Η 3η Δεκεμβρίου έχει καθιερωθεί ως η παγκόσμια ημέρα ατόμων με ειδικές ανάγκες. (Α.Μ.Ε.Α.)
Με την ευκαιρία αυτή λοιπόν θα ήθελα να επανέλθω σε ένα σοβαρότατο θέμα που προέκυψε στο Μαστιχάρι πρίν από 2,5 χρόνια .Επανέρχομαι για αυτό το θέμα και ίσως γίνω σκληρός αλλά δυστυχώς η αλήθεια επιτάσσει να είναι ο πολίτης σκληρός ιδιαίτερα όταν η Δημοτική αρχή χρησιμοποιεί με το πιο απαράδεκτο τρόπο σαν ασπίδα τις ανάγκες των ανθρώπων για να ικανοποιήσει …ίσως συγκεκριμένα συμφέροντα
Πρίν από 2,5 χρόνια λοιπόν ξαφνικά ένα πρωί του Ιούνη 2020 μηχανήματα του Δήμου άρχισαν να καταστρέφουν τμήμα από τις αμμοθίνες στη παραλία του χωριού με σκοπό τη δημιουργία σημείου πρόσβασης στη παραλία για τα Α.Μ.Ε.Α.
Πολλοί κάτοικοι του χωριού αναστατώθηκαν και αναρωτήθηκαν μα γιατί πρέπει να καταστρέψουμε τις αμμοθίνες , δεν υπάρχει άλλο σημείο για τη πρόσβαση στη παραλία?
Σαν απλός πολίτης και κάτοικος αυτού του μικρού χωριού δημοσιοποίησα την ένσταση μου ως προς τη σκοπιμότητα της επιλογής της θέσης δημιουργίας πρόσβασης και ταυτόχρονα ανέφερα δύο εναλλακτικές θέσεις για το σκοπό αυτό, υπογραμμίζοντας ταυτόχρονα την αναγκαιότητα μιας τέτοιας υποδομής .
Χρειάστηκε να προχωρήσουμε στη συλλογή υπογραφών τότε για να πείσουμε τη δημοτική και τοπική αρχή ότι είναι λάθος η θέση την οποία επέλεξαν.
Μετά από μεγάλες προσπάθειες η δημοτική αρχή έκανε πίσω και σώθηκαν οι αμμοθίνες.
Έπειτα υπήρξαν επαφές με τους αρμόδιους τότε αντιδημάρχους (Κα Κασσιώτη) και επιτέλους η δημοτική αρχή υιοθέτησε τη πρόταση που είχαμε καταθέσει για τη σωστή θέση για τη κατασκευή υποδομής που θα διασφάλιζε τη πρόσβαση των Α.Μ.Ε.Α στη παραλία.
Τότε λογοκρίθηκα από στελέχη της τοπικής Κοινοτικής αρχής ότι δεν ήθελα τα Α.Μ.Ε.Α στο Μαστιχάρι και για αυτό το λόγο αντιδρούσα.
Σήμερα , δύο χρόνια και πλέον μετά η πρόσβαση των ΑΜΕΑ περιμένουμε ακόμα να γίνει.
Τελικά ποιος είναι αυτός που δεν θέλει τα Α.Μ.Ε.Α στο Μαστιχάρι?
Τι και αν πρίν δύο χρόνια οι επιλογές της δημοτικής αρχής έφεραν τη ρήξη μεταξύ ανθρώπων στο χωριό , φτάνοντας στο σημείο να επικαλεστούν και συγκεκριμένα πρόσωπα με ειδικές ανάγκες έστω πρόσκαιρες , για να πείσουν δήθεν για αναγκαιότητα της κατασκευής. Αναγκαιότητα όμως που κατ’ αυτούς δυστυχώς ήταν μόνο για το επιλεγμένο σημείο στις αμμοθίνες .
Το γεγονός ότι τέτοιες υποδομές εγκαταστάθηκαν (και καταστράφηκαν ήδη) σε άλλες περιοχές του νησιού μας και όχι στο Μαστιχάρι δείχνει τελικά ότι κάθε άλλο παρά σοβαρά έλαβε υπόψη της η δημοτική αρχή το συγκεκριμένο έργο .
Και τελικά μέχρι σήμερα αυτό το έργο δεν έγινε. Δεν τους επιτράπηκε να το κάνουν εκεί που ήθελαν , και έτσι δεν το έκαναν.
Αποδείχθηκε ηλίου φαεινότερο ότι το σημείο που προσπάθησε η Δημοτική Αρχή να υλοποιήσει αυτό το σημαντικό έργο ήταν επιλογή που εξυπηρετούσε άλλους σκοπούς και όχι για να προσφέρει πραγματικά αυτή την υποδομή σε συνανθρώπους μας ώστε να έχουν πρόσβαση στη παραλία.
Όλως τυχαίως πληροφορούμαστε ότι έχει κατατεθεί αίτηση από επιχειρηματία που δραστηριοποιείται στη περιοχή , με τη οποία ζητεί να μισθώσει τμήμα της έκτασης που μαζί με τις αμμοθίνες αποτελεί ζώνη ιδιαίτερου φυσικού κάλλους προκειμένου να διασφαλίσει τη πρόσβαση των ΑΜΕΑ της επιχείρησης του στη παραλία, κατασκευάζοντας μια τέτοια υποδομή. Θεμιτόν…..
Ενίοτε το «επιχειρείν» στη χώρα μας κινείται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας από ηθικής πλευράς για να επιβιώσει και έτσι εφαρμόζεται μεν η νομιμότητα αλλά με αποχρώσεις του γκρί για το ηθικό ή περιβαλλοντικό μέρος στη συγκεκριμένη περίπτωση .
Για το Δήμο μπορεί να ισχύσει το ίδιο?
Και αναρωτιέμαι μήπως εσκεμμένα ο Δήμος δε προχώρησε στη κατασκευή αυτή εδώ και δύο χρόνια για να δώσει το δικαίωμα στον ιδιώτη να προχωρήσει στο έργο αυτό, εμμέσως πλήν σαφώς με τις ευλογίες της τοπικής αλλά και της Δημοτικής αρχής .
Θεωρώ ότι η σημερινή μέρα μου επιβάλλει να περιοριστώ σε αυτό μονάχα το θέμα και τη σημασία αυτής της υποδομής που θα βελτίωνε τη γενικότερη εικόνα του χωριού μας παρά το γεγονός ότι το χωριό στο σύνολο του έχει αφεθεί στο έλεος του Θεού.
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία
Με εκτίμηση
Παναγιώτης Τάλλαρος
Αρχιτέκτονας.
