Η Ελλάδα, η χώρα που ζει από τον τουρισμό, η χώρα που πουλάει στον κόσμο τη λέξη φιλοξενία, αποφάσισε να φορολογεί τους επισκέπτες της επειδή… τόλμησαν να την διαλέξουν για τις διακοπές τους. Το λεγόμενο “Τέλος ανθεκτικότητας στην κλιματική κρίση” είναι η πιο παράλογη και η πιο προσβλητική φορολόγηση που εφαρμόστηκε ποτέ στον τουρισμό.
Αντί για καλωσόρισμα, χαράτσι
Ο τουρίστας φτάνει στο νησί, κουβαλά τις αποσκευές του, πληρώνει το ταξίδι του, το αεροπλάνο, το ταξί, το ξενοδοχείο, τα φαγητά, τα μαγαζιά, τους φόρους που ήδη ενσωματώνονται σε κάθε ευρώ που ξοδεύει. Και με το που κάνει check-in, του λέμε με χαμόγελο: “Καλώς ήρθες στην Ελλάδα…., τώρα πλήρωσε κι έναν φόρο επειδή μας επέλεξες.”
Πέντε, δέκα ή δεκαπέντε ευρώ τη νύχτα, ανάλογα με τα αστέρια του ξενοδοχείου. Όχι για τις υποδομές, όχι για την καθαριότητα, όχι για το περιβάλλον, αλλά για ένα κρατικό ταμείο που καταπίνει λεφτά και δεν επιστρέφει τίποτα.
Ο ξενοδόχος στο απόσπασμα
Το κράτος βρήκε πάλι την εύκολη λύση: Ο ξενοδόχος. Ο άνθρωπος που πληρώνει μισθούς, φόρο εισοδήματος, ΕΝΦΙΑ, ΦΠΑ, ασφαλιστικές εισφορές, δημοτικά τέλη, τέλη παραλίας, τέλη μουσικής, τέλη παντός είδους, θα γίνει και εισπράκτορας του κράτους.
Θα ζητιανεύει το “Τέλος Ανθεκτικότητας” από τους πελάτες του, θα το καταθέτει στο δημόσιο ταμείο, και αν καθυστερήσει έστω μια ημέρα, θα πληρώσει και πρόστιμο.
Αν ο πελάτης αρνηθεί να πληρώσει, το οποίο συμβαίνει πολύ συχνά, ο ξενοδόχος θα το αποδώσει από την τσέπη του. Δεν έχει δικαίωμα διαγραφής, ποσού που δεν έχει πληρωθεί.
Όταν ο πελάτης πληρώσει με κάρτα (οι περισσότεροι έτσι πληρώνουν), ο ξενοδόχος θα χρεωθεί και το ποσοστό της τράπεζας.
Το κράτος τον έχει κάνει υπάλληλό του χωρίς μισθό. Έναν ταμία της γραφειοκρατίας, σε μια δουλειά που δεν είναι δικά του.
Η δυσαρέσκεια του επισκέπτη γίνεται πλήγμα για όλους
Μεγάλο ποσοστό των τουριστών δεν γνωρίζουν καν την ύπαρξη αυτού του φόρου, ή φαντάζονται ένα λογικό ποσό 2-3 Ευρώ την ημέρα. Όταν με το «καλώς ήλθατε» ακούν από τον Receptionist ότι πρέπει να πληρώσουν 100, 200 Ευρώ ή και παραπάνω, πολλοί δυσανασχετούν, στους περισσότερους το βλέπεις στα πρόσωπά τους. Και τότε βγαίνουν οι κριτικές στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης στο Trip-advisor, στο Booking.com: “Hiddentax”, “extrafeeatcheck-in”, “unexpectedpayment”.
Ειδικά από τότε που διπλασιάστηκε αυτός ο φόρος, οι αντιδράσεις των τουριστών είναι ακόμα εντονότερες. Και βέβαια δεν εκτίθεται το κράτος. Το ξενοδοχείο εκτίθεται! Ο προορισμός εκτίθεται!
Μήπως Αυτό το “Τέλος Ανθεκτικότητας” είναι τελικά το τέλος της αξιοπρέπειας του Ελληνικού τουρισμού.
Η αντίφαση μιας τουριστικής πολιτικής χωρίς λογική
Και όλα αυτά, σε μια χώρα που ζει αποκλειστικά από τον τουρισμό. Μια κυβέρνηση που πανηγυρίζει κάθε χρόνο για τα “ρεκόρ αφίξεων” και τα “δισεκατομμύρια εισροών”, αλλά αποφασίζει να επιβάλει φόρο στη διαμονή του ίδιου του επισκέπτη που τα φέρνει.
Μια χώρα που διαφημίζεται με το “Welcome to Greece” και την ίδια στιγμή αντί να τον κεράσει ένα ούζο, του απλώνει το χέρι για χαράτσι.
Μια πολιτεία που θέλει να χτίσει “ανθεκτικότητα” πάνω στην πλάτη του ξενοδόχου, του εργαζόμενου και του τουρίστα.
Ούτε ένα ευρώ στον τόπο
Αν έμενε έστω ένα μέρος αυτών των χρημάτων στον τόπο που τα παράγει, θα μπορούσαμε να το δεχτούμε.
Αν πήγαινε στους δήμους, να φτιαχτούν δρόμοι, πεζοδρόμια, επεξεργασία νερού, πάρκα, υποδομές.
Αλλά όχι! Τα χρήματα φεύγουν, πάνε Αθήνα, και χάνονται. Ούτε ένα Ευρώ δεν επιστρέφει στο νησί, στην πόλη, στο χωριό που υποδέχθηκε τους τουρίστες.
Το αποτέλεσμα; Οι προορισμοί παραμένουν ίδιοι, οι τουρίστες πληρώνουν περισσότερα, οι ξενοδόχοι αγανακτούν, και το κράτος πανηγυρίζει για την “ενίσχυση των δημοσίων εσόδων”.
Απλά είναι τα πράγματα
Δεν μπορείς να αυτοαποκαλείσαι και να διαφημίζεσαι ως η γενέτειρα της φιλοξενίας και να φορολογείς τη φιλοξενία. Δεν μπορείς να διαφημίζεις “το χαμόγελο της Ελλάδας” και να απλώνεις το χέρι για εισπράξεις χαράτσι με το που μπαίνει ο πελάτης στο ξενοδοχείο. Δεν μπορείς να λες “ευχαριστούμε που μας επιλέξατε” και να το συνοδεύεις με μια απόδειξη φόρου.
Η φιλοξενία δεν είναι αριθμός, είναι στάση ζωής, είναι πολιτισμός. Και αυτό το μέτρο είναι προσβολή και για τα δύο.
Μια στοιχειώδης δίκαιη πρόταση
Επειδή καταλαβαίνω ότι φόρος μου μπαίνει δύσκολα καταργείται, το “Τέλος Ανθεκτικότητας” πρέπει να μειωθεί άμεσα στα προ της αύξησης επίπεδα, και ένα σοβαρό ποσοστό του να μένει στους τοπικούς δήμους για έργα που αφορούν τον τόπο. Έτσι, ο επισκέπτης θα βλέπει ότι τα χρήματά του πιάνουν τόπο, κυριολεκτικά.
Η κυβέρνηση οφείλει να δείξει σεβασμό τόσο στους επιχειρηματίες που κρατούν ζωντανό τον τουρισμό, όσο και στους επισκέπτες που τον στηρίζουν με την παρουσία τους.
Αν θέλουμε να είμαστε πραγματικά τουριστική χώρα, ας επιστρέψουμε στη βάση μας: να σεβόμαστε και να ευχαριστούμε τον επισκέπτη, όχι να τον φορολογούμε επειδή ήρθε.
(Άρθρο toy Μηνά Χατζημιχαήλ, Αντ/δρου Ένωσης Ξενοδόχων Κω και Μέλους του Δ.Σ. του Ξ.Ε.Ε.)
