«Όλα θα γίνουν όπως τα θέλει», ανέφερε χαρακτηριστικά για το τελευταίο κατευόδιο, μιλώντας στον Τέρη Χατζηιωάννου και την εκπομπή “Πρώτη Καλημέρα” ο Αντώνης Γιαννικουρής, τονίζοντας ότι η πολιτική του πορεία επί μισό αιώνα, μόνο τυχαία δεν ήταν. Επισήμανε χαρακτηριστικά ότι τα μεγαλύτερα έργα στα Δωδεκάνησα έχουν τη σφραγίδα του Αριστοτέλη Παυλίδη, στα αγαπημένα του “νησάκια”, όπως του άρεσε να τα αποκαλεί, με πολύ αγάπη και αφοσίωση προς αυτά και τους κατοίκους τους.
Από το πιο μικρό μέχρι το μεγαλύτερο. Γιατί δεν υπήρχε Δωδεκανήσιος μέχρι την τελευταία νησίδα του νομού μας, που να μην τον γνώριζε ο Παυλίδης!
“Είναι συγκλονιστικό αυτό που συμβαίνει, με την αγάπη του κόσμου στον Τέλη Παυλίδη όπως και ο ίδιος αγαπούσε όλο τον κόσμο, αλλά αυτό που συμβαίνει είναι ανεπανάληπτο. Τους ευχαριστούμε όλους. Απλά εισπράττει αγάπη, εκτίμηση από όλους, συναγωνιστές, “αντιπάλους”, την κοινωνία ολόκληρη. Βλέπω ότι πλέον είναι η ανταμοιβή του και για τους κόπους του, για τους αγώνες και για όλα αυτά που έχει προσφέρει στα νησιά και στους ανθρώπους. Είναι μία πραγματική σχέση αγάπης κι ακόμη τώρα που ολοκληρώθηκε η ζωή του. Είναι αυτό που έλεγε πάντα: Η υστεροφημία. Να φύγεις, μου λέει, και να σε θυμούνται. Και να σε θυμούνται καλά. Αυτό τελικά μήπως είναι και η έννοια της προσφοράς στα κοινά και στην πολιτική, είναι αυτό, τι αφήνεις πίσω σου.
Είναι τόσο συγκλονιστικό αυτό που συμβαίνει, που δεν μπορώ να φανταστώ τι θα συμβεί το Σάββατο (στην νεκρώσιμο Ακολουθία). Η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου του Πετρουμιανού στη νέα Αλικαρνασσό, είναι ένας συμβολισμός. Ο θείος Τέλης, Μικρασιάτης και από τις δύο πλευρές. Ο Άγιος Γεώργιος Πετρουμιανός είναι ο Άγιος των ξεριζωμένων Ελλήνων. Έχει το συμβολισμό του, είναι μία εκκλησία που είναι κοντά στη θάλασσα, είναι αρκετά μεγάλη, αλλά δεν μπορώ να φανταστώ τι θα γίνει το Σάββατο.
Η ταφή θα γίνει στον οικογενειακό τάφο στο παλιό νεκροταφείο της Κω, δίπλα στους γονείς του, δίπλα στη μάνα του και στον πατέρα του. Ήταν τόσο προγραμματισμένος που όλα θα πρέπει να γίνουν όπως τα θέλει.
Τίποτα δεν άφηνε στην τύχη. Είχε τέτοια οργάνωση που σε ξεπερνάει και φαίνεται ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο σε αυτή τη ζωή και η πορεία του στην πολιτική, οι πρωτιές του του και η “κατάκτηση” του κόσμου…
Όσοι παλιοί φίλοι του τον γνώριζαν και κοινοβουλευτικοί, έλεγαν ότι΄ο Παυλίδης δεν ήταν των νησιών, αλλά ήταν φαινόμενο για όλη την Ελλάδα.
Είχε τη διάθεση να λύνει προβλήματα, την έννοια των νησιών, των ανθρώπων, τη γιαγιά μου θυμάμαι την κυρά Μαρίτσα τότε που δεν υπήρχαν ούτε κινητά, κι εκείνος ήταν παντού. Καλούσε στο σταθερό τις φίλες της εκεί στα νησιά και ρωτούσε αν έφτασε ο Τέλης…Εκεί πανταχού παρών, αεικίνητος, και δεν καταλάβαινε ποτέ τίποτα, ούτε κακοκαιρία, ούτε τίποτα.. Το σίγουρο είναι ότι φεύγει ένα κομμάτι μας μαζί του.
realvoice995.gr
