Α. Το πρωί στο λιμάνι του Μανδρακίου, το αγκυροβόλιο πλοίο μας φάνηκε σαν το καθημερινό πλοίο του εμπορικού δρομολόγιου που μας εφοδιάζει με αδρανή υλικά, που πιστοποιεί την συνεχιζόμενη τοπική ανάπτυξη. (Το νησί μας δεν μπορεί να παράγει αμμοχάλικα αφού δεν έχει … πέτρες και ο όμιλος-thinktankτων 4 π.Δ. δεν εντάσσει την δημιουργία λατομείου αδρανών στο νησί στις αναπτυξιακές προτάσεις)
Το πλοίο όμως ήταν το πρώτο κρουαζιερόπλοιο της σαιζόν! Εδώ δεν υπήρχαν οι προετοιμασίες που έγιναν για την υποδοχή του αεροπλάνου στο αεροδρόμιο που διαβάσαμε χθες με την παρουσία των ηγετών μας! Αντίθετα! Εδώ είναι, ήταν, σαν κάθε μέρα! Τίποτα δεν άλλαξε ώστε να μας δείχνει κάποια πρόνοια υποδοχής! Σκεφτόμαστε την πρώτη εντύπωση των επισκεπτών μας της κρουαζιέρας. Σκουριασμένα κιόσκια με κατασκουριασμένα τεράστια σιδερένια καλούπια στοιβαγμένα εδώ και κει, παρατημένα γερασμένα οικοδομικά μηχανήματα, οικίσκοι κλειστοί, παλιοσίδερα οικοδομής, μπάζα κλπ Όλα περιφραγμένα με ένα πρόχειρο πλέγμα σιδηρού στηριγμένο σε μπετόβεργες! Πως δικαιολογείται σε ένα τόσο κρίσιμο σημείο η ύπαρξη ανοικτού αποθηκευτικού χώρου εργοταξίου χωρίς σήμανση, χωρίς πληροφόρηση, χωρίς σεβασμό στον χώρο, στο νησί και στους ανθρώπους του; Αυτά λένε οι συμβάσεις που έχουν υπογράψει; Ο έλεγχος του Δήμου;
Β.Την ίδια ώρα αναμένονταν το πλοίο της γραμμής. Συνωστισμός επιβατών, ιδιωτικών και εμπορικών αυτοκίνητων και των τριαξονικών θηρίων! Μπλεγμένα το ένα μέσα στο άλλο. Εκεί η λυόμενη αίθουσα αναμονής των επιβατών και απέναντι τα πρόχειρα κιόσκια κοινόχρηστων τουαλετών δίπλα στα προκάτ των εκδοτηρίων εισιτηρίων. Φόντο το γερασμένο και παραμελημένο κάστρο της Νερατζιάς! Σε επαφή με το σιδηρόφρακτο μικρό πάρκο σε μια ημι-εγκαταλημμένη κατάσταση. Αλαλούμ χρήσεων, κινήσεων, εγκαταστάσεων. Το λιμάνι μας είναι χώρος που παραπέμπει σε λιμάνι χώρας της κεντρικής Αφρικής της αποικιοκρατικής εποχής! Δεν είναι μια σύγχρονη εικόνα! Με αυτή την εικόνα φεύγουν οι επισκέπτες μας. Τι χρειάζονται αλήθεια οι παραστάσεις μας στις εκθέσεις τουρισμού ανά την Ευρώπη (αποκλεισμένης της Ρωσίας φυσικά!)
Γ.Το κρουαζιερόπλοιο ηταν αναμενόμενο από καιρό. Όπως και η έναρξη της τουριστικής περιόδου. Θ έπρεπε να υπαρχει προετοιμασία. Για παράδειγμα: η επισκευάστρια εταιρεία του λιμανιού θα έπρεπε να έχει απομακρύνει όλα τα συμπράγκαλα της από το λιμάνι με πρωτοβουλία του Λιμενικού Ταμείου. Μ α δεν γίνεται θα μας πουν. Καλά. Τότε να περιφράξει με κόσμιο τρόπο τις εγκαταστάσεις της, να τις σηματοδοτήσει, να βάλει ενημερωτική πινακίδα, να βάλει νυκτερινό φωτισμό, να έχει φύλακα κλπ.
Το λιμενικό μας ταμείο με 2 εκ αποθεματικό θα μπορούσε να σχεδιάσει τον χώρο του λιμανιού ξεχωρίζοντας τις κινήσεις ανθρώπων-μηχανών-εγκαταστάσεων. Να φροντίσει τον ευπρεπισμό των της αίθουσας αναμονής. Να επιβάλει την καλαισθησία στις τουαλέτες και στα εκδοτήρια. Τον καθαρισμό του πάρκου της αρχαιολογίας…. Να βάλει μια πινακίδα που να ζητά συγνώμη από τους επισκέπτες μας για την κατάσταση που υπαρχει! (και να βάλει έστω ένα μπλε κάδο ανακύκλωσης….) Πάντα υπάρχουν περιθώρια ευπρεπισμού για να καλύψουμε την γύμνια μας.
Δ. Η όλη κατάσταση της πόλης μας, των οικισμών μας, των πλατειών και των δρόμων μας, των παραλιών μας, των αρχαιολογικών μας χώρων και των κοινόχρηστων εγκαταστάσεων, ακτινοβολούν προχειρότητα, απουσία οργάνωσης, ανυπαρξία στοιχειώδους νοικοκυριού. Είναι κρίμα να δικαιώνονται αυτοί που λένε ‘’δώστε τα στους ιδιώτες’’! ‘’Ο Δήμος μας, το κράτος’’ δεν μπορεί! Είναι καταστροφικό να πιστεύεις ότι η κοινωνία μας και οι φορείς εξουσίας της είναι νεκρά σώματα και πρέπει να πουλήσουμε το λιμάνι μας για να γίνει ότι με το αεροδρόμιο! Είναι κρίμα!
(Στόχος δεν είναι να εκθέσουμε την δημοτική αρχή! Αυτή είναι μια μόνιμη άσχημη κατάσταση που έρχεται από τα παλιά. Μια γενικευμένη δημοτική κατάσταση ‘’ανημποριάς’’ και ‘’δεν-γίνεται’’! )
Ν. Μυλωνάς
