Με αφορμή τα όσα λέγονται και γράφονται τις τελευταίες μέρες το μεγάλο ερώτημα που προκύπτει δεν είναι εάν έπρεπε η όχι να έχουμε ιδιωτικά πανεπιστήμια στην Ελλάδα αλλά το πως θα φέρουμε και θα δημιουργήσουμε νέα τμήματα με νέες ειδικότητες στην Ελλάδα που δεν υπάρχουν την δεδομένη στιγμή και να δημιουργήσουμε νέες θέσεις εργασίας με νέες ειδικότητες και όχι να πορευόμαστε με τις "γυρασμένες υπάρχουσες ".
Λέει ο Κύριος Κασσελάκης πως δεν έρχονται οι νέοι μετά τις σπουδές τους στην Ελλάδα και τι θα κάνουνε να τους επαναπατρίσουμε .
Δεν αναρωτήθηκε ποτέ κανένας όμως και ρίχνουμε πάντα την ευθύνη στην οικονομική κατάσταση.
Ένα ποσοστό μαθητών που δεν πετυχαίνουν στις πανελλήνιες εξετάσεις και έχουν τιν οικονομική δυνατότητα σίγουρα μεταβαίνουν στο εξωτερικό για σπουδές , αλλά κανένας δεν σκέφτηκε ποτέ την εκδοχή του ότι κάποιος θέλει να πάει στο εξωτερικό να σπουδάσει κάτι που δεν υπάρχει όχι σαν σπουδές αλλά ούτε καν σαν ιδέα στην Ελλάδα.
Το αποτέλεσμα είναι ότι τελειώνοντας τις σπουδές του εάν σκεφτεί να επαναπατρισθεί, θα είναι δύσκολο έως και απίθανο να εργαστεί πάνω σε αυτό που σπούδασε, αλλά εάν επιλέξει να ζήσει στην χώρα που σπούδασε ξέρει ότι θα κάνει μια αρχή έστω και δύσκολα πάνω στον τομέα που σπούδασε.
Αυτόματα λοιπόν η Ελληνική αγορά στερείται όχι μόνο εναν εργαζόμενο η επιχειρηματία αλλά στερείται νέων ιδεών και πραγμάτων που αυτά θα πάνε μπροστά την αγορά και θα συμβάλλουν στην οικονομική ανάπτυξη με νέες καινοτόμες ιδέες και επιχειρηματικές δράσεις.
Άρα αυτά τα δυο πράγματα είναι συμπορευτές.
Αυτά πρέπει να σκεφτούμε σαν κοινωνικό σύνολο ότι η κοινωνία μας και σε συνέχεια η αγορά μας πρέπει να ανοίξει μεταφορικά και κυριολεκτικά τα μάτια της και τα φτερά τής, για να επιτύχουμε αυτά που τόσο χρόνια είναι λόγια του καφενείου.
Σπυρου Γ. Νικόλαος
Οικονομολόγος
