Ο Χρήστος Κώστογλου είναι 18 ετών, γεννήθηκε στην Κω και είναι πρόεδρος του δεκαπενταμελούς του 1ου ΓΕΛ Κω «ΙΠΠΟΚΡΑΤΕΙΟ».
Ένα νέο παιδί που ίσως το τελευταίο τρίμηνο, μαζί και με άλλους μαθητές της πόλης μας, να είδαμε περισσότερο σε εκδηλώσεις διαμαρτυρίας (για την υγεία, το Νοσοκομείο, τα Τέμπη, κ.α.) πορείες, καταλήψεις αλλά και διεκδικήσεις για ένα καλύτερο μέλλον για μας και τα παιδιά μας.
Ας γνωρίσουμε το νεαρό Χρήστο, το ξανθό αγόρι που μας συγκίνησε με τα λόγια του στην αίθουσα του Δ.Σ. μέσα από μια σύντομη συνέντευξη.
Το να είσαι πρόεδρος 15μελούς σ' ένα ιστορικό σχολείο όπως είναι το Ιπποκράτειο σε αγχώνει;
Χ.Κ. Δεν θεωρώ πως το να είσαι πρόεδρος του δεκαπενταμελούς είναι αγχωτικό πάντως έχει πολλές ευθύνες καθώς χρειάζεται να εκπροσωπήσεις τους μαθητές όλου του σχολείου οπουδήποτε είναι ανάγκη.
Την χρονιά που πέρασε αλλά και αυτή που διανύουμε συμμετέχεις με τους συμμαθητές σου σε πολλές δράσεις πέρα από αυτές που έχουν να κάνουν με το σχολείο, π.χ. σεισμός Τουρκίας, Νοσοκομείο, θέματα υγείας, Τέμπη, καταλήψεις και πορείες. Τι έχεις αποκομίσει απ' όλα αυτά;
Χ.Κ. θεωρώ πως είναι υποχρέωση μας να συνεισφέρουμε και να στηρίζουμε τους ανθρώπους που το έχουν ανάγκη και στην συνέχεια να διεκδικούμε όλοι τα δικαιώματά μας με οποιοδήποτε τρόπο μπορούμε .
Πρέπει οι νέοι να συμμετέχουν σε αυτές τις κινητοποιήσεις; κάποιοι σας κατηγόρησαν πως όλα αυτά γίνονται για να χάσετε μάθημα όπως τόνισες και εσύ, στην αίθουσα το Δ.Σ. ισχύει κάτι τέτοιο;
Χ.Κ. Προσωπικά πιστεύω ότι οι νέοι θα έπρεπε να συμμετέχουν σε αυτές τις δράσεις και να τις στηρίζουν λόγω ότι εμείς είμαστε το μέλλον αυτού του τόπου και θα έπρεπε να αγωνιζόμαστε καθημερινά για την βελτίωση του .
Θα έλεγε κανείς πως το τελευταίο διάστημα είσαι το πρόσωπο που μπήκε στα σπίτια όλων με τις δράσεις στις οποίες συμμετείχες, ιδιαίτερα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μέσα από φωτογραφίες και βίντεο, πως διαχειρίστηκες αυτή την δημοσιότητα;
Χ.Κ. Δεν θεωρώ ότι δημοσιοποιήθηκε η προσωπικότητα μου αλλά οι δράσεις τις οποίες προσπαθήσαμε να προωθήσουμε όλοι σαν μαθητές. Έτσι πιστεύω ότι τα μηνύματα που προσπαθήσαμε να περάσουμε πιθανότητα θα ληφθούν υπόψη.
Πως ονειρεύεσαι τον τόπο που γεννήθηκες και μεγάλωσες; τι θα ήθελες ν' αλλάξεις σε αυτόν;
Χ.Κ. Θέλω να ελπίζω πως ο τόπος για το οποίο αγωνιζόμαστε καθημερινά θα βελτιωθεί, θα κατέχει ένα αξιοπρεπές νοσοκομείο και τις κατάλληλες υποδομές για την ασφάλεια των πολιτών.
Καλλιόπη Δανελλάκη
