Για μήνες παρήγαγε καθημερινά πάνω από 100 κιλά φρέσκο ψωμί, γλυκά και κουλούρια, και τα μοίραζε στους πρόσφυγες που έφταναν στο νησί, πολλοί εξαντλημένοι και πεινασμένοι.
«Πήγα στην Αυστραλία όταν ήμουν δεκαπέντε ετών, επειδή η οικογένειά μου δεν είχε χρήματα ούτε για φαγητό. Ταξίδεψα με το πλοίο για σαράντα ημέρες. Όταν έφτασα εκεί, δεν μπορούσα να βρω δουλειά, δεν μιλούσα αγγλικά και έπρεπε να κοιμάμαι στο δρόμο. Ξέρω πώς είναι.
Γι' αυτό κάθε μέρα οδηγώ το φορτηγάκι στο λιμάνι και μοιράζω ψωμί στους πρόσφυγες. Ο γιος μου είναι ο συνεργάτης μου. Μου λέει: «Μπαμπά, σε παρακαλώ. Είναι ωραίο να βοηθάς. Αλλά όχι κάθε μέρα». Εγώ όμως συνεχίζω να πηγαίνω κάθε μέρα, γιατί ξέρω πώς είναι να μην έχεις τίποτα», σημείωνε χαρακτηριστικά.
Το 2016, τιμήθηκε με το Βραβείο της Κοινωνίας των Πολιτών της ΕΕ. Ο ίδιος όμως έλεγε πως η μεγαλύτερη ανταμοιβή ήταν ένα «ευχαριστώ» και το βλέμμα ανακούφισης.
UNHCR GREECE
Photo: UNHCR/Stella Nanou
