Το παράλογο που ζούμε κάθε Σεπτέμβρη!Εδώ και χρόνια στα νησιά και στις παραμεθόριες περιοχές της Ελλάδας ζούμε το ίδιο παράλογο έργο: κυρίως τα σχολεία μας, αλλά και άλλες υπηρεσίες μας μένουν χωρίς προσωπικό γιατί αυτοί πουδιορίζονται… δεν έρχονται ποτέ. Κι όμως, οι ανάγκες υπάρχουν, οι θέσεις ανοίγουν, οι προκηρύξεις γίνονται. Δεν είναι ότι δεν υπάρχουν δάσκαλοι, καθηγητές,νοσηλευτές, γιατροί. Είναι ότι αυτοί που επιλέγονται δεν μπορούν να ζήσουν εκεί πουτους στέλνει η πολιτεία. Πώς να έρθει κάποιος στην Κω ή σε άλλο νησί όταν τοενοίκιο είναι 500–800 ευρώ και ο μισθός 800–1200; Ποιος άνθρωπος θα πάρει τηναπόφαση να μετακομίσει, να βάλει σε μπελάδες όλη του την οικογένεια, για να καταστραφεί οικονομικά, από τον πρώτο κιόλας μήνα;
Και όμως, την ίδια στιγμή υπάρχουν τόσοι νέοι από την Κω, δάσκαλοι,καθηγητές, νοσηλευτές, και άλλοι δημόσιοι υπάλληλοι, που διορίζονται σε Αθήνα,Θεσσαλονίκη, σε άλλα νησιά, σε περιοχές μακριά από τον τόπο τους. Ξεκινάνε τηζωή τους με ένα άγχος που δεν χρειάζεται να έχουν: πώς θα πληρώσουν ενοίκιο, πούθα μείνουν, πώς θα στηριχτούν οικονομικά. Κι όλα αυτά ενώ στην ίδια τους τηνπατρίδα υπάρχουν άδειες θέσεις που παραμένουν ακάλυπτες! Δεν είναι απλώςπαράλογο. Είναι αυτοκαταστροφικό.
Η λύση που όλοι βλέπουν εκτός την Πολιτεία. Και είναι τόσο απλή, τόσολογική και τόσο «μπροστά στα μάτια μας» που πραγματικά προκαλεί απορία γιατί ηκυβέρνηση επιμένει να μην την εφαρμόζει: ΕΝΤΟΠΙΟΤΗΤΑ.
Προτεραιότητα στους ανθρώπους που ζουν ήδη εδώ, που έχουν σπίτι εδώ, που θέλουν να μείνουν στον τόπο τους και μπορούν να στελεχώσουν άμεσα τις υπηρεσίες χωρίς να αντιμετωπίζουν το αδιέξοδο της στέγασης. Τα τελευταία χρόνια έχει προβλεφθεί η εντοπιότητα για κάποιους δημόσιους υπαλλήλους αλλά δεν έχει επεκταθεί σε όλους, τουλάχιστον όσο είμαι σε θέση να γνωρίζω.Αν ζητούνται 50 δάσκαλοι, και 30 καθηγητές για την Κω, πρώτοι πρέπει να καλούνται όσοι κατάγονται από το νησί. Το ίδιο και για όλα τα Δωδεκάνησα, τις Κυκλάδες, τηΘράκη, παντού όπου η έλλειψη προσωπικού γίνεται ετήσιο μαρτύριο.
Με την εντοπιότητα λύνονται ταυτόχρονα δύο προβλήματα:
1) Στελεχώνονται άμεσα τα σχολεία, τα νοσοκομεία και οι δημόσιες υπηρεσίες, χωρίςάγονες θέσεις.
2) Μειώνεται η τεχνητή πίεση στη στέγαση. Γιατί όταν δεν χρειάζεται να έρχονταικάθε χρόνο δεκάδες υπάλληλοι απ’ όλη την Ελλάδα αναζητώντας σπίτι, τότε μειώνεται η ζήτηση, άρα σταθεροποιούνται ή εξορθολογίζονται και τα ενοίκια. Το πρόβλημα που δημιούργησαν βασικά το Airbnb, αλλά και η μεγάλη αύξηση ζήτησηςδιαμερισμάτων δεν λύνεται μόνο του. Θέλει λογική και πολιτική απόφαση.
Ώρα να κάνει η κυβέρνηση το αυτονόητο, το προφανές: Αυτοματοποιημένο σύστημα διορισμών για όλους ανεξαιρέτως τους δημόσιους υπαλλήλους, με πρώτο κριτήριο την εντοπιότητα, για νησιά και παραμεθόριες περιοχές. Η κυβέρνηση οφείλει να αφήσει πίσω της τα γραφειο κρατικά δόγματα και να δει την πραγματικότητα. Γιατί η πραγματικότητα είναι απλή: όταν οι άνθρωποι δεν μπορούν να βρουν στέγη εκεί που διορίζονται ή δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν οικονομικά γιατί τα ενοίκια είναι δυσβάστακτα, δεν θα πάνε ποτέ. Όταν όμως είναι ντόπιοι, όχι μόνο θα καλύψουν τις θέσεις, αλλά θα μείνουν, θα προσφέρουν, θα στεριώσουν. Αυτό δεν είναι μόνο λογικό. Εξυπηρετεί όλους και είναι επιτέλους ώρα να εφαρμοστεί.
