Ο φίλος Μανώλης μου έδωσε με το ενυπόγραφο σχόλιο του σε δικό μου κείμενο την ευκαιρία να αντιπαραθέσω την δική μου πολιτική άποψη που υπηρέτησα πιστά επί 50 χρόνια, που είναι σε εντελώς διαφορετικό πολιτικό μήκος κύματος από την δική του.
Πράγματι ο κ. Μπαλάσας απαριθμεί στο σχόλιο του τρία έργα, το Κ.Υ. Αντιμάχειας, το Δικαστικό μέγαρο και το Νέο Νοσοκομείο για τα οποία ως υφυπουργός δε προώθησα όπως ισχυρίζεται.
Θα μπορούσε δικαίως να απαριθμήσει και πολλά άλλα στην προσπάθεια του να μου καταμαρτυρήσει λάθη και αδικία των κειμένων μου που ενέχουν προτάσεις ή κρίσεις για την κυβέρνηση ή τον Δήμο και την Περιφέρεια. Θα μπορούσα επίσης εγώ να απαριθμήσω δεκάδες φτηνές δικαιολογίες όπως συνήθως κάνουν οι πολιτικοί.
Αν δεν απαντούσα στα σχόλια του το συμπέρασμα των απόψεων του θα παρέμενε στη συνηθισμένη φτηνή αντιπαράθεση με την απαρίθμηση των έργων που έγιναν η όχι από έναν πολιτικό για να βαθμολογήσουν την επιτυχία του ή την αρνητική εναντίον του κρίση.
Αυτή όμως η μεθοδολογία σύγκρισης δεν αφορά την πολιτική ούτε την Αυτοδιοίκηση, ούτε έχει καμία σχέση με τις αρχές της, την ιδεολογία και την πραγματική αποστολή της.
Στην κεντρική πολιτική σκηνή που υπηρέτησα λίγο χρόνο ως υπεύθυνος της αυτοδιοίκησης, επιδιώξαμε να ενδυναμώσουμε τους Δήμους ώστε να καταστούν αυτάρκεις και αυτοτελείς στην διαχείριση των τοπικών τους υποθέσεων και όχι να κατασκευάζουν έργα. Τότε μεταβιβάστηκαν στους Δήμους με τα αντίστοιχα χρήματα, τα λιμάνια, οι βρεφονηπιακοί σταθμοί και τα στάδια, χρηματοδοτήθηκαν μηχανήματα για να ισχυροποιήσουν τις υπηρεσίες τους. Κατοχυρώθηκε στους Δήμους η συμμετοχή τους στην ανακύκλωση με συμμετοχή των επιχειρήσεων στο κόστος της και επιβλήθηκε η συμμετοχή τους στην εγγραφή των πράξεων εφαρμογής των σχεδίων πόλης στο Κτηματολόγιο. Και το σπουδαιότερο. Τροποποιήσαμε το 2002 το Σύνταγμα που έδωσε την δυνατότητα στους νομοθέτες, πράγμα αδύνατον μέχρι τότε, να προωθούν υποχρεωτικές ή προαιρετικές συνεργασίες των Δήμων για αρμοδιότητες τους χωρίς να μπαίνει η ανάγκη νέων συνενώσεων. Ειδικά αυτή η αλλαγή με τον νόμο των Συμπολιτειών δεν έγινε αποδεκτή ούτε από τους τότε δημάρχους, ούτε από τους μετέπειτα πολιτικούς με αποτέλεσμα να νομοθετηθεί μέσα σε 8 χρόνια δεύτερη βίαιη συνένωση των Δήμων με τον Καλλικράτη.
Στην θητεία μου στην Αυτοδιοίκηση αυτό που επιδιώξαμε δεν είναι η κατασκευή έργων, αλλά η ισχυροποίηση του Δήμου ώστε να επιστρέφεται στην κοινωνία μας η υπεραξία της εργασίας των εργαζομένων και των πολιτών που συναποφάσιζαν στην επίλυση των δικών τους υποθέσεων και έτσι αυξήθηκαν τα έργα σε αριθμό και ποιότητα, Αυτό επιδιώξαμε συνειδητά και στην τελευταία μας θητεία όταν μπροστά στην φυγή των νέων επιστημόνων μας εξαιτίας της πτώχευσης επιλέξαμε αντί των έργων τις συνεταιριστικές επιχειρήσεις.
Την απαρίθμηση έργων την κάνουν μόνο αυτοί που έχουν και ξοδεύουν χρήματα με αναθέσεις και εργολαβίες έργων και μελετών με όλα τα συνεπακόλουθα της εξάρτησης από συμφέροντα, κυβερνήσεις και κόμματα .
Για τα τρία έργα που αναφέρει στο σχόλιο του ο κ. Μπαλάσας οφείλω να υπενθυμίσω όχι για μένα αλλά για το σύνολο των συναδέλφων μου που υπηρέτησαν τον Δήμο ότι χωρίς τον Δήμο της Κω και την έγκαιρη πρόβλεψη με την δέσμευση οικοπέδου το 1987 για τα Δικαστήρια, το υπουργείο θα έψαχνε ακόμα να αγοράσει οικόπεδο όπως γίνεται σήμερα με τα σχολεία. Για το Κέντρο Υγείας της Αντιμάχειας μέσα στο χαμό της πτώχευσης το 2012 προτείναμε στην κυβέρνηση την λειτουργία του από τον Δήμο και συνεταιριστική ομάδα από επώνυμους εκπροσώπους των φορέων γιατί η αυτοδιοίκηση δεν απαιτεί κρατικές υπηρεσίες αλλά διεκδικεί τις κρατικές αρμοδιότητες που επηρεάζουν την τοπική ανάπτυξη. Και για το νοσοκομείο αφού ο Δήμος το ανακαίνισε και το επέκτεινε το 1990 με κίνδυνο να φυλακιστούμε, απαλλοτριώσαμε νέο ακίνητο δίπλα στο Ασκληπιείο με στόχο όχι να το μεταφέρουμε μακριά, γεγονός μακροπρόθεσμα οικονομικά ασύμφορο, αλλά για να αποσυμφορήσουμε το ιστορικό κέντρο της πόλης.
Δεκάδες είναι τα παραδείγματα που συνδέουν τις αξίες και την αποστολή των εκπροσώπων των τοπικών κοινωνιών είτε ως βουλευτών είτε ως αυτοδιοικητικών με στόχο οι Δήμοι να παίζουν τον ρόλο του καταλύτη στην κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη του Δήμου και όχι του παρατρεχάμενου. Και για να γίνω κατανοητός θα αναφέρω δύο σημερινά παραδείγματα.
Ο Δήμος μας έδωσε προχθές 240 χιλιάδες ευρώ για να αγοράσει 8 στρέμματα για να χτιστεί ένα σχολείο. Χαίρονται κάποιοι ενώ είναι μέγα λάθος. Αγωνιστήκαμε και στηρίξαμε το κ. Μάνο υπουργό της Ν.Δ. το 1980 και τον κ. Τρίτση μετέπειτα, στην νομοθέτηση των σύγχρονων πολεοδομικών σχεδίων με σκοπό την εισφορά γης και χρήματος. Ο Δήμος μας με 240 χιλιάρικα θα ενίσχυε την πολεοδομία και θα εφάρμοζε σχέδιο πόλης στην ίδια περιοχή με αποτέλεσμα την δωρεάν απόκτηση πάνω από 150 στρεμμάτων από την εισφορά της γης και πάνω από ένα εκατομμύριο από την εισφορά σε χρήμα. Και το σπουδαιότερο την χωροταξική αναβάθμιση της περιοχής.
Ο Δήμος μας πληρώνει σε εργολάβο για την αποκομιδή των απορριμμάτων κοντά στα τέσσερα εκατομμύρια ευρώ το χρόνο. Θα μπορούσε να σχεδιάσει, να μελετήσει και να εφαρμόσει, με νέους επιστήμονες, με σύγχρονα μέσα, με την τεχνητή νοημοσύνη την αποκομιδή μέσω της ΚΩΑΝ, που η κυβέρνηση της Ν.Δ. της έδωσε τα εργαλεία, με σκοπό να ισχυροποιηθεί ο Δήμος και να αποκτήσουν οντότητα οι τεχνικές και πολεοδομικές υπηρεσίες.
Ως συμπέρασμα, το ενυπόγραφο σχόλιο του φίλου Μανώλη προσφέρει σε όλους μας την δυνατότητα και την ευκαιρία διαλόγου για το κοινό καλό σε αντίθεση με τα ανώνυμα. Ο σεβασμός στην αντίθετη άποψη που κατατίθεται με παρρησία είναι η δύναμη για να την πρόοδο του νησιού μας.
Σας ευχαριστώ για τη φιλοξενία Κώστας
