Ως Διεθνή Ημέρα για την Εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών ανακήρυξε την 25η Νοεμβρίου η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, με απόφασή της στις 17 Δεκεμβρίου 1999, προκειμένου να αναδείξει ένα σημαντικό κοινωνικό πρόβλημα με παγκόσμια διάσταση.
Η Ημέρα αυτή είχε καθιερωθεί ήδη από το 1981 από γυναικείες οργανώσεις, σε ανάμνηση της φρικτής δολοφονίας από το καθεστώς του δικτάτορα Τρουχίλο, των τριών αδελφών Μιραμπάλ, πολιτικών αγωνιστριών στην Δομινικανή Δημοκρατία.
Η βία σε βάρος των γυναικών, όπως αυτή εκδηλώνεται σε όλες της μορφές της, είναι η πιο επαίσχυντη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Είναι μία κοινωνική παθογένεια, με παγκόσμια διάσταση, θεωρείται έγκλημα κι αποτελεί ένα από τα πιο μελανά σημεία του σύγχρονου πολιτισμού μας. Προσμετρά εκατομμύρια γυναίκες θύματα σε κάθε άκρη του κόσμου , με 1 στις 3 γυναίκες να έχει υποστεί βία,καθώς δεν γνωρίζει σύνορα, κοινωνικές τάξεις ή ηλικίες και απαντάται στον ιδιωτικό και δημόσιο χώρο όλων των κοινωνιών, ανεξάρτητα από το επίπεδο της ανάπτυξής τους, τόσο στην «πολιτισμένη» Δύση όσο και στην «παραδοσιακή» Ανατολή. Όσο συνεχίζεται, δεν μπορούμε να ισχυριζόμαστε ότι κάνουμε ουσιαστική πρόοδο προς την ισότητα, την ανάπτυξη και την ειρήνη.
Η Πλατφόρμα Δράσης του Πεκίνου το 1995 (σημείο καμπής στον αγώνα για τα δικαιώματα των γυναικών), τοποθέτησε τη βία κατά των γυναικών στο επίκεντρο της παγκόσμιας ατζέντας για την ισότητα των φύλων.
Σήμερα 30 χρόνια μετά, η βία κατά των γυναικών παραμένει μια από τις πιο διαδεδομένες και καταστροφικές μορφές καταπάτησηςτων ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Η σωματική- ψυχολογική- οικονομική βία, η παρενόχληση στην εργασία ή στο δρόμο(catcalling), τα αυξανόμενα κρούσματα περιστατικών ενδοοικοογενειακής βίας , η εκμετάλλευση και εμπορία ανθρώπων, η σεξουαλική βία ως τακτική πολέμου, η βία στις συντροφικές σχέσεις ακόμη και των εφήβων, η βία στον Κυβερνοχώρο με τη διαδικτυακή παρακολούθηση - παρενόχληση, και την εκδικητική πορνογραφία, οι επιθέσεις και απόπειρες βιασμού , που τόσο συχνά καταγράφονται και βέβαια η πιο ακραία μορφή έμφυλης βίας, ο ανησυχητικά υψηλός αριθμός γυναικοκτονιών που έχουν σημειωθεί στην Ελλάδα, είναι μια κατ’ εξοχήν εξουσιαστική έκφραση επιβολής και ελέγχου του δυνατού στο λιγότερο δυνατό άτομο, συνυφασμένη με την πατριαρχική δομή της κοινωνίας και τις στερεοτυπικές αντιλήψεις γύρω από τους ρόλους των φύλων. Οι δύο πρόσφατες γυναικοκτονίες, της Δώρας και της Γαρυφαλλιάς, δυστυχώς συμπλήρωσαν τον μακρύ κατάλογο των 13 δολοφονημένων γυναικών λόγω φύλου μέσα στο 2024, ενώ σύμφωνα με τα στοιχεία της Ελληνικής Αστυνομίαςπαρατηρείταιιδιαίτερη αύξηση στα περιστατικά για αδικήματα ενδοοικογενειακής βίας, μέσα στο πρώτο δεκάμηνο του 2024 τα οποία ανέρχονται στα 18.427.
Η Ένωση Γυναικών Ελλάδας (Ε.Γ.Ε.), ως Γυναικεία Οργάνωση, πιστεύουμε ότι το δικαίωμα μιας γυναίκας να ζει χωρίς βία και διακρίσεις είναι διεθνώς και εθνικά κατοχυρωμένο και αναφαίρετο. Καταδικάζουμε απόλυτα την έμφυλη βία. Προτρέπουμε τα θύματα να μην παραβλέπουν τα συμπτώματα ορατά και μη , και να μην διστάζουν να μιλήσουν.
Κι επειδή το απεχθές φαινόμενο πρέπει να καταπολεμηθεί μέσα από την αποδόμηση των στερεοτύπων και προκαταλήψεων και την εξάλειψη των πολλαπλών διακρίσεων που βιώνουν οι γυναίκες, υλοποιούμε συνεχείς δράσεις ενημέρωσης σε ζητήματα κάθε μορφής έμφυλης βίας, που έχουν ως στόχο να συμβάλουν στην ευαισθητοποίηση και κινητοποίηση όλων , όσον αφορά στην αναγνώριση των ολέθριων συνεπειών αυτών των εγκλημάτων στη σωματική, ψυχική και συναισθηματική υγεία, στην κοινωνική και επαγγελματική ζωή των γυναικών και των παιδιών τους.
Η πολιτεία έχει θεσπίσει πολλαπλά εργαλεία προστασίας των θυμάτων και τιμωρίας των δραστών όμως η βία παραμένει, όσο οι κακοποιητικές συμπεριφορές δεν αναγνωρίζονται, δεν ονοματίζονται και αποσιωπούνται ακόμα και όταν οι γυναίκες μιλούν.
Για το λόγο αυτό διεκδικούμε :
•Περαιτέρω στρατηγικές, δράσεις και νομοθετικές ρυθμίσεις για την αντιμετώπιση και εξάλειψη της έμφυλης και ενδοοικογενειακής βίας.
• Η νομική κατοχύρωση του όρου «γυναικοκτονία» είναι επιβεβλημένη. Η αναγνώριση του όρου δεν αποτελεί απλώς ένα γλωσσικό ή νομικό ζήτημα – είναι ένα ζήτημα κοινωνικής δικαιοσύνης και αναγνώρισης μιας βίας που έχει συγκεκριμένη στόχευση.
•.Υποστήριξη και ενδυνάμωση των θυμάτων μέσα από ενισχυμένες δημόσιες υπηρεσίες και κοινωνικές δομές. Οι γυναίκες-θύματα είναι αναγκαίο να ενθαρρυνθούν να πάψουν να φοβούνται και να ντρέπονται ή να αισθάνονται ένοχες για την κακοποίησή τους, να σπάσουν τη σιωπή τους και να την καταγγέλλουν. Οι άνδρες θύτες πρέπει να γνωρίζουν ότι δεν θα υπάρξει καμιά ανοχή ή συγκάλυψη.
• τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης να αποφεύγουν την υπερπροβολή των λεπτομερειών ανάλογων υποθέσεων ,καθώς με τον τρόπο αυτό τα θύματα υφίστανται επιπρόσθετη ψυχική δοκιμασία.
•Βασικός άξονας των δράσεων της πολιτείας προκειμένου να καταπολεμηθούν αποτελεσματικά τα βαθύτερα αίτια της έμφυλης βίας,να αποτελεί η καλλιέργεια μέσω της παιδείας- κυρίως στη νέα γενιά- μιας νέας ανθρωπιστικής κουλτούρας αλληλεγγύης, αλληλοσεβασμού, αποδοχής και συμπερίληψης, ως βασική προϋπόθεση για τη δημιουργία μιας πιο δίκαιης συνεκτικής και ισότιμης κοινωνίας.
Η Διεθνής Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών είναι μία αφορμή να αναλογιστούμε την ατομική και συλλογική ευθύνη απέναντι στο όνειδος για την κοινωνία του 21ου αιώνα. Η μηδενική ανοχή απέναντι στην έμφυλη βία είναι η μόνη λύση. Σπάμε τον κύκλο της βίας. Ενθαρρύνουμε, καταγγέλλουμε, συμπαραστεκόμαστε, αγωνιζόμαστε, ώστε οι γυναίκες και τα κορίτσια, να μπορούν να ζουν ελεύθερα από το φόβο, τη βία και την ανασφάλεια, σ΄έναν κόσμο όπου δεν θα διακυβεύεται η προστασία των δικαιωμάτων τους.
Πολιτεία, Aυτοδιοίκηση, κοινωνικοί φορείς και γυναικείες οργανώσεις ας κινητοποιηθούμε για να δώσουμε τέλος στη βία κατά των γυναικών .Να μην αρκούμαστε στην απλή καταγραφή περιστατικών.
Ένωση Γυναικών Ελλάδας
