Αντώνη μου, αγαπημένε,
Με θλίψη και πόνο βαθύ σε προπέμψαμε στο ταξίδι για την αιώνια κατοικία σου . Όμως όσο κι αν ο πόνος για το χαμό σου είναι μεγάλος , μεγαλύτερη είναι η οργή , που μας κατέχει για τον τρόπο με τον οποίο έφυγες. Για καλύτερες συνθήκες νοσηλείας διακομίστηκες στο Νοσοκομείο της Κω , όπου όμως αντί της διάγνωσης και της θεραπείας , έπεσες θύμα των ελλείψεων, της κάθε είδους ανεπάρκειας, αλλά και της εγκατάλειψης, που επικρατεί απ’άκρη σ’άκρη σ’αυτό το , κατά τα άλλα, νοσηλευτικό ίδρυμα. Και η κατάληξη ήταν , να φύγεις από τη ζωή, τόσο άδικα και τόσο απρόσμενα.
Όταν μια μέρα πριν, σου τηλεφώνησα, για να ανταλλάξομε ευχές, για τον εορτασμό της Μεγαλόχαρης, σ’ άκουσα κεφάτο και πρόσχαρο, με μόνο παράπονο το ότι, ούτε κι εφέτος σου επέτρεψαν τα προβλήματα μέσης, που αντιμετώπιζες , για να ανεβείς και να πλημμυρίσεις το μοναστήρι με την καλλικέλαδη υμνωδία σου, όπως συνέβαινε για όλη σου τη ζωή.
Τίποτε δεν πρόδιδε για τα γεγονότα, που θα ακολουθούσαν απ ‘ τη μια μέρα στην άλλη. Κανένας δε μπορούσε να φανταστεί πως τη γαλήνη και την ηρεμία εκείνης της ημέρας , θα αντικαθιστούσε τόσο γρήγορα, η λαίλαπα, που ξαφνικά ξέσπασε για να σ’αρπάξει και να σε μεταφέρει εκεί όπου οι δίκαιοι αναπαύονται. Και έφυγες από κοντά μας, συνοδευόμενος από τον άφατο πόνο και τη θλίψη όλων εμάς των δικών σου ανθρώπων , αλλά και από την καλή μαρτυρία, από τον καλό λόγο, ενός κόσμου ολόκληρου, που έσπευσε να σου απευθύνει το στενό αντίο και να ευχηθεί για την ανάπαυση της ψυχής σου. Έφυγες από τη ζωή με ήσυχη τη συνείδηση ότι, και τον «δρόμον τετέλεκας και την πίστιν τετήρηκας» .
Ανεξίτηλα θα παραμείνουν τα ίχνη της προσφοράς σου στο χώρο της εργασίας σου , όπως μαρτυρεί η απόφαση της επιχείρησης, να τηρήσει αργία για να μπορέσουν να σου απευθύνουν το στερνό αντίο, οι πρώην συνεργάτες σου. Για πολλά χρόνια θα αντηχεί η καλλικέλαδη υμνωδία σου στα αναλόγια των εκκλησιών, τα οποία επί 70 και πλέον χρόνια αμισθί διακόνησες και επάξια σου απενεμήθη, γι’ αυτό, ο Χρυσός Σταυρός της Εκκλησίας της Δωδεκανήσου.
Ενώ αφήνεις πίσω σου μνήμη στοργικού και αφοσιωμένου συζύγου και πατέρα, αξιαγάπητου αδελφού , θερμού πατριώτη, καλού φίλου ,ανθρώπου με πίστη και ευλάβεια προς τον Θεό, τον οποίον σε όλη του τη ζωή λάτρεψες και δοξολόγησες. Εύχομαι να είναι μακαρία η οδός, που βαδίζεις και σαν φτάσεις στο τέρμα, να σε περιμένει ο Δίκαιος Κριτής με ορθάνοικτες τις Πύλες της Ουράνιας Βασιλείας του , για να σου απευθύνει το « ευ δούλε αγαθέ και πιστέ. Επί ολίγα ης πιστός επί πολλών σε καταστήσω. Είσελθε εις την Χαράν του Κυρίου σου».
Αντώνη μου αγαπημένε , με πλήγωσες βαθειά, πλήγωσες όλους μας στην οικογένεια , με τον τόσο ξαφνικό κι απρόσμενο θάνατό σου.Το κενό , που άφησες πίσω σου δεν πρόκειται να καλυφτεί. Θα σε θυμόμαστε όλοι στην οικογένεια μας και θα σε έχομε πάντα στην καρδιά μας, με την ίδια αγάπη, που μας συνέδεε και στη ζωή. Αιωνία σου η μνήμη.
Ο αδελφός σου Γιάννης.
