Πολύβουο το λιμάνι της Ρόδου, καράβια πηγαινοέρχονται φορτωμένα με κόσμο και νταλίκες αμέτρητες, με ποικίλα εμπορεύματα. Τα κρουαζιερόπλοια δεμένα, περιμένουν να τελειώσει η ημερήσια βόλτα των τουριστών, ενώ παράλληλα πολλά σκάφη είναι αραγμένα. Δεκαπενταύγουστος και ο κόσμος με καλή διάθεση, θέλει να ξοδέψει την άδειά του ευχάριστα.
Τουρίστες όλων των φυλών και εθνικοτήτων, πλημμυρίζουν την ακτογραμμή κοντά στο λιμάνι, για λίγη ξεκούραση, εκεί στις παραλιακές καφετέριες και για ένα γεύμα, στα πολυπληθή εστιατόρια.
Τουρίστες πολλοί, εφέτος τους υπολογίζουν πάνω από 1 εκ. 18 χιλ. Παντού υπέρ τουρισμός και κυρίως στην Παλιά Πόλη, όμως δυσανάλογος με τα παράπονα των εμπόρων, ότι κουβαλάνε άδεια πορτοφόλια και δεν ψωνίζουν παρά ελάχιστοι. Αλλά και οι τιμές στα εμπορικά και τουριστικά κατάστημα, σε περίοδο εκπτώσεων, φαινόταν ανεβασμένες.
Τα ίδια παράπονα, ακούσαμε και στην εστίαση, οι θαμώνες να μοιράζονται μια σαλάτα και μια πίτσα. Ενδεικτικά πληρώσαμε 34 ευρώ, για δυο μακαρονάδες, νερό και μια μπύρα.
Σε άλλο εστιατόριο δώσαμε 46 ευρώ, για μια σαλάτα χωριάτικη και μια ποικιλία λαχανικών, με πιάτο ημέρας, νερό και μια μπύρα. Επίσης αρνητική εντύπωση μας έκανε το εστιατόριο, που μας σέρβιρε ακαθάριστες τις πατάτες και το αγγούρι, με τα φλούδια στη σαλάτα.
Στο χωριό μας τα φλούδια, τα δίνουμε τροφή στα υποζύγια. Αλλά ποιος ξέρει, ίσως να είναι μια νέα μόδα, στη σύγχρονη μαγειρική. Παρόλα αυτά οι τουρίστες, πλημυρίζουν τους δρόμους, γεμίζουν και τα ταξί, που με δυσκολία βρήκαμε, για να μας πάει στο ξενοδοχείο, σε ένα μακρινό, αλλά πανέμορφο μέρος, με το όνομα Πεύκος.
Ωραίο το ξενοδοχείο, κάπου εκεί ανάμεσα στα πολλά, που ξεφύτρωσαν δίπλα σε μια ειδυλλιακή παραλία. Όμως αρνητική εντύπωση μας έκανε, όταν διαπιστώσαμε, ότι εκτός ότι έπρεπε να πληρώσουμε το πρωινό, δεν έβαζε στα δωμάτια ούτε ένα σαπούνι, είδος πρώτης ανάγκης και υγιεινής. Αλλά θα πρέπει να το αγοράσει ο πελάτης, μαζί με το σαμπουάν, από το κοντινό σουπερμάρκετ.
δικαιολογημένη ερώτηση μας, μας απήντησαν ευγενικά, ότι αυτή είναι η πολιτική του καταλύματος, για πελάτες της μιας διανυκτέρευσης.
Εμείς σεβαστήκαμε τον κανόνα του μεγάλου Ξενοδοχείου Γ’ κατηγορίας, έστω και αν για λόγους στοιχειώδους υγιεινής δεν συμφωνούσαμε.
Το επόμενο κατάλυμα που μείναμε μέσα στην Παλιά Πόλη, μπορεί να ήταν μια φιλόξενη μικρή Πανσιόν, αλλά είχε όσα έπρεπε. Το μόνο πρόβλημα του πελάτη, ήταν ότι δεν επιτρέπεται το ταξί να το προσεγγίσει. Αντίθετα επιτρέπονται τα εμπορικά οχήματα, των προμηθευτών και των ιδιωτών, εκεί των μόνιμων κατοίκων.
Αποτέλεσμα να κουβαλάνε οι πελάτες των εκεί καταλυμάτων πεζοί, τις αποσκευές τους, μέσα στην αφόρητη ζέστη των 38 με 40 βαθμών, για αρκετή ώρα. Ζέστη πολλή και ταλαιπωρία, αλλά παρόλα αυτά ο κόσμος πολύς, να περιμένει να μπει στα πλοία, με τις ανάλογες χρόνο -καθυστερήσεις να φτάνουν μέχρι και τα τρία τέταρτα. Μέσα στο Αυγουστιάτικο λιοπύρι, οι επιβάτες περιμένουν αρκετή ώρα, για να βγουν πρώτα τα Ι.Χ. και οι νταλίκες, καθώς και οι επιβάτες οι εξερχόμενοι, φυσικά για λόγους ασφαλείας.
Έπειτα να μπουν και οι επιβάτες για την αναχώρηση. Στη Ρόδο, ακούσαμε παράπονα παντού και πολλά, αλλά όπως και για τον σταθμό ταξί, που αν δεν φροντίσεις εγκαίρως χάνεις το αεροπλάνο ή το πλοίο. Σχετικά στα ταξί είναι ίδιες οι τιμές, όπως από το σταθμό στο λιμάνι, περίπου 8-10 ευρώ. Από την πόλη της Ρόδου, ως την τοποθεσία Πεύκη, από 75-85 ευρώ.
Ωστόσο η Ρόδος, διαθέτει ευρύχωρους δρόμους, με διπλές λωρίδες κυκλοφορίας και άνετη, καλή αστική συγκοινωνία, που ενώνει τα πανέμορφα χωριά της. Δυστυχώς περάσαμε από τα σημεία που η τελευταία αδηφάγα πυρκαγιά, κατέκαψε τα όμορφα δάση και τις καταπράσινες πλαγιές του νησιού. Επισκεφτήκαμε το Ενυδρείο, εμπλουτισμένο με νέους φιλοξενούμενους. Είδαμε το πλούσιο, Αρχαιολογικό Μουσείο και την περιοχή Πεταλούδες. Γνωρίσαμε το Φαληράκι, γνωστό για τις προτιμήσεις των Ευρωπαίων τουριστών.
Φάγαμε παραδοσιακή κουζίνα, σε ένα από τα εστιατόρια στην ιστορική Λίνδο. Τη Ρόδο την βρήκαμε σχετικά καθαρή, πέραν από τους χορταριασμένους Αρχαιολογικούς χώρους, στην Παλιά Πόλη, φορτωμένους με κάθε είδους σκουπίδια, που οι αναίσθητοι συνηθίζουν να πετούν.
Η έντονη και θορυβώδης νυχτερινή ζωή, συγκεντρώνεται με πολύ κόσμο, στα σοκάκια της Παλιάς Πόλης, με την διασκέδαση και την ηχορύπανση στο τέρμα. Διαπιστώσαμε πως κάθε επίσκεψη στη Ρόδο, στο μεγάλο και μαγευτικό νησί των Δωδεκανήσων, δεν είναι αρκετή, αφού αποτελεί ένα ταξίδι στο χρόνο και στην ιστορία.
Η Ρόδος με την σύγχρονη καταπράσινη ομορφιά της, είναι παγκόσμια γνωστή, για την ηλιοφάνεια και τις μοναδικές ελκυστικές παραλίες της, μαζί με την έντονη νυχτερινή ζωή. Παράλληλα αποτελεί ένα ζωντανό, υπαίθριο Μουσείο, με τα πλούσια μνημεία της στην Παλιά Πόλη και την περίκλειστη από το μεγάλο Ενετικό Κάστρο, Μεσαιωνική Πόλη, την ιστορική ‘Καστρούπολη.’
Η μεγαλόνησος Ρόδος, δέχτηκε ένα μωσαϊκό λαών, από άγριους πειρατές, μέχρι Μεσαιωνικούς Ενετούς Ιππότες. Αλλά πέρασαν και πολλοί λαοί της Νεότερης Ιστορίας και κατακτητές, στην Βυζαντινή και στην Οθωμανική περίοδο, μέχρι την Ιταλοκρατία και την ένωση το 1946, των Δωδεκανήσων, με την μητέρα Ελλάδα. Επίσης κατά τον Πέμπτο Χρυσό Αιώνα, ήκμασαν οι τέχνες, τα γράμματα και το εμπόριο, στη Δωρική Εξάπολη. Αυτή ήταν η Ιαλυσός, η Κάμειρος και η Λίνδος, μαζί με την νήσο Κω, την Αλικαρνασσό και την Κνίδο, στην Μικρά Ασία. Παράλληλα η Ρόδος, κατείχε ένα από τα επτά θαύματα του κόσμου. Το θρυλικό, κολοσσιαίο άγαλμα του Ήλιου, που το ονόμαζαν Κολοσσό και το οποίο κατέρρευσε από ισχυρό σεισμό.
Για την ιστορία τα υπόλοιπα επτά θαύματα ήσαν, ‘Η Πυραμίδα του Χέοπα,’ το μοναδικό σωζόμενο στην Αίγυπτο, ‘Οι κρεμαστοί κήποι της Βαβυλώνας’, ‘Ο ναός στης Αρτέμιδος, στην Έφεσο,’ το μαυσωλείο της Αλικαρνασσού’, ‘Το άγαλμα του Δια,’ στην Ολυμπία και ‘Ο Φάρος της Αλεξάνδρειας’, στην Αίγυπτο, που ο ισχυρός σεισμός τον κατέστρεψε.
Η σύγχρονη Ρόδος, προκαλεί με την φυσική ομορφιά της, το ήπιο κλίμα και την ιστορία της, τους επισκέπτες και αποτελεί μέχρι σήμερα, σημαντική εμπορική και τουριστική δύναμη.
Ξανθίππη Αγρέλλη
