Νισυριά σύζυγό του και μένει μονίμως στο νησί. Έτσι προστέθηκε και ένας ακόμη μαθητής στο δημοτικό σχολείο του νησιού, γιατί κι αυτή είναι μια πολύ σημαντική παράμετρος για τα ακριτικά νησιά μας. Τα παιδιά, δεν συντηρούν μόνο τα σχολεία, αλλά γενικά δίνουν ζωή στις τοπικές κοινωνίες.
Οι ερασιτέχνες ηθοποιοί, μέλη της τοπικής κοινωνίας, ντόπιοι και υπάλληλοι υπηρετούντες εκεί, συναγωνίστηκαν με μεγάλη επιτυχία τους επαγγελματίες «συναδέλφους» τους, σε σημείο που αρκετοί εκ των θεατών, μόνιμοι κάτοικοι Αθηνών, με εμπειρία από παρακολουθήσεις θεατρικών παραστάσεων, να δηλώνουν ότι αυτές οι παραστάσεις, δεν υστερούν σε τίποτε από τις καλύτερες της πρωτεύουσας.
Χάρη στην ευρύτητα πνεύματος και την κατανόηση που επέδειξαν οι υπεύθυνοι της εφορείας αρχαιοτήτων Δωδ/νήσου, επετράπη, οι παραστάσεις να λάβουν χώρα στον ειδικώς διαμορφωμένο για το σκοπό αυτό υπαίθριο χώρο του αρχαιολογικού μουσείου Νισύρου, γεγονός που λόγω και της ακουστικής τελειότητας, συνετέλεσε στην αρτιότητα των παραστάσεων.
Όπως δήλωσαν οι πρωταγωνιστές, όλη αυτή η προσπάθεια, δεν απέβλεπε μόνο στο να προσθέσουν μια ακόμη ψηφίδα στο παζλ της καλλιτεχνικής και πνευματικής κινήσεως του νησιού, και να ψυχαγωγήσουν τους θεατές, αλλά τελικά, κατά τη διαδρομή, δέθηκαν συναδελφικά μεταξύ τους και πραγματοποίησαν ένα ευχάριστο ταξίδι, το τέλος του οποίου τους προκάλεσε και ένα κάποιο συναίσθημα λύπης λόγω του αποχωρισμού.
Εμείς δεν έχουμε παρά να ευχηθούμε στους συντελεστές αυτής της επιτυχίας, πάντα τέτοια. Άξιοι και πανάξιοι.
Θα πρέπει να τονιστεί, ότι η παράσταση αφιερώθηκε στη μνήμη του προσφάτως και αιφνιδίως αποβιώσαντος καθηγητού του Λυκείου αείμνηστου Γεωργίου Μεταξάκη, η απώλεια του οποίου συγκλόνισε πραγματικά τους μαθητές αλλά και όλη την κοινωνία του νησιού. Αξέχαστε Γιώργο, είναι βέβαιον ότι άκουσες ήδη τη φωνή, «Είσελθε δούλε, εις την χαράν του Κυρίου σου». Η θέση σου στον παράδεισο σε περιμένει, ως ανταπόδοση της επί της γης παρουσίας σου.
