Κάποτε ακούγαμε λόγια, τώρα πάνε και αυτά, ένα τίποτα: «η γραφειοκρατεία σκοτώνει περισσότερο από τον σεισμό».
Η δυτική αρχαιολογική ζώνη της Κω με το αρχαίο γυμνάσιο της ακόμη παραμένει πληγωμένη, 5 χρόνια μετά από τον σεισμό του 2017.
Αυτά τα ιερά μνημεία δεν είναι τουριστικά ούτε νεκρά όπως πολλοί νομίζουν, για παράδειγμα το Δυτικό Γυμνάσιο έχει πολλές ιστορίες να μας πει για τις δημόσιες γιορτές και τις αργίες των αρχαίων Κώων.
Στην Κω ένα ημερολόγιο των εορτών που οργάνωνε το τοπικό γυμνάσιο γύρω στο 150 π.Χ αναφέρει μόνο για τον μήνα Αρταμίτιο (Αρτεμίσιο) οκτώ θυσίες και δημόσιες γιορτές με υποχρεωτική συμμετοχή των νέων του γυμνασίου: τη γιορτή του Ποσειδώνος την 4η, πομπή προς τιμήν του βασιλιά Ευμένη Β' την 6η, τη γιορτή του Απόλλωνος Κυπαρισσίου και των Δώδεκα Θεών την 7η, τη γιορτή του Διός Σωτήρος που χρηματοδοτούνταν με κληροδότημα του Πυθοκλή τη 10η, θυσία για τον Διόνυσο τη 12η, πομπή προς το ιερό του Απόλλωνος Δηλίου τη 15η, πομπή προς τιμήν των Μουσών τη 19η και πομπή προς τιμήν του βασιλιά Αττάλου Β' την 26η.
Τρεις από αυτές τις πομπές είχαν προστεθεί την ελληνιστική εποχή: δύο για να τιμήσουν ελληνιστικούς βασιλείς και μια επιχορηγούμενη από έναν ευεργέτη. Ο αριθμός των εορτών αυξανόταν διαρκώς, ιδίως μετά τα μέσα του 2ου π.Χ. αιώνα.
Τον 2ο μ.Χ. αιώνα στην Ελλάδα και τη Μικρά Ασία υπήρχαν πάνω από 500 γιορτές σε συνδυασμό με αθλητικούς ή μουσικούς αγώνες (ή και τα δύο).
Πολλοί παράγοντες συνέβαλαν σε αυτή την εκρηκτική ανάπτυξη ενός πολιτισμού εορτών.
Οι νέες πόλεις έπρεπε να θεσπίσουν δικές τους γιορτές· πολιτικά γεγονότα, συνήθως στρατιωτικές νίκες, οδηγούσαν κατά καιρούς στη δημιουργία νέων εορτών τα μέλη των τοπικών ελίτ χρησιμοποιούσαν τις εορταστικές εκδηλώσεις ως στίβο συναγωνισμού κάνοντας δωρεές για πολυτελέστερους εορτασμούς, δημιουργώντας κληροδοτήματα, αναβιώνοντας παλαιές παραδόσεις ή υπηρετώντας ως αξιωματούχοι υπεύθυνοι για γιορτές και αγώνες.
Πηγή-Άγγελος Χανιώτης , η εποχή των κατακτήσεων
Γεωδίφης[geogeodifhs.blogspot
