Χειμώνας είναι. Καιρός για προετοιμασία ενόψει της τουριστικής περιόδου. Όπως συμβαίνει στην πλειονότητα των τουριστικών νήσων, ομοίως και το πανέμορφο νησί μας, η Κως, υπολειτουργεί αυτή την περίοδο προσφέροντας την αναγκαία και απαραίτητη ξεκούραση στους εργοδότες και τους εργαζόμενους μετά από επτά περίπου μήνες συνεχούς και αδιάκοπης δουλείας. Όπως οι άνθρωποι χρήζουν ξεκούρασης και ηρεμίας ώστε να «γεμίσουν» τις μπαταρίες τους, εξου και το νησί μας ως πλήρως ζωντανός οργανισμός έχει ανάγκη να τεθεί την περίοδο αυτή σε ρυθμούς ανασυγκρότησης και ανασύνταξης. Κάπου εδώ αρχίζουν οι εσωτερικές ανησυχίες εκ των οποίων προκύπτουν οι σκέψεις και οι αγωνίες, χάρις των οποίων γράφονται οι παρακάτω γραμμές. Ο λόγος των ανησυχιών αυτών; Απλός, λιτός και απόλυτα περιεκτικός. Τέλη Ιανουαρίου στο ημερολόγιο και βροχή πουθενά. Η φύσις έχει ξεγελαστεί έχοντας γεννήσει μια πρώιμη άνοιξη εν τω μέσω του χειμώνα.
Ανασύροντας μνήμες προσωπικές από τη θερινή περίοδο αλλά και γενικά λόγια απόγνωσης από τους κατοίκους κυρίως των χωριών αναφορικά με την έλλειψη νερού δεν μπορώ να μην ανησυχώ στεκόμενος μπροστά στην ακραία λειψυδρία της φετινής χειμερινής περιόδου. Οι ανάγκες του νησιού την εποχή της τουριστικής έξαρσης είναι τεράστιες. Η Κως ως νησί ουδέποτε είχε ανάγκη εξωτερικού παρόχου ύδατος για να καλύψει τις εσωτερικές της ανάγκες. Όμως με την πάροδο των ετών και την ολοένα και αυξανόμενη ανάγκη, η ανησυχία και η αγωνία για την επάρκεια και την εύκολη διανομή του ύδατος είναι καθολική. Σε τούτο το σημείο θα μπορούσε κανείς να διερωτάται: Μπορούμε να κάνουμε κάτι ώστε να βρέξει;
Δεν νομίζω ότι θα αναζητούσαμε λύσεις ινδιάνικες, όπως το χορό της βροχής, ούτε προσευχές και επικλήσεις στα Θεία ώστε να βρέξει. Αναρωτιέμαι ίσως εάν θα μπορούσαμε να αναζητήσουμε τρόπους τεχνητής αύξησης της ποσότητας του υπάρχοντος ύδατος; Μήπως θα μπορούσαμε να αυξήσουμε τα μέσα για μεγαλύτερη ποσότητα αποθήκευσης αυτού;
Όλα αποτελούν ερωτήματα αγωνίας που προκύπτουν από την αγάπη για το νησί και τον τόπο μας. Ένα νησί και ένας τόπος ευλογημένος, που συνδυάζει βουνό και θάλασσα, παράδοση και ιστορία με μοντέρνους και σύγχρονους ανθρώπους, φιλόξενους και φιλήσυχους που είναι περήφανοι για τον τόπο που τους γέννησε.
Ένα νησί που αποτελεί βασικό ευρωπαϊκό προορισμό για την δικαιολογημένα φυσική ομορφιά του, που δέχεται και μοιράζει απλόχερα την φιλοξενία του σε περίπου 2 εκατομμύρια τουρίστες ετησίως. Η αγωνία λοιπόν δεδομένα υπάρχει και φοβούμαι μην οξυνθεί δεδομένων και των περιβαλλοντικών συνθηκών που αντιμετωπίζουμε πλέον. Οφείλουμε στις γενεές που έρχονται να προσπαθήσουμε να προστατέψουμε και τη ζωή και την ευημερία του τόπου μας.
Αυτού του τόπου που μας έχει δώσει όλα τα καλά, οφείλουμε κι εμείς να του δώσουμε ότι η φύση μας, μας επιτρέπει. Άλλωστε ο ίδιος ο Ηρόδοτος εξ αρχαιοτάτων χρόνων δηλώνει με περίσσεια βεβαιότητα πως «Ον ού θρέψει Κως, εκείνον ουδ’ Αίγυπτος». Μήπως λοιπόν να δώσουμε περισσότερη σημασία ή να παραδοθούμε αμέτοχοι, σκεπτόμενοι πως «ράβδος εν ευθεία, άρα δεν βρέχει» ;
Γεώργιος Φ. Ιερομνήμων - Δικηγόρος Κω
