Ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα ήταν η παρουσίαση του βιβλίου του κ. Γιάννη Βάσσου «Κάλλη, μια κόρη που δεν πρόλαβε να ζήσει», το απόγευμα της Τρίτης, στο Λαογραφικό Μουσείο Κω – Χάνι.
Την εκδήλωση στην οποία παρευρέθηκαν αρκετοί συμπολίτες μας διοργάνωσαν οι εκδόσεις «ΔΙΑΝΟΙΑ».
Το νέο βιβλίο του Γιάννη Βάσσου, είναι ένα έργο που παντρεύει τη λογοτεχνία με τη μνήμη και την Ιστορία. Μέσα από την ιστορία της Κάλλης και την ψυχή της Καλύμνου, αναδύονται μεγάλες στιγμές και πληγές του τόπου: από την Ιταλοκρατία και τη Γερμανική Κατοχή έως τις πολιτικές ανατροπές της δεκαετίας του ’60 και τη δικτατορία.
Για το βιβλίο, εκτός από τον συγγραφέα, μίλησαν οι:
- Μαρία Τουλαντά Παρισίδη, πρόεδρος του Πνευματικού Ομίλου Κω «Ο Φιλητάς».
- Γιώργος Κυρίτσης, πρώην δήμαρχος .
- Κατερίνα Γαβαλά, Οφθαλμίατρος και πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Κω
- Κατερίνα Εμμανουήλ, εκπαιδευτικός - Συντονίστρια Δικαιωμάτων του Παιδιού για τα Δωδεκάνησα
Τον συντονισμό της εκδήλωσης είχε η δημοσιογράφος Άννα Σαρηγιάννη.
* O Γιάννης Βάσσος γεννήθηκε στην Άρτα την δεκαετία του ’50. Είναι γιος πολύτεκνης οικογένειας και μετά το Δημοτικό αναγκάστηκε, αφού έμεινε ορφανός να δουλέψει στην οικοδομή. Από μικρή ηλικία ξεκίνησε τις πολιτικές του και φιλολογικές του αναζητήσεις και τις συνδικαλιστικές του δραστηριότητες.
Έγραψε θεατρικά έργα για την ερασιτεχνική θεατρική ομάδα στην Άρτα και συμμετείχε παίζοντας στις παραστάσεις. Στην δεκαετία του ’80 κατόρθωσε να συνεχίσει την εκπαίδευσή του στην Αθήνα, κάτι που δεν είχε την δυνατότητα στην παιδική ηλικία. Ήταν πάντα παρών σε κοινωνικούς αγώνες του λαού.
Παράλληλα αρθρογραφούσε σε διάφορες εφημερίδες, τόσο στην Άρτα όσο και στην Κω. Έχει γράψει κατά καιρούς ποιήματα και χρονογραφήματα σε διάφορες εφημερίδες. Έχει εκδώσει δύο ποιητικές συλλογές το 1987 «Ντρέπομαι» και «Νεκρή Πολιτεία».
Δούλεψε στην Αγροτική τράπεζα στην Αθήνα, στην Κω και Διευθυντής στο κατάστημα της Λέρου. Τώρα, συνταξιούχος, εκτός από το γράψιμο, ασχολείται με το αμπέλι του και παράγει δικό του κρασί.
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
Τι ωραία είναι όταν φτιάχνεις την ζωή σου σε ένα άσπρο χαρτί, ζωγραφίζοντας αυτά που θέλεις να ζήσεις. Έτσι και η Κάλλη ζωγράφισε μες στο μυαλό της, την ζωή που ονειρευόταν να ζήσει. Τα όνειρα όμως τα σκοτώνει πάντα ο άνθρωπος.
Έτσι ήταν η ζωή μίας νέας κοπέλας, που ήρθε από την Αμερική για να ζήσει σε κάποιο Ελληνικό νησί του Αιγαίου, που ήταν ο τόπος καταγωγής της μάνας της. Ο δρόμος όμως της ζωής της, ήταν γεμάτος εμπόδια, που όταν ξεπερνούσε το ένα, κάποιο άλλο ξεπεταγόταν μπροστά της. Ότι αγαπούσε χανότανε. Ένα λάθος στα χρόνια της δικτατορίας των Συνταγματαρχών, έγινε η αφορμή για να κλείσει για πάντα η σελίδα της.
