Η επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα στο πολιτικό προσκήνιο μπορεί να μην έχει λάβει επίσημη μορφή, όμως οι συζητήσεις έχουν ξεκινήσει, και στα Δωδεκάνησα παίρνουν ιδιαίτερο χαρακτήρα.
Στη Ρόδο και στην Κω, αλλά και σε άλλα σημεία της Δωδεκανήσου, έχουν αρχίσει να συνομιλούν παλιά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που απομακρύνθηκαν μετά την αποχώρηση Τσίπρα και κυρίως μετά την ανάδειξη Κασσελάκη.
Οι περισσότεροι ανήκουν στη μεγάλη ομάδα των απογοητευμένων, που βλέπουν τον ΣΥΡΙΖΑ αποδυναμωμένο πολιτικά, οργανωτικά και ηθικά. Η σύνδεσή τους με το κόμμα είτε έχει τυπικά διακοπεί, είτε έχει ουσιαστικά παγώσει.
Πολλοί από αυτούς δηλώνουν ανοιχτά πως η εποχή Κασσελάκη αποτέλεσε για εκείνους το οριστικό τέλος μιας σχέσης που είχε ήδη κλονιστεί. Αισθάνονται ξένοι σε ένα κόμμα που δεν τους εκφράζει πια, ούτε πολιτικά ούτε αξιακά. Το βασικό ερώτημα που θέτουν είναι μπορεί ο Τσίπρας να ενώσει αυτό που έχει διαλυθεί;
Η απάντηση δεν είναι ομόφωνη. Γιατί μαζί με τους απογοητευμένους, υπάρχουν και εκείνοι που δεν επιθυμούν καμία επιστροφή. Οι ορκισμένοι εχθροί του Τσίπρα, και υπάρχουν αρκετοί και στα Δωδεκάνησα, θεωρούν πως εκείνος είναι ο βασικός υπαίτιος για τη διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ. Του χρεώνουν λάθη, αυταρχισμό, έλλειψη βάθους και, κυρίως, μια διαρκή αντίφαση ανάμεσα στη ρητορική και την πράξη.
Η λέξη «κωλοτούμπα» επανέρχεται συχνά στις συζητήσεις, με αναφορές στο δημοψήφισμα του 2015, τότε που το “όχι” έγινε «ναι» και η κοινωνική δυναμική μετατράπηκε σε μνημονιακή διαχείριση. Για αυτούς, μια πιθανή επάνοδος Τσίπρα δεν είναι λύση αλλά παλινδρόμηση. Δεν βλέπουν στο πρόσωπό του προοπτική αλλά ανακύκλωση μιας αποτυχημένης πολιτικής πορείας.
Παράλληλα, το οργανωμένο ΠΑΣΟΚ παρακολουθεί τις εξελίξεις με ξεκάθαρη εγρήγορση. Όχι μόνο γιατί δεν μπορεί να τις αγνοήσει, αλλά και γιατί η πιθανή επιστροφή Τσίπρα επηρεάζει άμεσα τις ισορροπίες στον προοδευτικό χώρο. Στελέχη και μέλη του κόμματος κινούνται με προσοχή. Δεν μιλούν ανοιχτά, όμως καταγράφουν τις τάσεις. Περιμένουν το συνέδριο του κόμματος το φθινόπωρο, για να διαπιστώσουν αν το ΠΑΣΟΚ μπορεί να εμφανίσει πραγματική δυναμική, να ξεφύγει από τη στασιμότητα των ποσοστών και να αποκτήσει ουσιαστικό πολιτικό βάρος. Αν δεν τα καταφέρει, είναι ανοιχτό το ενδεχόμενο να επανέλθουν σκέψεις και επαφές που μέχρι τώρα θεωρούνταν ακραίες ή πρόωρες. Με προβληματισμό παρακολουθούν τις εξελίξεις και τα στελέχη της “Πλεύσης Ελευθερίας”, που σίγουρα η επιστροφή Τσίπρα θα έχει αντίκτυπο και στη δυναμική που εμφανίζει το κόμμα της Ζωής Κωνσταντοπούλου.
Στα Δωδεκάνησα, το εκλογικό σώμα που ανήκε κάποτε στον ΣΥΡΙΖΑ είναι πια διάσπαρτο. Το 2015, το κόμμα είχε φτάσει στο 34,54% με 30.819 ψήφους. Το 2019 διατήρησε 29,73% και 28.826 ψήφους. Το 2023 η πτώση ήταν κάθετη: 14,89% και μόλις 15.583 ψήφοι. Ο πολιτικός μηχανισμός αποσαρθρώθηκε, τα τοπικά στελέχη είτε αποχώρησαν είτε παρέμειναν αδρανή, ενώ οι οργανώσεις της Δωδεκανήσου έπαψαν να λειτουργούν ουσιαστικά.
Η πιθανή επάνοδος Τσίπρα, λοιπόν, έρχεται να βρει ένα τοπίο πολιτικά έρημο, αλλά κοινωνικά ακόμη ενεργό. Υπάρχουν άνθρωποι, δίκτυα, πρόσωπα με επιρροή που δεν έχουν ενταχθεί κάπου αλλού και που ενδιαφέρονται να ξαναδούν τι μπορεί να υπάρξει. Για εκείνους η επιστροφή του Τσίπρα είναι το ενδεχόμενο μίας νέας πρότασης που θα ενώσει όσους σήμερα αισθάνονται πολιτικά άστεγοι.
Ταυτόχρονα, υπάρχουν και οι επιφυλάξεις. Πολλοί λένε ότι χωρίς ξεκάθαρη αλλαγή πολιτικής κατεύθυνσης, χωρίς σοβαρό οργανωτικό σχέδιο και χωρίς νέους ανθρώπους στην πρώτη γραμμή, και κυρίως αν δεν αφήσει πίσω στελέχη-βαρίδια του παρελθόντος η επιστροφή δεν θα φέρει κανένα αποτέλεσμα. Κάποιοι μιλούν ακόμη και για “τελευταία ευκαιρία”, προειδοποιώντας ότι αν δεν υπάρξει σοβαρή πρόταση, ο χώρος θα σβήσει οριστικά.
Η πολιτική συζήτηση στα Δωδεκάνησα έχει αρχίσει να ξαναζωντανεύει με πρόσωπα που μιλούν ξανά μεταξύ τους μετά από καιρό, με παλιά δίκτυα που δοκιμάζουν τις… αντοχές τους. Κανείς δεν ξέρει αν θα οδηγήσουν κάπου οι συζητήσεις αυτές αλλά κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι κάτι κινείται.
Η επιστροφή Τσίπρα, αν τελικά συμβεί, θα πρέπει να απαντήσει σε περισσότερα ερωτήματα από αυτά που άφησε φεύγοντας και να δείξει ότι έχει πολιτικό μέλλον. Και στα Δωδεκάνησα, που υπήρξε κάποτε ένα από τα προπύργιά του, καλύπτοντας το κενό που άφησε το ΠΑΣΟΚ, υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που περιμένουν να πει κάτι που να αξίζει να ακουστεί.
Οι νομαρχιακές του ΣΥΡΙΖΑ στα Δωδεκάνησα ουσιαστικά έχουν σιγήσει, ενώ σε κατάσταση αδράνειας είναι αντίστοιχα αυτή την περίοδο και του ΠΑΣΟΚ και δεν είναι κάτι που μένει ασχολίαστο. Οι προσπάθειες της Νέας Αριστεράς να οργανωθεί δεν βρήκαν την αναμενόμενη απήχηση, ενώ και τα στελέχη του κόμματος Κασσελάκη αδυνατούν να βρουν τον βηματισμό τους στην περιοχή, ακολουθώντας τη γενικότερη τάση
Επιπλέον στον ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει ουσιαστική οργανωτική δραστηριότητα με ικανή απήχηση, κανένας ζωντανός μηχανισμός που να μπορεί να κινητοποιήσει ή να συσπειρώσει, όπως τις ένδοξες εποχές, ακολουθώντας την τάση που επικρατεί σε όλη την Ελλάδα και που έχει καθηλώσει το κόμμα σε ποσοστά μονοψήφια.
Τα περισσότερα παλιά στελέχη είναι αποστασιοποιημένα και τα νέα στελέχη, με ελάχιστες εξαιρέσεις, είτε δεν υπάρχουν είτε δεν έχουν εμφανιστεί με τρόπο που να αλλάζει την εικόνα. Στην πράξη, δεν υπάρχει σήμερα νέος πολιτικός κόσμος να σηκώσει το βάρος μιας επόμενης μέρας.
Αυτό είναι ίσως και το πιο σοβαρό πρόβλημα, μια ενδεχόμενη επάνοδος Τσίπρα, ακόμη κι αν φέρει ξανά κόσμο στο τραπέζι, δεν έχει οργανωτικό έδαφος να πατήσει. Οι δομές έχουν καταρρεύσει και η επανεκκίνηση χρειάζεται απόλυτο επανασχεδιασμό. Όχι μόνο σε κεντρικό επίπεδο, αλλά και στα νησιά, από την αρχή.
Η επιστροφή Τσίπρα δεν αφορά πια όμως μόνο τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ, έτσι όπως είναι σήμερα, δεν μπορεί να σηκώσει ένα τέτοιο βάρος. Η συζήτηση που γίνεται, ειδικά στη Δωδεκάνησο, αφορά κάτι ευρύτερο: μία πιθανή νέα αρχιτεκτονική του προοδευτικού χώρου. Όσοι συμμετέχουν σε αυτές τις συναντήσεις, δεν τοποθετούνται με την παλιά κομματική ταυτότητα. Πολλοί από αυτούς άλλωστε, την έχουν αφήσει πίσω τους.
Το ερώτημα δεν είναι αν θα επιστρέψει στον ΣΥΡΙΖΑ ο Τσίπρας. Το ερώτημα είναι αν μπορεί να ενώσει έναν χώρο που σήμερα δεν μιλά την ίδια γλώσσα.
Πηγή:www.dimokratiki.gr
