ΘΕΩΡΙΑ
Όλη μου η ζωή είναι μια ταλάντωση ανάμεσα στο όραμα και στον ρεαλισμό. Από τα όρια του ονείρου ως τα όρια του κυνισμού. Όμως το όραμα χωρίς σχέδιο είναι όνειρο. Αφηρημένο και πρακτικά άχρηστο. Και τα σχέδια, όσο καλά φτιαγμένα και να είναι, χωρίς όραμα και σκοπό είναι λειψά. Τους λείπει η πίστη που χρειάζεται για να επιμείνεις μέχρι τέλους.
Από πολύ νωρίς στη ζωή μου κατάλαβα ότι το να βελτιώνεις το περιβάλλον γύρω σου, να βελτιώνεις ή έστω να διατηρείς τι συνθήκες της ζωής σου και των άλλων είναι ένα από τα πράγματα που δίνουν νόημα στη ζωή μου. Και συζητώντας με αρκετούς ακόμα παρατηρώ ότι το ίδιο ισχύει για πολύ περισσότερους από όσους μας αφήνει να φανταστούμε ο απομονωμένος και επιφανειακός τρόπος ζωής που έχει επικρατήσει. Τα κίνητρα ίσως σε τελική ανάλυση να είναι ιδιοτελή και εγωιστικά. Είναι πιο εύκολο να ευημερείς σε ένα περιβάλλον που προοδεύει παρά σε ένα που πάει από το κακό στο χειρότερο.
Από την άλλη εξακολουθώ να αισθάνομαι ότι δεν είμαι διατεθειμένος να μπω στη διαδικασία των τοπικών εκλογών. Είναι τόσο τοξικό το κλίμα και τόσο αποπροσανατολιστικά τα θέματα που απασχολούν τον μέσο ψηφοφόρο, και κατά συνέπεια και υποψήφιο, που αν τα ζυγίσω αυτή τη στιγμή καταλήγω στο ότι δε θα μπορούσα να είμαι ειλικρινής απέναντι στον εαυτό μου και τους άλλους υπό αυτές τις συνθήκες. Για να ασκήσεις διοίκηση πρέπει να κερδίσεις εκλογές και εγώ δεν αισθάνομαι διατεθειμένος να κάνω ότι απαιτείται σε μια τέτοια προσπάθεια.
Ίσως ακόμα πιστεύω ότι υπάρχουν και άλλοι τρόποι πέρα από το να χωριζόμαστε σε στρατόπεδα σε ένα τόσο μικρό τόπο. Το πιθανότερο είναι ότι αυτή η σκέψη θα αποδειχτεί ουτοπική. Αλλά αισθάνομαι ότι θέλω να προσπαθήσω. Και παρατηρώντας την πολύ δραστήρια και με μεγάλη συνέπεια συμμετοχή πάρα πολλών ανθρώπων από όλες τις ηλικίες στους συλλόγους της Καρδάμαινας, πιστεύω ότι πολλοί ακόμα σκέφτονται με τον ίδιο τρόπο. Μιλάω για ανθρώπους που αναλαμβάνουν και υποκαθιστούν το ρόλο του κράτους παρά τις τεράστιες ελλείψεις σε υποδομές και χρηματοδότηση και παρά την προσωπική φθορά που υφίστανται. Αυτό είναι η απόδειξη για μένα ότι το κίνητρο υπάρχει. Το ανθρώπινο κεφάλαιο υπάρχει. Λείπει ο τρόπος που όλο αυτό το κεφάλαιο θα κινητοποιηθεί. Ο τρόπος αυτός όμως πρέπει να μην προϋποθέτει ανάμειξη στις εκλογικές διαδικασίες αφού είναι προφανές ότι αυτός είναι ο βασικός αποτρεπτικός παράγοντας για τους περισσότερους.
Ευτυχώς για όλους μας βέβαια, στις δημοκρατικές κοινωνίες για να μπορείς να παίρνεις κρίσιμες αποφάσεις εκ μέρους των πολλών πρέπει να εκλεγείς δημοκρατικά εκπρόσωπος των πολλών. Συνεπώς να συμμετέχεις σε εκλογές. Από την άλλη υποψιάζομαι ότι όλο αυτό το ανθρώπινο κεφάλαιο στο οποίο αναφέρομαι θέλει απλά να γίνονται κάποια πράγματα. Όχι απαραίτητα να τα κάνουν οι ίδιοι. Το πρόβλημα ξεκινάει λοιπόν από το γεγονός ότι ακόμα και οι άνθρωποι που αποφασίζουν να ασχοληθούν και τελικά εκλέγουμε για να μας εκπροσωπούν και άρα να αποφασίζουν για μας, στα περισσότερα θέματα, δεν ξέρουν τι θέλουμε από αυτούς. Όπως και εμείς. Ξέρουμε τα μεγάλα προβλήματα αλλά δεν ξέρουμε ποιες λύσεις θέλουμε. Δεν ξέρουμε ποιες εναλλακτικές λύσεις υπάρχουν για κάθε πρόβλημα, γιατί επιλέξαμε αυτή που επιλέξαμε κλπ. Και δεν ξέρουμε γιατί δεν συζητάμε. Στο δημόσιο διάλογο, δηλαδή σε επίπεδο χωριού, στα καφενεία, στις παρέες και στις κοινωνικές συναθροίσεις δεν συζητιούνται τα θέματα. Γιατί δεν υπάρχουν συγκεκριμένες προτάσεις υπό συζήτηση. Όποιο έργο γίνεται παρουσιάζεται ως δεδομένο και ως μονόδρομος.
ΠΡΑΞΗ
Τα παραδείγματα είναι πολλά. Ωστόσο το μόνο που έχει γίνει πραγματικά αντικείμενο συζήτησης είναι η περιβόητη πλατεία. Κάναμε σιντριβάνια που κανένας δεν ήθελε. Και μετά τα γκρεμίσαμε. Και κανείς δεν είχε δει τη μελέτη που τα αντικαθιστά. Αλλά ακόμα και αν την είχε δει δεν έχει σημασία γιατί τελικά δεν εφαρμόστηκε. Κάναμε κάτι άλλο. Η προσωπική μου γνώμη είναι το τελικό αποτέλεσμα είναι καλό. Το ανησυχητικό είναι ότι έγινε περίπου στην τύχη.
Τώρα ετοιμαζόμαστε να εγκαταστήσουμε έναν τεράστιο μεταλλικό θόλο με τέντες που θα καταλάβει το μισό ελεύθερο χώρο της αυλής του παλιού δημοτικού σχολείου και με τον τεράστιο όγκο του θα επισκιάσει ένα από τα 2-3 ιστορικά κτίρια που μας έχουν απομείνει και αποτελεί συνδετικό κρίκο της κοινής μας ταυτότητας από τη γενιά της συγχωρεμένης της γιαγιάς μου μέχρι και γενιές μετά τη δική μου. Για να καλύψει τις ανάγκες των παιδιών του μπάσκετ. Αλλά είμαι σίγουρος ότι οι περισσότεροι δεν το ξέρουν και όσοι το ξέρουν δεν έχουν πλήρη εικόνα του τι πάει να γίνει. Και τώρα που οριστικοποιήθηκαν οι συνδυασμοί των εκλογών και δεν συμμετέχω σε κανέναν, ελπίζω να μπορώ να πω δημόσια ότι το θεωρώ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΛΑΘΟΣ που πρέπει να αναθεωρήσει όποιος και αν εκλεγεί, για λόγους που είπα δημόσια παρουσία του Δημάρχου και των μέσων ενημέρωσης, χωρίς να κατηγορηθώ ότι κάνω αντιπολίτευση και ότι έχω πολιτική σκοπιμότητα όπως έγινε τότε.
Και για να καταλάβετε το μέγεθος του προβλήματος, δεν με κατηγόρησε ο Δήμαρχος ούτε κάποιο μέλος της παράταξης του. Είναι τόσο τοξικός ο τρόπος σκέψης που έχει επικρατήσει στην τοπική πολιτική που ακόμα και θεωρητικά ανεξάρτητοι πολιτικά άνθρωποι κατά κοινή ομολογία καλοί, με ειλικρινείς προθέσεις, με έντονες κοινωνικές ευαισθησίες και έμπρακτη προσφορά, υποθέτουν αυθόρμητα για όποιον έχει διαφορετική άποψη ότι κρύβει πολιτική σκοπιμότητα.
Ελπίζω λοιπόν ότι τώρα που οριστικοποιήθηκαν οι λίστες υποψηφίων, μπορούμε να σταματήσουμε να μετράμε ποιος έχει την πιο μεγάλη.. λίστα και να αρχίσουμε να συζητάμε για προτεραιότητες, ανάγκες, δράσεις και έργα. Αλλά για να συζητάμε ουσιαστικά πρέπει να έχουμε συγκεκριμένο αντικείμενο δηλαδή συγκεκριμένες ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ.
Για να ξεκινήσουμε μια τέτοια συζήτηση αποφάσισα να πάρω την πρωτοβουλία να δημοσιεύσω ένα ενδεικτικό χάρτη με κάποιες από τις προτάσεις που έχω σκεφτεί κατά καιρούς, εύκολα εφαρμόσιμες, όπως τις έχω επεξεργαστεί εντελώς μόνος μου χωρίς την απαραίτητη διερευνητική ματιά άλλων ανθρώπων, που μπορούν κατά τη δική μου κρίση να λύσουν κάποια από τα λειτουργικά προβλήματα του χωριού και που όσες φορές και αν τις έχω συζητήσει κατ’ ιδίαν με αρμόδιους είτε είναι στην παράταξη που ασκεί διοίκηση είτε στην αντιπολίτευση, δεν έγιναν ποτέ αντικείμενο ευρύτερης συζήτησης παρ’ όλο που δεν υπάρχουν άλλες προτάσεις για τα ίδια προβλήματα.
Το δημοσιεύω με την ελπίδα ότι κάνοντας δημόσια τη συζήτηση για αυτές ή οποιεσδήποτε άλλες προτάσεις, κάποια στιγμή κάποιες από αυτές θα αποκτήσουν την απαραίτητη λαϊκή στήριξη και θα μπουν στις προτεραιότητες της εκάστοτε διοίκησης του τόπου. Είμαι στη διάθεση οποιουδήποτε θέλει να αφιερώσει το χρόνο και την ενέργεια του, να συζητήσουμε τις λεπτομέρειες κάθε πρότασης, να τις αναλύσουμε, να τις διορθώσουμε, να τις απορρίψουμε, να βρούμε άλλες λύσεις για τα ίδια προβλήματα ή καινούργιες λύσεις για άλλα προβλήματα.
Αν κριθεί σκόπιμο ας κάνουμε ένα καινούριο αναπτυξιακό σύλλογο, εξωραϊστικό, αναπτυξιακό ή όπως αλλιώς θέλουμε να τον πούμε, ας κάνουμε ένα συντονιστικό των υπόλοιπων τοπικών συλλόγων με σταθερή παρουσία, ας κάνουμε ένα think tank. Τελικά ας κάνουμε κάτι που να μας εμπλέκει στη διαδικασία αναζήτησης λύσεων χωρίς απαραίτητα να μας δεσμεύει σε τοξική πολιτική αντιπαράθεση. Κανείς δεν μπορεί να περιγράψει τα προβλήματα και να αξιολογήσει τις πιθανές λύσεις καλύτερα από τους ίδιους τους χρήστες του δημόσιου χώρου του χωριού.
Μιχάλης Β. Χατζηγιακουμής
Πολιτικός Μηχανικός ΕΜΠ
Μέλος Περιφερειακής Αντιπροσωπείας ΤΕΕ
