Ξέρετε, σ' αυτό το ευλογημένο νησί που δεν έχει χάσει ακόμη το γιασεμί και τα λουλούδια από τις αυλές του, αλλά και το γειτονιό, γνωριζόμαστε μεταξύ μας, και δενόμαστε.
Σ' αυτό τον ευλογημένο τόπο, που αλλοτριώθηκε από την επέλαση του εύκολου κέρδους λόγω του τουρισμού, διατηρούνται ακόμη οι ανθρώπινες σχέσεις και οι φιλίες.
Σ' αυτό το μικρότοπο, όταν "φεύγει" ένας καλός άνθρωπος, στεναχωριόμαστε, πολύ.
Ένας καλός άνθρωπος που πέρασε και μας άγγιξε ήταν ο Θεολόγος.
Σαν ψέμα φαίνεται το ήταν, γιατί πριν λίγες ημέρες έπινε καφέ με την παρέα, καλαμπούρισε για διάφορα θέματα, γελούσε με τα στοιχήματα που έχασε, ετοιμαζόταν για την θερινή σεζόν στα αγαπημένα του Θερμά, τελείωνε τα μερεμέτια στο σπίτι, ήταν μαζί μας, ήταν με τους δικούς του ανθρώπους που πολυαγαπούσε.
Υπάρχουν πολύ δικοί του άνθρωποι και φίλοι του, που μπορούν να γράψουν τόμο για τον Θεολόγο, τον σύζυγο, πατέρα, παππού, συγγενή και φίλο, τον εραστή της μουσικής, τον επιχειρηματία, τον συνεργάτη, τον βιοπαλαιστή, τον εθνοφύλακα και πατριώτη, τον κριτικά θρησκευόμενο, τον ευγενή άνθρωπο, τον ενεργό πολίτη αυτού του τόπου.
Αστειευόμενος, μου έλεγε χαρακτηριστικά ότι, κάποια στιγμή ήθελε να γράψει βιβλίο με όσα πέρασε στη νύχτα και τα στραπάτσα που έφαγε, ενώ συνεχώς έδινε συμβουλές σ' όλους, ως απαύγασμα της εμπειρίας του. Ήταν κι αυτός της ρήσης πως, δεν υπάρχει μεγαλύτερο σχολείο από το πεζοδρόμιο.
Άνθρωπος ευγενής, πρόσχαρος, σεβαστικός (που λέμε στην Κω), εκτιμούσε ανθρώπους και τους το έδειχνε. Περνούσε ωραία στο νησί του, στα μέρη που αφιέρωνε πολλές ώρες, αλλά του άρεσε κι η ξεκούραση στην Αγγλία, διάβαζε προσευχές, έκανε τον σταυρό του όταν θύμιαζα το πρωί, αλλά τα "έριχνε" τα αψήζικα συχνά πυκνά.
Ενημερωμένος πολίτης, προβληματιζόταν με την κατάσταση στο νησί, ειδικά με το νοσοκομείο, αλλά και με την παθητικότητα της κοινωνίας μας.
Μου έλεγε μια φράση που δεν θα ξεχάσω ποτέ: Βρε συ, ο λαός δεν νοιάζεται για τα δάνεια των κομμάτων. Το μόνο που κοιτάνε είναι πως θα διαγράψουν τα δικά τους χρέη, γι' αυτό βλέπεις αυλικούς δίπλα στους βουλευτές και δεν τους πιέζουν να κάνουν κάτι για τον τόπο μας. Γι' αυτό καταντήσαμε εκεί που καταντήσαμε.
Νομίζω ότι, στη φωτό - που έφτιαξε φίλος - συνοψίζεται η ψυχή του Θεολόγου, που μπορεί να έφυγε από κοντά μας, αλλά η αύρα του θα περνά από τον Άγιο Θεολόγο στο Λαγούδι, θα κατεβαίνει στο σπίτι του με τ' αγαπημένα του πρόσωπα, αλλά και τα ζώα του, θα ακούει τις συζητήσεις στο καφενείο και θα ρίχνει καμιά μούντζα στα πρακτορεία μας, Σπύρο, γιατί δεν έπιασε το Στοίχημα των 150.000 ευρώ ή το ΤΖΟΚΕΡ, θα ρίχνει καμιά βολή με τους Εθνοφύλακες, και τέλος, θα αράζει στην αγαπημένη του παραλία στα Θερμά, εκεί που ηρεμούσε τα καλοκαίρια.
Θερμά συλλυπητήρια στους δικούς του.
Ο Θεός να τον αναπαύσει.
Γ. Χ. Πασσανικολάκης
