Στους αποδέκτες του προϊόντος του πνευματικού κάματου του Μιλτιάδη Λογοθέτη, που με τιμά με την μακρά φιλία και αναγνώριση του , ανήκω και εγώ, προσθέτοντας με χαρά και τιμή στη βιβλιοθήκη μου, το πόνημά του ,που τιτλοφορεί ό ίδιος : ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΙΑΚΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΑΝΑΛΕΚΤΑ. Το παρόν έργο του συγγραφέα περιλήφθηκε στις εκδόσεις, που επιμελείται ο ίδιος από το 1981 (Μελετήματα νεώτερης πολιτικής-οικονομικής Ιστορίας Δωδεκανήσου),ως τεύχος αρ.6 και εκδόθηκε στην Αθήνα φέτος (2023).Δεν μπορώ να αντισταθώ στον πειρασμό και να μην αναφερθώ ,παρεμπιπτόντως, σε ένα άλλο πολύ σημαντικό έργο του Μιλτιάδη Λογοθέτη, που πήρε την θέση του, ως 3ο τεύχος στη ίδια παραπάνω σειρά. Το εκτενές και ερευνητικά πολύ ενδιαφέρον βιβλίο, εκτάσεως 206 σελίδων, τιτλοφορείται: Τα κτηματολόγια της Νισύρου κατά τα χρόνια της Δουλείας(1785-1945).Λυπάμαι που η σημαντική αυτή καταγραφή (και διάσωση)πρωτογενούς νομικού υλικού, σε ένα καίριας σπουδαιότητας θέμα του αστικού περιουσιακού δικαίου, δεν έτυχε της προσοχής των ερευνητών του χώρου της Ιστορίας του δικαίου, όπως αντίθετα συνέβη με το αρχείο της Μητροπόλεως Κώου, που το ανέδειξε(και εδώ δυστυχώς χωρίς να υπάρξει συνέχεια),ο ακαδημαϊκός ,συμπατριώτης μας εκ Καρπάθου, Γεώργιος Μιιχαηλίδης Νουάρος στην ανακοίνωση του στην Ακαδημία Αθηνών :Οι λόγοι διαζυγίου κατά την νομολογία του εκκλησιαστικού δικαστηρίου της Κω, του 18ου αιώνα.
Επανέρχομαι στο πρόσφατο βιβλίο. Στο 126 σελίδων πνευματικό έργο, περιλαμβάνονται, εκτός από τον αναγκαίο πρόλογο, δώδεκα ενδιαφέρουσες, από πολλές πλευρές, διάσπαρτες μελέτες ,εισηγήσεις ,ομιλίες κλπ.τ ου συγγραφέα, ήδη δημοσιευμένες και όχι. Από τις περιλαμβανόμενες στο βιβλίο εργασίες του ,η πλειοψηφία τους είναι ιστορικής υφής για σημαντικές πτυχές τα τοπικής μας Ιστορίας(Τα ιταλοκρατούμενα Δωδεκάνησα, Ο ρόλος του Τύπου των Δωδεκανησίων της διασποράς κατά την περίοδο της Ιταλοκρατίας, Ορθόδοξος διδαχή(1915-1920),Δωδεκάνησα,70 χρόνια ελεύθερου βίου, Η συμβολή των Δωδεκανησίων στην απελευθέρωση και την ενσωμάτωση, Παρουσία Δωδεκανησίων στην Ερμούπολη της Σύρου στα επαναστατικά και μετεπαναστατικά χρόνια, Τα εκπαιδευτικά πράγματα στη Δωδεκάνησο κατά την περίοδο της Ιταλοκρατίας και η θέση του δασκάλου),ενώ τα υπόλοιπα αποκαλύπτουν το αδιάπτωτο ενδιαφέρον του και την πλήρη ενημέρωση του για τρέχοντα θέματα, που αφορούν στα νησιά μας(Τα θειοχώματα της Νισύρου-Διαχρονική προσέγγιση της εκμετάλλευσης τους, Πανδημία και ανταγωνιστικότητα του ροδιακού τουρισμού, Η σπογγαλιευτική δραστηριότητα διαχρονικά στα Δωδεκάνησα, Επανέρχεται στη επικαιρότητα η εκμετάλλευση της γεωθερμίας της Νισύρου, και τέλος Μια πρόταση για την ίδρυση ιστορικού μουσείου Ρόδου).
Από τις ιστορικού ενδιαφέροντος εργασίες που περιλαμβάνονται στο βιβλίο, ξεχωρίζω αρχικά την υπ αριθμ.8, «Τα εκπαιδευτικά πράγματα στη Δωδεκάνησο κατά την περίοδο της Ιταλοκρατίας και η θέση του δασκάλου(σελ.81επ.)»,που δημοσιεύτηκε στα Δωδεκανησιακά Χρονικά το 2020 και προσφέρει μια εναργή και «εκ των έσω» εικόνα των εκπαιδευτικών πραγμάτων στα νησιά υπό το καθεστώς της προσπάθειας Εξιταλισμού της νέας (τότε) γενιάς στον μεσοπόλεμο. Η μελέτη της εργασίας, φέρνει στο νου μου, την συναφή δράση στενών μου συγγενών στη Κω της εποχής εκείνης(Νίκος Χατζηβασιλείου, Γιώργος Κουτσουράδης) και ανακαλεί στη μνήμη μου την αξιόλογη ,ογκώδη, ερευνητική εργασία των εκλεκτών συμπατριωτών Κώστα Ιωάννου και Κώστα Κογιόπουλου ,με τίτλο :Σελίδες από την ιστορία της εκπαίδευσης στη Κω την περίοδο της κατοχής(Οθωμανοκρατία-Ιταλοκρατία),Κως 2016.Προς πληρέστερη ενημέρωση των αναγνωστών του κειμένου μου, πληροφορώ ότι εκπονήθηκε σχετικά πρόσφατα (2021)στη φιλοσοφική σχολή του κρατικού πανεπιστημίου Κύπρου-Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας, εκτενής διδακτορική διατριβή, εκ μέρους του κ.Δημητρίου Γιαννόπουλου, με τίτλο: Ιταλοκρατία στα Δωδεκάνησα 1923-1936,Εκπαίδευση ,Γλώσσα, Αρχαιολογία .
Η μελέτη αρ.10 του Μιλτιάδη Λογοθέτη, σχετικά με την πρόταση του για ίδρυση ιστορικού μουσείου στη Ρόδο, προκάλεσε εύλογα το ενδιαφέρον μου. Διαβάζω σχετικά: «..Αντικείμενα της ιστορίας και του πολιτισμού μας που δεν προστατεύονται από την νομοθεσία μας αγοράζονται από συλλέκτες που τα εμπορεύονται-εξαιρώ τους ανιδιοτελείς που συλλέγουν και φυλάσσουν από ενδιαφέρον και ενδεχομένως να είναι διατεθειμένοι να τα προσφέρουν στο μουσείο, αν ποτέ ιδρυθεί-είτε από γυρολόγους που περιφέρονται με ανοικτό φορτηγάκι στα χωριά και την πόλη ,διαλαλώντας από τα μεγάφωνα : «όλα τα παλιά αγοράζω». Είναι αντικείμενα που μαρτυρούν τον κοινωνικό, οικονομικό, επαγγελματικό βίο των προγόνων μας και όσων πέρασαν από τον τόπο αυτό και άφησαν το αποτύπωμα τους..».Κάθε συνειρμός και συσχέτιση με την πολυετή, συνεχιζόμενη (ως πότε?) προσπάθεια ίδρυσης λαογραφικού μουσείου στη Κω, επιτρεπτός!
Κλείνοντας, σημειώνω ότι η ενσωματωμένη στο βιβλίο ,υψηλού επιπέδου πνευματική προσφορά του Μιλτιάδη Λογοθέτη, πέραν του ποιοτικού μεγέθους της είναι σημαντική και σε τεχνικό επίπεδο, αφού διευκολύνει αφάνταστα τους ενδιαφερόμενους να ενσκήψουν σε κεντρικής σημασίας θέματα, με τα οποία έχει ασχοληθεί ο συγγραφέας και που ο εντοπισμός τους είναι προβληματικός.
Τις αυτονόητες ευχαριστίες και συγχαρητήρια στον εκλεκτό συμπατριώτη Μιλτιάδη Λογοθέτη, τις συνοδεύω με την ευχή μου, πάντα θαλερός ,να συνεχίσει το έργο του.
Αχιλλέας Γ.Κουτσουράδης
