Πριν από δύο χρόνια ο ιεροψάλτης Γεώργιος Καματερός αποσύρθηκε από την «ενεργό δράση» με τελευταίο του σταθμό τον Ιερό Ναό της Παναγίας Φανερωμένης.
Με αφορμή το γεγονός αυτό τον επισκεφθήκαμε στο φιλόξενο σπίτι του και μας αφηγήθηκε την πορεία της ζωής του και την αγάπη του για την ψαλτική.
Ο Γεώργιος Καματερός γεννήθηκε στην Αντιμάχεια στις 13 Νοεμβρίου του 1938.
Γονείς του ο Νικόλαος και η Λαύρα Καματερού –Αμάλλου, το 4ο παιδί στην σειρά από τα επτά συνολικά της οικογένειας (η Αγαθονία ζει στη Νότιο Αφρική από το 1952 μέχρι σήμερα, η Βηθλεέμ, ο Ηλίας, η Χρυσούλα, ο Αντώνης και η Διονυσία).
Από τα παιδικά χρόνια ο Γιώργος είχε ιδιαίτερη αγάπη για το ψαλτήρι και πολύ γρήγορα κάνει τα πρώτα του βήματα, ξεκινώντας από την Ζιά το 1952. Κίνητρο για εκείνον ο πατέρας του που αν και γεωργός στο επάγγελμα ήταν και ψάλτης ,υπηρετώντας για 63 χρόνια αδιάκοπα σε δύσκολες συνθήκες . Ιδιαίτερα την περίοδο του 1941 μέχρι την ενσωμάτωση, οι ιερείς και οι ψάλτες εργάζονταν αμισθί παρά τα οικονομικά προβλήματα και την φτώχεια.
Σε εποχές με δυσκολία στη μετακίνηση , άλλοτε χρησιμοποιώντας γαϊδουράκι, άλλοτε με τα πόδια , πήγαινε στην Ζιά καθημερινά από την Αντιμάχεια.
Το 1956 ο τότε δεσπότης Εμμανουήλ τον ακούει να ψέλνει τον Απόστολο και τελειώνοντας του λέει πως την επομένη μέρα θα πρέπει να βρίσκεται στον Άγιο Νικόλαο στην θέση του αριστερού λαμπαδάριου..
Εκείνη την ημέρα πραγματοποιήθηκε και η χειροτονία του παπά Γιώργη Μυλωνά ως διακόνου, με δύο λεωφορεία γεμάτα Αντιμαχείτες να έχουν φτάσει στην εκκλησία.
Τρία χρόνια αργότερα, ο δεξιός ψάλτης παραιτείται και τότε ο Εμμανουήλ του λέει πως θα πάρει τη θέση του, αν και αρκετά νέος και άπειρος , με την βοήθεια και άλλων προσώπων δέχεται να καλύψει το κενό. Διανύοντας λαμπρή πορεία στη θέση αυτή αλλά με πολλές οικονομικές δυσκολίες εκείνη την χρονιά, τα σχέδιά του αλλάζουν.
Το 1961 ο Γιώργος Καματερός αποφασίζει ν’ αφήσει την Κω και να μεταναστεύσει με τον μικρότερο αδελφό του Αντώνη για το Γιοχάνεσμπουργκ της Νοτίου Αφρικής όπου βρισκόταν ήδη η αδελφή του Αγαθονία , με σκοπό να βοηθήσει οικονομικά την πολυπληθή οικογένειά του.
Ενημερώνοντας τον Εμμανουήλ για το ταξίδι του, εκείνος αποφασίζει να του δώσει άδεια άνευ αποδοχών για έξι μήνες ώστε σε περίπτωση που κάτι δεν θα πήγαινε καλά, να επιστρέψει στο νησί και να γυρίσει στη δουλειά.
Κάτι που δεν έγινε αφού έμεινε στην αφρικανική ήπειρο για 17 ολόκληρα χρόνια.
Φτάνοντας στην Αφρική τα πράγματα δεν ήταν τόσο ρόδινα, αφού εκείνη την περίοδο υπήρχε ανεργία και δυσκολεύτηκε να βρει δουλειά. Αρχικά εργάζεται με τον θείο του και στη συνέχεια βρίσκει δουλειά στο κέντρο της πρωτεύουσας σε ένα καφέ. Επιπλέον ,για μία τετραετία, με τον αδελφό του Αντώνη έκαναν δική τους επιχείρηση την οποία και πούλησαν όταν επέστρεψαν στο νησί.
Σ ένα από τα ταξίδια του στην Κω γνωρίζει τη νεαρή Κατερίνα Ολυμπίτη και μέσα σε τρεις εβδομάδες παντρεύονται. Δύο χρόνια αργότερα το 1970 επιστρέφουν μαζί στο Γιοχάνεσμπουργκ.
Στη Νότιο Αφρική το ζευγάρι αποκτά τους δύο πρώτους γιους της οικογένειας ,τον Νίκο το 1971 και τον Ελευθέριο-Φραντζή το 1974 ,ενώ οι δύο επόμενοι θα γεννηθούν στην Κω, το 1979 ο Γρηγόρης και το 1987 ο Αναστάσης.
Εκείνη την περίοδο καταφέρνει να προσληφθεί σαν γραμματέας στο γραφείο της κοινότητας (στην περιφέρεια του Ινστραντ) που τότε αναζητούσε και ψάλτη.
Η μεγάλη του αγάπη και το μεράκι δεν χάθηκε , αφού όλα τα χρόνια της παραμονής του παράλληλα με την εργασία του, έψαλε στον Άγιο Γεώργιο, μέχρι και το 1978, που οριστικά επιστρέφει στην Κω.
Οι ταραχές και ο εμφύλιος στην Αγκόλα δημιουργούν ανασφάλεια και φόβο και πολλοί Έλληνες αποφασίζουν να επιστρέψουν στην Ελλάδα.
Η επιστροφή στην Κω μετά από 17 χρόνια στη Νότιο Αφρική σηματοδοτεί μια νέα αρχή. Η αναζήτηση για εργασία αποτελεί μονόδρομο αφού η οικογένεια είχε αριθμητικά μεγαλώσει. Το 1978 ο Γιώργος βρίσκει δουλειά στο ξενοδοχείο Δήμητρα , στη ρεσεψιόν, και τα πράγματα μπαίνουν σιγά σιγά στη σειρά τους. Παράλληλα, όπως και στην Αφρική, συνεχίζει , αρχικά από τον Άγιο Παύλο, στη συνέχεια στον Άγιο Αθανάσιο για δέκα χρόνια και την Παναγία Φανερωμένη, να βρίσκεται διαρκώς στο αναλόγιο.
Το 1979 σε ιδιόκτητο οικόπεδο στην οδό Αμερικής , η οικογένεια με πολύ κόπο χτίζει το μικρό ξενοδοχείο με το όνομα «Golden City», το οποίο το 2000 αλλάζει χρήση και μετατρέπεται σε ενοικιαζόμενα διαμερίσματα , που διαχειρίζονται τα παιδιά της οικογένειας.
Στη συζήτησή μας ήταν ιδιαίτερα συγκινημένος , αφηγούμενος κομμάτια της ζωής του. Σημαντική στιγμή για εκείνον, η συνάντησή του, αρκετές δεκαετίες πριν στην Κω αλλά και στην Αθήνα λίγο πριν φύγει στην Αφρική, με τον κορυφαίο Έλληνα ψάλτη, αείμνηστο Σπύρο Περιστέρη.
Γ.Κ .«Στην Κω δεν κατάφερα να μιλήσω πολύ μαζί του γιατί ηχογραφούσε παραδοσιακά τραγούδια και έτσι με προέτρεψε, αν κάποτε ανέβαινα στην Αθήνα, να πάω να τον βρω στο Λαογραφικό Λεξικό της Ακαδημίας Αθηνών.
Όταν αποφάσισα να φύγω για την Αφρική και φτάνοντας στην Αθήνα, τον θαύμαζα τόσο πολύ που έπεισα τον αδελφό μου να πάμε να τον βρούμε. Όταν φτάσαμε στην Ακαδημία ρωτήσαμε γι’ αυτόν και πράγματι μας δέχτηκε. Η συμβουλή του αποτέλεσε για μένα σημαντικό «οδηγό» στην ψαλτική μου καριέρα. Όταν θα ψάλεις θα θεωρείς πως είσαι μόνος σου στον χώρο, μόνο τότε θα αποδίδεις καλά, μου είπε… Αγόρασα τους δίσκους του για να τον μελετάω και τους πήρα μαζί μου στην Αφρική.»
Το 2018, συμπληρώνοντας 65 χρόνια παρουσίας σε εκκλησίες της Κω και της Νοτίου Αφρικής , αποσύρεται από την ενεργό δράση, με τον Ιερό Ναό της Παναγίας Φανερωμένης να αποτελεί τον τελευταίο «σταθμό» στην ψαλτική του καριέρα.
Σε κλίμα συγκίνησης, μια Κυριακάτικη πρωινή λειτουργία τον βρίσκει απροετοίμαστο, όταν τιμάται από τον σεβασμιότατο Μητροπολίτη Κω - Νισύρου κ.κ. Ναθαναήλ για την προσφορά του όλα αυτά τα χρόνια. Αρκετά συγκινημένος και με δάκρυα στα μάτια ευχαρίστησε όλους για την τιμή που του έκαναν και κάθισε στην αγαπημένη του θέση...
Άξιος ψάλτης, ευγενικός, ήρεμη δύναμη, συνεργάσιμος με τους νέους, σεβάσμιος πάντα προς τους ιερείς, καλός χριστιανός, αγαπητός στους ενορίτες και πιστούς, μα πάνω απ’ όλα, άνθρωπός!
Ο Γιώργος Καματερός ζει σήμερα στην πόλη της Κω με την αξιαγάπητη σύζυγό του Κατίνα, εξαίρετος οικογενειάρχης και παππούς. Καθημερινά διαθέτει πολύ χρόνο να μελετά και να ακούει μέσω διαδικτύου παλαιούς αλλά και σύγχρονους ψάλτες.
ΥΓ: Ευχαριστούμε θερμά τον Γιώργο Καματερό και την κυρία Κατίνα Ολυμπίτη- Καματερού για την άψογη φιλοξενία στο ζεστό σπιτικό τους , καθώς και την εξαιρετική συλλογή με cd που μας παραχώρησαν.
Καλλιόπη Δανελλάκη