Έτσι γίνεται. Ανοίγεις το f/b ή την ηλεκτρονική εφημερίδα και η θλίψη σε κοιτάει κατάματα. Δεν είναι η πρώτη φορά.
Και περνούν στιγμές ώρες να το συνειδητοποιήσεις. Δεν είναι δυνατόν...
Βλέπεις μπροστά σου την αγγελία κηδείας. Κηδεύουμε την 25η Ιανουαρίου στον ιερό ναό...
Το Θεόφιλο Κιρμανίδη το συνάντησες στο Δημοτικό Σχολείο Κεφάλου, Πρώτη του Σεπτέμβρη του 1992 όταν πήγες να αναλάβεις τα καθήκοντα του Διευθυντή. Δάσκαλος. Δίχως πολλά λόγια, δίχως διαχύσεις και γέλια. Συνήθως, σου το θύμισε μια παλιά του μαθήτρια χτες, με ένα πέτσινο μπουφάν, παντελόνι τζιν και μια αγωνιστική μηχανή.
Αξιοπρεπής όμως πάντα, λιγόλογος εργατικός και αγαπητός στα παιδιά. Συνυπήρξατε και δουλέψατε μαζί πέντε χρόνια. Δεν είχες κανένα παράπονο δεν είχε και αυτός πιστεύεις.
Πήρες μετάθεση εσύ και χαθήκατε.
Και βρίσκεσαι μετά από κάποια χρόνια στην Κατερίνη, έπειτα από την πρωτοβουλία ενός πεφωτισμένου Δημάρχου της τότε, αν δεν κάνεις λάθος Αμοιρίδης λεγόταν, έγινε και έπειτα βουλευτής, για μια ημερίδα σχετικά με την αρχιτεκτονική του χώρου διδασκαλίας και πώς μπορεί να αναμορφωθεί ένα σχολειό.
Φύγατε μαζί από τη Θεσσαλονίκη οι τρεις εισηγητές: Εσύ, όπου θα παρουσίαζες τη δουλειά που είχε γίνει ήδη στο Δημοτικό Σχολείο Αντιμάχειας, ο καθηγητής, αείμνηστος Χρίστος Τσολάκης και ο επίσης καθηγητής Δημήτρης Γερμανός του Α.Π.Θ.. Και λίγα λεπτά πριν να αρχίσει η ημερίδα στη μεγάλη αίθουσα βλέπεις ξαφνικά έναν άνθρωπο μπροστά σου με γελαστό πρόσωπο, πάντα συγκρατημένο και κάπως ντροπαλό να σε κοιτά και να ανοίγει την αγκαλιά του για να σε δεχτεί: Ο Θεόφιλος.
H σύγχρονη τεχνολογία δεν είναι καλή ούτε κακή. Εξαρτάται πώς εσύ τη χρησιμοποιείς και ο τρόπος είναι αποτέλεσμα της μόρφωσής σου, όχι απαραίτητα των σχολείων και των πτυχίων, όπως και πολλά άλλα.
Με το Θεόφιλο χτίσατε μια φιλία, πάνω σε αυτό που ήδη υπήρχε, μέσω του f/b.
Σου έλεγε τα νέα του, τις σκέψεις του, τις αγωνίες του, πάντα συγκρατημένα, πάντα δίχως εξάρσεις συναισθημάτων. Έκανες και εσύ το ίδιο. Μια περίοδο είχε πάρει απόσπαση, ως δάσκαλος στο εξωτερικό, στην Αφρική. Πριν το φευγιό του δίδασκε στο 2ο Δημοτικό Σχολείο Κατερίνης.
Τον τελευταίο καιρό τον είχες χάσει. Ώσπου προχθές είδες το αγγελτήριο του θανάτου του να σε κοιτά σαρδόνια, <<γελώντας>> χαιρέκακα, απαίσια: Τον αγαπημένο μας, πατέρα, υιό κ.τ.λ, κ.τ.λ.. Κηδεύτηκε χτες, 25 Γενάρη του 2022.
Ο Θεόφιλος δεν έφυγε πλήρης ημερών. Ήταν 58 χρόνων.
Πώς έφυγε και γιατί και εάν, είναι πλέον δίχως σημασία για τον ίδιο και τους δικούς του.
Με συγκίνησαν οι αντιδράσεις των παλιών μαθητών του στο σχολείο της Κεφάλου, η αγάπη τους προς τον Κύριό τους.
Λυπούμαι και εγώ μαζί τους και συλλυπούμαι τους δικούς του έστω και αν δεν τους ξέρω και δεν με ξέρουν. Τους γονιούς, τα παιδιά του...
Στο καλό, συνάδελφε φίλε Θεόφιλε. Υποχρέωσή μου αυτές οι γραμμές για σένα, ως άνθρωπος, συνάδελφος, Κώος, φίλος και παλιός σου Διευθυντής. Ίσως είναι και το τελευταίο που μπορώ να κάνω για σένα. Εύχομαι να είσαι τώρα σε έναν πιο όμορφο κόσμο από αυτό, το δικό μας...
