Είναι αυτές οι ηλιόλουστες μέρες του Σεπτέμβρη, που δεν θέλουμε να τις αποχωριστούμε και μας γεμίζουν μελαγχολία. Περιμένοντας τις πρώτες Φθινοπωριάτικες βροχούλες, αποχαιρετάμε το ζεστό και φιλόξενο Καλοκαιράκι. Δύσκολος ο αποχαιρετισμός στο Καλοκαίρι, που φεύγει. Η φύση μας γεμίζει με διαφορετικά χρώματα, εικόνες και ποικίλες μυρωδιές. Με την εκπνοή του Θέρους, οι άνθρωποι αλλάζουν τις συνήθειές τους και αυξάνουν τις δουλειές τους.
Οι νοικοκυρές μετά το σταφύλι, και το γλυκό κουταλιού ντοματάκι, θα γεμίσουν τα βάζα και θα φτιάξουν γλυκό εποχής κυδώνι. Τα αμπέλια τα έχουν πια τρυγήσει, τα σταφύλια πατήθηκαν και ο μούστος ρέει, για να γίνει το ευλογημένο κρασί. Ο μούστος θα μας δώσει την μουσταλευριά και το πετιμέζι, για να γλυκάνει τα γλυκίσματα, μαζί με το μέλι.
Οι γεωργοί σπεύδουν να αποθηκεύσουν, ό, τι γενναιόδωρα τους έδωσαν οι ατέλειωτοι κόποι τους στη γη. Τα πουζουνίκια έρχονται, για να μαζέψουν τα τελευταία καρπούζια, πεπόνια και λοιπά λαχανικά, στα αποκηπίσματα. Όσοι τυχεροί επέστρεψαν από τις διακοπές τους, είναι χαρούμενοι για την αλλαγή της φύσης και για τα Σχολεία που ανοίγουν. Άλλοι είναι απασχολημένοι με τα συνεπάρματα που θα γίνουν από την πεδιάδα στο βουνό, κυρίως στα χωριά.
Του Αϊ Νικήτα μετά τη γιορτή του Σταυρού, θα επιστρέψουν και θα συνεπάρουν ξανά, μετά του Αι Γιωργιού. Παράλληλα οι γεωργό- κτηνοτρόφοι, θα φροντίσουν να συμμαζέψουν και να αποθηκεύσουν τα γεννήματα της γης. Εκτός από την πλούσια κουμπάνια, έχουν να ετοιμάσουν και τα ξύλα για το τζάκι, για τον ξυλόφουρνο, για το κουμούλι ή για την παρασκιά, για το βαρύ Χειμωνιάτικο κρύο.
Αργότερα θα πρέπει να μαζέψουν και τις ελιές, ενώ για την ώρα θα φυλάξουν στο κελάρι ή στην αποθήκη ξηροκάρπια, όπως καρύδια, αμύγδαλα, ηλιόσπορους, ξερά σύκα και σταφίδες, μαζί και τη σπιτική σάλτσα, από τις ντομάτες. Αφιλόξενος και παγερός ο Χειμώνες, μας επιβάλλει να αφήσουμε τη θερινή ραστώνη και ανεμελιά, αν θέλουμε να έχουμε ζεστές στιγμές, με χουζούρεμα στο σπίτι μας.
Είναι πια γεγονός, πως το Καλοκαιράκι φεύγει, μας κουνά το μαντήλι και παίρνει μαζί του, τους καύσωνες, τις πυρκαγιές, αλλά και τα δροσερά, θαλασσινά μπάνια, τις βόλτες, την ατελείωτη ποδηλασία, τις γεύσεις από τη χωριάτικη ντοματό-σαλάτα, το ζουμερό καρπούζι και το μελωμένο πεπόνι, καθώς και τα παραδοσιακά γεμιστά στο φούρνο.
Τα τελευταία τζιτζίκια, πριν σιωπήσουν τραγουδούν το τραγούδι του τεμπέλη. Αντίθετα με τα φιλόπονα μυρμήγκια, που συνεχώς μαζεύουν κουμπάνια στις φωλιές τους, όσο εμείς αποθηκεύουμε προμήθειες για ένα Κάλο Χειμώνα.
(Ξανθίππη Αγρέλλη)
