Με μεγάλη λαμπρότητα και ιδιαίτερη κατάνυξη, γιορτάστηκε και εφέτος σε όλους τους Ιερούς Ναούς, η Κυριακή της Ορθοδοξίας. Ακολούθησε η καθιερωμένη λιτάνευσης των Ιέρων Εικόνων, γύρω από τον περίβολο των Εκκλησιών.
Η πρώτη Κυριακή της Σαρακοστής, είναι αφιερωμένη στην αναστήλωση των Ιερών Εικόνων και λέγεται και Κυριακή της Ορθοδοξίας.
Σύμφωνα με την Ιστορία, θα ανατρέξουμε σε εκείνη την ταραγμένη περίοδο του Βυζαντίου, όπου στις σελίδες της αναφέρεται πως έλαβε χώρα, η εικονομαχία και η εικονολατρία.
Κατά την εικονομαχία (726-843 μ.Χ.) υπήρχε διάστασης απόψεων, με το τι ακριβώς εκπροσωπούν οι Εικόνες και πόσο θαυματουργές μπορεί να είναι.
Τότε, είχαν φτάσει οι εικονολάτρες σε ειδωλολατρικές συμπεριφορές, όπως π.χ. να ξύνουν την μπογιά και να γδέρνουν το ξύλο των εικόνων, για να το έχουν μαζί τους σαν θαυματουργή βοήθεια.
Στην ουσία λάτρευαν τα αντικείμενα και δεν προσκυνούσαν τα πρόσωπα των Αγίων.
Αυτή η ακραία συμπεριφορά, οδήγησε μαζί και με άλλα αιρετικά θέματα στην εικονομαχία.
Όταν αποκατεστάθη η λατρεία των Εικόνων, το( 843 μ. Χ. ) από την Αυτοκράτειρα Θεοδώρα του Βυζαντίου, τότε μπήκαν τα πράγματα ξανά στην σωστή τους διάσταση.
Η κάθε Εικόνα, σύμφωνα με την Θεολογία, απεικονίζει την μορφή στο πρόσωπο του κάθε Αγίου και ο ζωγράφος αποκαλείται Αγιογράφος. Η Ορθόδοξη Εκκλησία μας, δίνει τόση αξία στις Ιερές Εικόνες, για αυτό και τιμάει την αναστήλωση τους την Κυριακή της Ορθοδοξίας.
Η παρουσία κάθε Αγίου στην Εικόνα, είναι κυρίως πνευματική και έτσι τρέπει να τιμάται. Δεν είναι υλική, αφού προσκυνώντας την Εικόνα, δείχνουμε ευλάβεια στον απεικονιζόμενο Άγιο.
Ξύνοντας ή γδέρνοντας την για να φάμε την μπογιά, τότε προσκυνάμε το ξύλο ή τα χρώματα και όχι την μορφή του Αγίου. Φυσικά δεν είναι θαυματουργή η ύλη, ούτε και οι χρωστικές ουσίες.
Βέβαια υπάρχουν και εξαιρέσεις όπου ορισμένες Εικόνες θεωρούνται για ένα ανεξήγητο τρόπο θαυματουργές, όπως αυτές που φιλοτέχνησε ο Ευαγγελιστής Λουκάς.
Μια από όλες, είναι και η Μεγαλόχαρη της Παναγιάς της Τήνου.
Θαυματουργή, είναι η δύναμης και η ευλογία, που αποπνέουν οι Εικόνες, από την απεικόνιση του Χριστού,
της Παναγίας ή κάθε Αγίου όπως και του Τιμίου Σταυρού.
Πολλές φορές μέσα από τις Εικόνες, διαβάζουμε την πορεία της σύντομης ζωής του Χριστού, στη Γη και από τις παραστάσεις στις Εικόνες, βλέπουμε τα φρικτά μαρτύρια των Αγίων.
Για αυτό η τιμητική θέση των Αγίων εικόνων, είναι πάντα ψηλά στους τοίχους ή στα ψηλότερα ράφια του γραφείου μας και ποτέ χαμηλά ή πίσω από την πλάτη μας. Φυσικά δεν νοείται τις Ιερές Εικόνες, να τις πετάμε στα σκουπίδια, μαζί με κάθε βρώμικο αντικείμενο.
Το ίδιο ισχύει και για την Σημαία μας, που φέρει τον Σταυρό και αποτελεί το Ιερό Εθνικό μας σύμβολο.
Τα παλιά τα χρόνια, όταν αγόραζαν μια εικόνα την έδιναν στον ιερέα και την ‘Σαράντιζε.’ Ήταν για σαράντα ημέρες μέσα στο Ιερό Βήμα. Αν κάποιες Εικόνες για τους δικούς μας λόγους δεν τις θέλουμε, είτε γιατί είναι φθαρμένες είτε γιατί είναι πολύ παλιές και δεν ξέρουμε να τις συντηρήσουμε, υπάρχει η λύση.Θα μπορούσαμε να τις παραδώσουμε στην Ιερά Μητρόπολη.
Εκεί θα ξεχωρίσουν, αν μπορούν οι ειδικοί να τις συντηρήσουν και να τις κρατήσουν ή αν θα τις κάψουν, για να τις καταστρέψουν και όχι να πετάξουν τις μορφές των Αγίων, στα βρώμικα σκουπίδια.
Βέβαια κάτι που δεν το χρειαζόμαστε, δεν το παρατάμε στα Εξωκλήσια λες και τα μικρά
Εκκλησάκια, είναι αποδέκτες κάθε ιερής Εικόνας, ή βιβλίου που νομίζουμε ότι μας πιάνει χώρο.
Σεβαστή η κάθε άποψη και τα πιστεύω, όποιων δεν αποδέχονται τα ιερά σύμβολα της Θρησκείας μας ή δεν σέβονται την ιερότητα των Αγίων εικόνων. Οι εικόνες δεν είναι απλές φωτογραφίες, άλλα εκπροσωπούν την νοερά παρουσία των Αγίων.
Άλλωστε ο σεβασμός προς τους Ιερούς χώρους και τα Θρησκευτικά αντικείμενα, είναι υποκειμενικός, για αυτό και ούτε επιβάλλεται ούτε διδάσκεται. Απλά θα πρέπει να δείχνουμε περισσότερη σοβαρότητα και σεβασμό, στα Όσια και τα Ιερά και κυρίως προς τις Εικόνες μας, που αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα της Ορθόδοξης Χριστιανικής μας πίστης.
Ξανθίππη Αγρέλλη. (20/3/2021)
