Ένα ταξίδι προσφοράς, αγάπης, εθελοντισμού με μοναδικό στόχο την ανακούφιση των ανθρώπων που ζουν στην απόλυτη φτώχεια και ανέχεια. Μία απόφαση δύσκολη, μία διαδρομή με κακουχίες, απρόοπτα και κίνδυνο.
Δεν το σκέφτηκε όμως ούτε μία στιγμή η Κώα Ελένη Ντινώρη. Ήθελε να φτάσει στο απομακρυσμένο χωριό του Καμερούν με την εθελοντική ομάδα Γιατροί Καρδιάς. Για την συγκλονιστική της εμπειρία μίλησε στο Ράδιο Πρώτο 91.5 και Βήμα της Κω η συμπολίτισσα μας.
Η Ελένη ξεκίνησε κάνοντας αναφορά στην εθελοντική ομάδα που στηρίζεται από εύπορες ελληνικές οικογένειες και βρίσκεται σε εμπόλεμες ζώνες και υποανάπτυκτες χώρες από το 1999.
Ποιοι είναι οι Γιατροί καρδιάς
« Γιατροί καρδιάς. Το όνομα προκύπτει από το βαθύ συναίσθημα των πράξεων. Η συγκεκριμένη εθελοντική οργάνωση έχει δράσει από το 1999 χάρη στην στήριξη εύπορων Ελλήνων. Ο στόχος είναι η επίσκεψη εμπόλεμων περιοχών και υποανάπτυκτων χωρών. Η κα. Ελένη Σωτηρίου η επικεφαλής είναι Δωδεκανήσια με καταγωγή από τη Νίσυρο και διαμένει μόνιμα στη Ρόδο.»
Όπως εξήγησε η κα. Σωτηρίου μάλιστα είχε υπάρξει αιχμάλωτη σε μία αποστολή της στο Ιράκ και κατάφερε να δραπετεύσει. « Οι πόροι προέρχονται από φίλους και βιομηχανίες. Δεν δέχονται οι άνθρωποι αυτοί χρήματα παρά μόνο φάρμακα, είδη πρώτης ανάγκης και τρόφιμα. Έψαξα αρκετά μέχρι να καταλήξω στους Γιατρούς Καρδιάς. Ότι κάνουν οι άνθρωποι αυτοί το κάνουν με την καρδιά τους και εξασφαλίζουν οι ίδιοι ότι όλα τα είδη ανάγκης θα φτάσουν εκεί που πρέπει».
Ένα ταξίδι χωρίς αποσκευές. Μόνο φάρμακα και τροφές
Σε ότι αφορά το ταξίδι, η περιγραφή είναι συγκλονιστική και αγγίζει κάθε πτυχή της ψυχής. « Ο κάθε εθελοντής καλύπτει τα έξοδα του ταξιδιού. Δεν είχαμε αποσκευές μαζί μας. Γνωρίζαμε εξ αρχής ότι θα κάνουμε ένα μεγάλο ταξίδι περίπου 10 ημερών έχοντας μόνο μία τσάντα πλάτης με τα απολύτως απαραίτητα. Οι αποσκευές μας γέμισαν με τρόφιμα και φάρμακα.»
Η Ελένη περιέγραψε το μακρύ ταξίδι που διήρκησε περίπου 3 ημέρες. Άλλαξε αεροπλάνα, μπήκε σε πλοία, πέρασε από χωματόδρομους, αυτοσχέδιες γέφυρες, συνάντησε φυλές εχθρικές και ένοπλους που ήθελαν να κλέψουν ότι είχαν οι εθελοντές. Τελικά όμως η καρδιά δεν κάνει λάθος και γεμίζει από αγάπη και ευγνωμοσύνη όταν κάτω από αντίξοες συνθήκες φτάσουν οι εθελοντές στον τελικό τους προορισμό.
Η ζωή στο Καμερούν – Χωρίς ρεύμα, νερό και στέγη σε καλύβες
« Στο ταξίδι διαπραγματευτήκαμε πολλά. Δεν υπήρχαν πολλές φορές ούτε γέφυρες για να περάσουμε. Υπήρχε επικινδυνότητα και ένοπλοι σε όλη την διαδρομή. Όταν φτάσαμε στο χωριό, υπήρχαν άλλες δυσκολίες. Δεν είχαμε ρεύμα και νερό. Μέναμε σε καλύβες, Ξεκινούσαμε πολύ νωρίς το πρωί με το πρώτο φως του ηλίου έως το απόγευμα. Τρώγαμε μία φορά την ημέρα. Όταν βράδιαζε. Δεν υπήρχε άλλος χρόνος. Είχαμε ένα πιάτο φαγητό και η υπόλοιπη κατσαρόλα πήγαινε στα παιδιά.»
Ένα χαρτάκι διπλωμένο με το σωτήριο φάρμακο
Οι κάτοικοι της περιοχής γνώριζαν ότι οι Γιατροί Καρδιάς θα έφταναν καθώς πηγαίνουν δύο φορές το χρόνο. Μάλιστα ήταν πολύ συγκινητικό το γεγονός ότι στις εξετάσεις, έφερναν μαζί τους τα χαρτάκια που φυλούσαν επί έναν ολόκληρο χρόνο με το φάρμακο που τους είχαν δώσει κατά την προηγούμενη επίσκεψη.
« Εξετάστηκαν κάτοικοι και από τα γύρω χωριά. Μπορεί να ταξίδευαν και μέρες μέχρι να φτάσουν σε εμάς. Είχαν φυλαγμένα τα χαρτάκια με τα φάρμακα που τους είχαν δοθεί. Που τους βοήθησαν στην επιληψία, στις στομαχικές διαταραχές και ότι άλλο πρόβλημα αντιμετώπιζαν. Πολλές φορές πήγαιναν στο κοντινό τους νοσοκομείο το οποίο ήταν χιλιόμετρα μακριά, αλλά δεν υπήρχαν τα μέσα για να γιατρευτούν».
Η Ελένη μοιράστηκε τα συναισθήματά της και τις εικόνες που είδε, όσο καλύτερα γινόταν αν και η ίδια ήταν συγκινημένη και εξήγησε ότι τα όσα βίωσε ήταν τόσο δυνατά που δεν περιγράφονται.
Τι είδε η Ελένη Ντινώρη στο Καμερούν
« Είδαμε μωρά υποσιτισμένα διότι ήταν οι μανάδες υποσιτισμένες και δεν είχαν γάλα. Μένουν σε καλύβες με καλάμια και λάσπη. Η ελονοσία, η αναιμία, οι λοιμώξεις , τα αναπνευστικά και τα προβλήματα από παράσιτα επικρατούν. Πάρα πολλά προβλήματα υγείας προκαλούνται από τα νερά τα οποία είναι βρώμικα. Ο τυμπανισμός στα παιδιά δεν είναι από την πείνα αλλά από τα σκουλήκια. Περιθάλψαμε ανθρώπους με επιληψία. Είναι τρομερό ότι για τα πάντα αυτοί οι άνθρωποι διανύουν μεγάλες αποστάσεις. Ακόμη και για νερό πρέπει να περπατήσουν τεράστιες αποστάσεις. Όλα τα κάνουν με τα πόδια. Χιλιόμετρα ατελείωτα. Στο μέρος που εγκατασταθήκαμε εμείς υπήρχε μία ελληνορθόδοξη εκκλησία. Τα απογεύματα τα παιδία έπαιζαν στην αυλή με μία μπάλα από κουρέλια. Δεν περίμενα ποτέ ότι θα έβλεπα μία τέτοια εικόνα ζωντανά.»
Ποιες οι συνθήκες διαβίωσης των εθελοντών
Η Ελένη μας περιέγραψε και τις συνθήκες διαβίωσης. Είχαν μόλις μία γεννήτρια οι εθελοντές που άναβαν μέρα παρά μέρα για να φορτίσουν τα κινητά τους και να επικοινωνήσουν με την Ελλάδα. Έκαναν μπάνιο από νερό με τρόμπα από γεώτρηση. Έμεναν σε καλύβα από λάσπη. Είχαν μαζί τους τρόφιμα μακράς διάρκειας από την Ελλάδα και μαγείρευαν και για τα παιδιά της περιοχής.
« Πρέπει να έχεις συναίσθημα για να κάνεις αυτό το ταξίδι. Θα το ξαναέκανα. Πήρα αγάπη, πήρα χαμόγελα. Ο μόνος λόγος που γνωστοποίησα την εμπειρία μου είναι για να παρακινήσω και άλλους να ασχοληθούν με τον εθελοντισμό και να στηρίξουν τις δράσεις της οργάνωσης Γιατροί Καρδιάς. Κάνουν σπουδαίο έργο αθόρυβα.»
Πως μπορούμε όλοι να βοηθήσουμε
Όσοι θέλουν να βοηθήσουν στο έργο των γιατρών μπορούν να προσφέρουν φάρμακα, είδη ανάγκης, τρόφιμα , γάλα και βρεφικές κρέμες στα επιχειρήσεις Ντινώρη σε Αντιμάχεια και Καρδάμαινα.
Ευχαριστούμε την Ελένη που μοιράστηκε μαζί μας αυτό το ταξίδι ζωής. Άνθρωποι όπως η Ελένη είναι οι φωτεινοί φάροι της ζωής που παρακινούν και εμάς να βελτιωθούμε και να προσφέρουμε στον συνάνθρωπο. Είτε είναι κοντά, είτε μακριά. Ευχόμαστε το παράδειγμα της Κώας να βρει πολλούς μιμητές, διότι είναι στο χέρι όλων μας να κάνουμε την ζωή και την ανθρωπότητα καλύτερη για όλους.
Σάντυ Λαδικού
