Διάβασα σε ηλεκτρονική στήλη στην iefimerida,gr της 4-10-2020 ότι οι Τούρκοι διαμαρτυρήθηκαν για μια άσκηση αλεξιπτωτιστών που έγινε στην Κω, επιμένοντας να εφαρμοστεί η αποστρατικοποίηση των νησιών του Αιγαίου. Και ειδικά για εμάς ζητούν την εφαρμογή της διάταξης περί αποστρατικοποίησης των Δωδεκανήσων, που προβλέπει η Συνθήκη των Παρισίων του 1947, στην οποία όμως η Τουρκία, όπως γνωρίζουμε, δεν υπήρξε συμβαλλόμενο μέρος, συνεπώς τα όσα περί αποστρατικοποίησης αναγράφονται στη Συνθήκη είναι ένα ζήτημα που δεν την αφορά. Ισχύει, λοιπόν, γι’ αυτήν ο νομικός όρος: res inter alios acta δηλ. κάτι που συμφωνείται μεταξύ συμβαλλομένων, δεν βλάπτει ούτε ωφελεί άλλους.
Η πρόβλεψη για αποστρατικοποίηση των Δωδεκανήσων στη Συνθήκη των Παρισίων του 1947 έγινε με αποφασιστική παρέμβαση της Σοβιετικής Ένωσης και απηχούσε τις πολιτικές σκοπιμότητες της Μόσχας εκείνη τη χρονική περίοδο. Αλλά η έννοια της αποστρατικοποίησης έχασε κάθε λόγο ύπαρξής της με την ίδρυση του ΝΑΤΟ και του Συμφώνου της Βαρσοβίας. Η Ελλάδα, μάλιστα, μετά την εισβολή και την κατοχή μέρους της Κύπρου από την Τουρκία εφάρμοσε το άρθρο 51 του Καταστατικού Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, που προβλέπει το δικαίωμα της άσκησης νόμιμης άμυνας για κάθε κράτος σε περίπτωση που δέχεται απειλή από άλλο κράτος. Από το 1974 η Τουρκία απειλητικά κινούμενη ανέπτυξε τη λεγόμενη Στρατιά του Αιγαίου, γεγονός που οδήγησε και την Ελλάδα στη στρατικοποίηση των νησιών της. Για την Ελλάδα, λοιπόν, «ότι απειλείται δεν αποστρατικοποιείται».
Σε τι επιμένει σήμερα η Τουρκία; Στην αποστρατικοποίηση, έστω και μερική, των νησιών του Αιγαίου, αποσκοπώντας ουσιαστικά στην καταστροφή των ικανοτήτων άμυνας των ελληνικών νησιών έναντι της τουρκικής πολεμικής μηχανής στο σύνολό της. Δηλαδή, στη μετατροπή τους σε ομήρους της Τουρκίας και εν τέλει στην καθυπόταξη της Ελλάδας. Για μας τους Έλληνες η λειτουργία ολόκληρης της γραμμής των ελληνικών νησιών του Ανατολικού Αιγαίου και των Δωδεκανήσων, συμπεριλαμβανομένου και του Καστελλόριζου, ως ενιαίου χώρου μάχης, είναι θεμελιώδες στοιχείο για την αποτροπή κάθε Τουρκικής απειλής.
Το Αιγαίο μπορούμε να το υπερασπιστούμε μόνο ως ολότητα και όχι ως ξεκομμένα νησιά, απομονωμένα μεταξύ τους. Και γι’ αυτό χρειαζόμαστε τα κατάλληλα όπλα και τις σύγχρονες ναυτικές δυνάμεις, που να μπορούν να ασκήσουν την αναγκαία προβολή ισχύος σε όλο το εύρος του Αιγαίου. Χωρίς αυτές τις ικανότητες, η Τουρκία μπορεί να μας προκαλέσει ελεγχόμενο θερμό επεισόδιο με τους όρους της στο Καστελλόριζο, επιβάλλοντας στη συνέχεια τις θέσεις της.
. Οι Τούρκοι, όπως έγραψα και άλλοτε, μόνο τη δύναμη των όπλων στα χέρια των Ελλήνων υπολογίζουν. Κάποτε έτρεμαν τους πυρπολητές Μιαούλη και Κανάρη και τον ναύαρχο Κουντουριώτη, που με τον στόλο τους όργωναν το Αιγαίο. Θα θυμηθώ τα προφητικά λόγια που έγραψε πριν από εκατό πενήντα χρόνια ο Βαυαρός Καθηγητής και θερμός λάτρης της Κω Ludwig Ross, μετά τη διαπίστωση που έκανε ο ίδιος πως ο Κανάρης εξακολουθούσε στο Αιγαίο να είναι το φόβητρο των Τούρκων και ότι «οι Τούρκοι αντιλαμβάνονται τη δυναμική παρουσία της Ελλάδας στο Αιγαίο, η οποία σε μια θαλασσινή αναμέτρηση θα διατηρήσει την υπεροχή της». Και αυτή τη δυναμική παρουσία οφείλουμε πάντα να έχουμε εξασφαλισμένη.
