Είπε κάποτε αυτός ο μεγάλος λυρικός ποιητής Αλκαίος , περίπου το 600 π.Χ. Να μην φυτέψουμε κανένα άλλο δέντρο παρά μόνο αμπέλι. —Μηδ εν άλλο φυτεύσηιςπρότερονδένδριοναμπέλω.—Έτσι ήταν και η Κως κατά την αρχαιότητα. Είχε ένα από τα καλύτερα κρασιά στον τότε πολιτισμένο κόσμο. Κράτησε τα αμπέλια μέχρι που απαγορεύτηκαν από το Σουλεϊμάντον κατακτητή κοντά στα 1520μ.Χ. Έτσι καταστράφηκε και χάθηκε η μοναδική ποικιλία την Κω, που έβγαζε το σκούρο κόκκινο [ μαύρο] στυφό κρασί. Μαυροστάφυλο το λέγανε, και έμοιαζε πολύ με την ποικιλία Βερτζαμί στην γεύση, και στο φύλλωμα σαν την Μανδηλαριά. [Αν είναι αυτό που έχω.] Σύμφωνα με τον Ιπποκράτη το κόκκινο κρασί της Κω ήτανε πολύ σκούρο σχεδόν μαύρο, και ήταν και πολύ στυφό. Το ονόμαζε ξηρό σκούρο, και στυφό σκούρο.[ Βέβαια στυφό ήταν πριν την παλαίωση. ]—και πινέτωοίνοναυστηρόνΚώονως μελάντατον . Και πινέτω δε οίνονΚώονυπόστρυφνονως μελάντατον--Λόγια του Ιπποκράτη.
Το λευκό ήταν το μοσχάτο την Κω. Μετά τους Ιταλούς άρχισε να ξαναζεσταίνετε η καλλιέργεια της αμπέλου χωρίς όμως να δώσει εκείνες τις αξίες που είχε πριν την απαγόρευση, που και αν είχαν μείνει μερικά δέντρα παράνομα κτυπήθηκαν από ασθένειες. Πολλοί ψάχνουν και σήμερα εκείνες τις ποικιλίες που έδωσαν στην Κω ξεχωριστό όνομα στους δρόμους της γεύσης. Σήμερα υπάρχουν πολλοί και καλοί παραγωγοί που προσπαθούν να κάνουν άλματα στους δρόμους του κρασιού. Η προσπάθεια πάντα είναι άξια όπως πιστεύω και το αποτέλεσμα..Αν και στην πλατεία ελευθερίας στην αγορά το σήμα της Κω είναι το σταφύλι , δεν ξέρω γιατί δεν υπάρχει κάπου σαν ένα κλήμα, ή ένα τσαμπί σταφύλι έτσι για την ιστορία αυτού του τόπου, που χιλιάδες χρόνια πριν στέλνανε κρασί στους λαούς εκείνου του πολιτισμένου κόσμου. Δεν χρειάζεται ινστιτούτο αμπέλου της Κως, αλλά μια προσπάθεια να ξαναδιαβούμε εκείνους τους δρόμους μπορούμε να κάνουμε. Δεν λέω και η ελιά είναι αγιασμένη και την έχουν στις πλατείες και η Καλαμάτα, και η Κρήτη, και η Σπάρτη, και στην Κίνα φυτέψαμε για την ειρήνη των λαών, αλλά και η άμπελος είναι αγιασμένη. Το κρασί είναι το πρώτο θαύμα του Χριστού. Όλα τα γεύματα είχαν το ευλογημένο κρασί. Και στην Παλιά Διαθήκη ο οίνος και η άμπελος έχει ξεχωριστό κομμάτι. Είναι η αρχή , η γέννησης του ανθρώπου, και το τέλος του κόσμου. <<Η άμπελος η θεία τον ακήρατονβότρυνπερκάζουσα εγγίζει,ήκει του τεκείν, ευφροσύνης οίνονβλύζοντα και ποτίζοντα ημάς, αυτώ κραυγάζοντας. >>
<<Πενθήσει οίνος, πενθήσει άμπελος ,στενάξουσι πάντες οι ευφραινόμενοι την ψυχήν.>>Αναρωτιέται κανείς γιατί τόσο περιφρόνηση στο αμπέλι, και γενικά στο κρασί της Κως. Γιατί τόση περιφρόνηση στην τεραστία προσπάθεια στους αμπελοπαραγωγούς της Κω. Αυτό δεν είναι ΙΣΤΟΡΙΑ;;;; Αν βοηθήσουν μπορούμε να τα αλλάξουμε. Γιατί ο τόπος έχει μεγαλύτερη αξία απ αυτή που του δώσαμε..
ΒΑΣΣΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
