Λίγες μόλις ώρες έμειναν για την "κάλπη" και όπως είναι λογικό, ο προεκλογικός αγώνας, υποψήφιων βουλευτών και κομμάτων "τρέχει" τα τελευταία μέτρα, "δίχως ανάσα". Αναπόφευκτα, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης (όλων των ειδών) "πυροβολούμε" εδώ και καιρό την επικαιρότητα με πολιτικά ρεπορτάζ και συνεντεύξεις του είδους και η αλήθεια είναι, ότι o κόσμος (ο περισσότερος δηλαδή) έχει αρχίσει ήδη, να "πετάει καντήλες" κάθε φορά που ακούει την λέξη "εκλογές"...
Μέτοχοι σε αυτό και οι γνωστοί "καμικάζι" των κομμάτων, που από τα καφενεία και τα προπατζίδικα έχουν πια κάνει την "εξ-έδρα" τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και στα σχόλια των ιστοσελίδων και φανατισμένοι όσο ποτέ, ξεφτιλίζουν με κάθε ευκαιρία τον θεσμό και τα Δημοκρατικά ιδεώδη, που αυτός πρεσβεύει.
Φυσικά, η απαξίωση της εκλογικής διαδικασίας και των όσων την περιβάλλουν, δεν έγινε ούτε ξαφνικά, ούτε πρόσφατα, ούτε τυχαία... Είναι αλήθεια, ότι οι άνθρωποι εύκολα ξεχνάμε. Είτε συνειδητά, είτε υποσυνείδητα, είναι η άμυνα μας για να προχωράμε... Η "αίσθηση" όμως, σαν αδιαπέραστος συναγερμός, λάθη δύσκολα κάνει. Τις μνήμες πάντα δεν ξυπνά, μα τα γεγονότα περιβάλλει...
Κανείς (σχεδόν) δεν θυμάται όλα όσα έταξαν (και δεν έκαναν) οι πολιτικοί προεκλογικά. Ούτε εκείνων που κυβέρνησαν πριν 10-20 χρόνια, ούτε αυτών που κυβέρνησαν αυτή την 4ετία ή την προηγούμενη... Η αίσθηση δυσπιστίας όμως που αναδύεται μέσα μας, κάθε φορά που ακούμε ή διαβάζουμε μια προεκλογική ομιλία, "ορφανή" δεν είναι...
Προφανώς και υπάρχουν πολιτικοί, που προσέφεραν ή που θέλουν και μπορούν να προσφέρουν, όμως κοντά στα "ξερά", καίγονται, δυστυχώς, και τα "χλωρά".
Οι Έλληνες φανερά απογοητευμένοι, έχουν πια για τα καλά "γυρίσει την πλάτη" στην όλη διαδικασία και αυτό αποτυπώνεται, από τα επίπεδα αποχής, που αυξάνονται ραγδαία τα τελευταία χρόνια.
Τα άλλοτε "σημαιάκια" στις πλατείες, έχουν μετατραπεί σε "μουρμουρητά", όπως «έλα μωρέ και τι θα γίνει άμα πάω να ψηφίσω, θα αλλάξει κάτι, αφού όλοι τους είναι ίδιοι» ή του τύπου «θα φάνε μαύρο στις εκλογές για να μάθουν» και διάφορα άλλα παρόμοια.
Όλα και όλοι σε ένα "τσουβάλι" βαλμένα, πεταμένο στην άκρη της "αποθήκης" και το αποτέλεσμα ποιό...;
Κάπως έτσι σβήνει η Δημοκρατία! Κάπως έτσι κυβερνούν οι λίγοι τους πολλούς και όχι οι πολλοί τους λίγους, όπως η ίδια επιτάσσει. Κάπως έτσι, το αίμα που έχυσαν κάποιοι, για να μπορούμε εμείς σήμερα ελεύθερα να ασκούμε το δικαίωμα της ψήφου, γίνεται νερό στην πέτρα...
Η αρνητική και αμέτοχη στάση, απέναντι στο πολιτικό σύστημα, δεν είναι η λύση. Δεν το επηρεάζει, αντιθέτως το "ταΐζει", το συντηρεί ως έχει και το διαιωνίζει.
Η απογοήτευση από προηγούμενες επιλογές, δεν πρέπει να γίνεται "ο κανόνας" αλλά "οδηγός"! Κανείς δεν εγγυάται ότι η επόμενη, θα είναι η "σωστή", όμως μην σταματήσεις να ψάχνεις ένα καλύτερο αύριο, γιατί δεν θα έρθει ποτέ αλλιώς!
Η χώρα μας χρειάζεται ξανά, πολίτες ενεργούς και συμμετοχικούς. Πολίτες με άποψη και σκέψη! Χρειάζεται νέους και νέες, με ματιά καθαρή, αμόλυντη, να βγουν μπροστά και να σταματήσουν να "κρύβονται" στην απελπισία τους. Η "σπείρα θυμού" στην οποία έχουμε μπει, δεν καταλήγει πουθενά...
Η "σιωπή" σου σήμερα, θα δημιουργήσει ένα μέλλον για εσένα, χωρίς εσένα...
Μην γίνεις “ρίψασπις”... Πάρε το “όπλο” σου (την ψήφο σου) και μπες στη μάχη…
Φέτος, πάρε τον "σταυρό" και εν τούτω... ΜΙΛΑ!!!
