Συνεχείς είναι οι κραυγές απόγνωσης που φτάνουν από την Κω, όπου δεκάδες εκπαιδευτικοί – αλλά και άλλοι δημόσιοι υπάλληλοι – βρίσκονται αντιμέτωποι με ένα πρόβλημα που μοιάζει ανυπέρβλητο, την έλλειψη διαθέσιμων και προσιτών κατοικιών.
Με την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς, οι μετατιθέμενοι και νεοδιόριστοι εκπαιδευτικοί καλούνται να εγκατασταθούν στο νησί, όμως βρίσκονται γρήγορα μπροστά σε έναν απρόσμενο "γολγοθά". Τα ενοίκια – όταν υπάρχουν διαθέσιμα ακίνητα – είναι απαγορευτικά, ενώ οι περισσότερες κατοικίες διατίθενται μόνο για τουριστική εκμετάλλευση, αφήνοντας ελάχιστες επιλογές για τους εργαζόμενους του δημόσιου τομέα.
Χαρακτηριστική είναι η μαρτυρία μιας νεοδιόριστης εκπαιδευτικού, η οποία περιγράφει πώς ο ενθουσιασμός της από την πρόσληψή της στην Κω, μετατράπηκε σε γολγοθάς
Αναλυτικά το μήνυμά της:
ΠΕ70. H ΠPOΣΛHΨH ΣAΣ: β δωδεκανησου (Π.E.).
Στην αρχή ενθουσιάστηκα με το μήνυμα μεχρι που ήρθα στο νησί που ξεκινάει ο γολγοθάς.
Θέλετε δασκάλους για τα παιδιά σας; Δασκάλα εδώ, όλοι νοικιάζετε απο Οκτώβρη . Δλδ που θα μείνουμε, στο προαύλιο;
Κρίμα. Πραγματικά ντρέπομαι. Κάθε χρόνο τα ίδια σε κάθε νησί. Ξεσπιτωνόμαστε για να μορφώσουμε τα παιδιά σας και μας έχετε του πεταματού.
Καμία μέριμνα απο κανέναν!
Έγινα δασκάλα γιατί το αγαπώ, δεν έτυχε απλά να περάσω.
Η τοπική κοινωνία πρέπει να κάνει κάτι, να μεριμνήσει, τόσοι δάσκαλοι, γιατροί δεν βρίσκουν στέγη! Και φανταστείτε υπάρχουν μαναδες που εχουν και μωρά μαζί.
Απόγνωση και απογοήτευση
Τα όνειρα μου γκρεμίζονται μαζί με τους κόπους των γονιών μου!
