Εκεί που συνομιλεί ο καταγάλανος ουρανός, με το καταπράσινο δάσος. Εκεί που την μελωδία της φύσης, την δίνουν τα ωδικά πτηνά και τα αμέτρητα, καλοκαιρινά τζιτζίκια. Εκεί όπου οι πλαγιές ντύνονται με ευωδιαστά άνθη, βότανα και φυτά. Σε ένα ερημικό μέρος, που η σιωπή κάνει παρέα με την γαλήνη, βρίσκεται το κάτασπρο Εκκλησάκι της Οσίας Μελώ. Κρυμμένο πίσω από την πλαγιά του λόφου, κτισμένο από ευλαβείς βοσκούς, σαν κατάλευκο περιστεράκι, αναδύει όπως το μυρωμένο θυμίαμα, όλη την κατάνυξη και την Αγιότητα μας καινοφανούς Αγίας, της αναχωρήτριας και ερημίτισσας Οσίας Μελώ. Κάθε χρόνο ο Μητροπολίτης κ. κ. Ναθαναήλ, μαζί με τους κληρικούς και αρκετούς ευλαβείς προσκυνητές, ανηφορίζουν ως τη πιο απόμερη ορεινή ράχη, για να τιμήσουν τη μνήμη της Αγίας. Εφέτος οργανώθηκε και πάλι με μεγάλη επιτυχία η προσκυνηματική εκδρομή, στο πρώτο Σάββατο του Ιούλη σε αυτό το ευλογημένο μέρος.
Μετά την Θεία Λειτουργία, και την Ακολουθία της Αρτοκλασίας, μοιράσθηκε το Αντίδωρο, μαζί με ευλογημένες Εικονίτσες της οσίας Μελώ. Ακολούθως οι τυχεροί προσκυνητές είχαν την ευκαιρία, να απολαύσουν ένα φιλόξενο, δροσερό πρωινό. Στην σύντομη ομιλία του ο Σεβασμιότατος, αναφέρθηκε στην μοναχική, ερημική ζωή της Όσιας Μελώς, την αφιερωμένη στον Κύριο. Επίσης ευχαρίστησε τον Ιερό κλήρο, το πλήθος των προσκυνητών, αλλά και όσων συνδράμουν στην διατήρηση του άλλοτε Μοναστηριακού Ιερού χώρου. Επίσης ευχαρίστησε τους δωρητές του γύρω κτήματος, της οικογένειας Μιχάλη Κουτελά και οικογένεια Πέτσαλη, καθώς και την ομάδα εθελοντών, ‘Μαύρους Λύκους,’ για το πετρόκτηστο προσκυνητάρι που έφτιαξαν, αλλά και για την συντήρηση των γύρω δένδρων και φυτών.
Το ατέλειωτο ειδυλλιακό τοπίο, με την ευωδιά από το θυμάρι την αλισφακιά και την ρίγανη, προκλητικά ξεδιπλώνονταν μπροστά μας. Πιο πέρα οι απέραντοι καλλιεργημένοι κάμποι, με τα αμπέλια μαζί τα καλοκαιρινά κηπευτικά, συναντούν τα πυκνοφυτεμένα περιβόλια, με τα ποικίλα καρποφόρα δένδρα. Λιβάδια και σταρο-χώραφα, καταλήγουν ως την ανήσυχη θάλασσα, που σφιχταγκαλιάζει τις ακτογραμμές του νησιού της όμορφης Κω. Ο βραχνός θόρυβος των οχημάτων ανακατεμένος με αυτόν από τα φλύαρα τζιτζίκια, μας συντρόφεψαν ως το κέντρο της πόλης μας. Με την ματιά μας πλημμυρισμένη με όμορφες εικόνες, τις αισθήσεις μας να τις συνοδεύει η αξεπέραστη μυρωδιά της θυμαρο-ρίγανης και την καρδιά μας γεμάτη αγαλλίαση, ευχηθήκαμε να ξαναβρεθούμε όλοι και τον επόμενο χρόνο.
Ξανθίππη Αγρέλλη
